Η αρχή έγινε το 1992 στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης. Η υποκρισία δεν μπορούσε να πάρει κι άλλη παράταση και χιλιάδες προφυλακτικά μοιράστηκαν στα ολυμπιακά χωριά που φιλοξενούσαν τους αθλητές. Οι Αμερικανοί, αριστούχοι στο μάρκετινγκ και τη showbiz, μοίρασαν στην Ατλάντα προφυλακτικά σε ειδική ολυμπιακή συσκευασία. Το 2000 οι Αυστραλοί εξέλιξαν τη μέθοδο, με συσκευασίες προφυλακτικών σε χρυσή, ασημένια και χάλκινη εκδοχή. Στην Αθήνα τοποθετήθηκαν στους κοιτώνες των αθλητών μηχανήματα που διέθεταν προφυλακτικά δωρεάν.
Για 15.000 νέους, υγιείς και όμορφους ανθρώπους, «μαντρωμένους» για ένα μήνα σε κάποια μητρόπολη του κόσμου, το σεξ δεν θα μπορούσε να μην είναι μέρος της ζωής τους. Το τελευταίο διάστημα οι πικάντικες αποκαλύψεις των αθλητών για όσα γίνονται κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων έχουν εκτοπίσει από τα πιο αναγνωσμένα θέματα στο διαδίκτυο τις πληροφορίες για την τελετή έναρξης, την αμερικανική αποστολή ή τον Γιουσέιν Μπολτ.
Όλα ξεκίνησαν όταν από τον εκδοτικό οίκο Bloomsbury Publishing κυκλοφόρησε ένα βιβλίο που τιτλοφορείται «The secret Olympian». Συγγραφέας του ένα μέλος της βρετανικής κωπηλατικής ομάδας που συμμετείχε στους Αγώνες του Σίδνεϊ (2000) και της Αθήνας (2004). Ο συγγραφέας διατηρεί την ανωνυμία του και χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Έινον». Ο Έινον υποστηρίζει πως κατά τη διάρκεια των αγώνων, στο ολυμπιακό χωριό διεξάγονταν συνεχώς πάρτι, με τους αθλητές να πίνουν, να μεθούν και να κάνουν συνεχώς σεξ, ειδικά όταν την επομένη δεν είχαν αγωνιστικές υποχρεώσεις. Μάλιστα, σύμφωνα με το συγγραφέα, οι πιο επαγγελματίες αθλητές, εκείνοι που στόχευαν σε μετάλλια και ρεκόρ, για να μείνουν συγκεντρωμένοι στο στόχο τους προτιμούσαν να πληρώσουν από την τσέπη τους για να διαμείνουν σε ξενοδοχείο εκτός του χωριού, ώστε να μπορέσουν να ηρεμήσουν και να αφοσιωθούν στους αγώνες.
Τη σκυτάλη των αποκαλύψεων πήραν οι αθλητές που συμμετείχαν στο ειδικό ολυμπιακό αφιέρωμα του περιοδικού «ESPN», «Body Issue». Η τερματοφύλακας της αμερικανικής ομάδας ποδοσφαίρου Χόουπ Σόλο μίλησε για τρελά πάρτι και σεξ ακόμα και σε ανοιχτούς χώρους του ολυμπιακού χωριού. «Σε μία μοναδική εμπειρία για τον κάθε αθλητή, θέλεις να φυλάξεις κάποιες αναμνήσεις, είτε αυτές αφορούν τους αγώνες είτε το σεξ. Έχω δει κόσμο να κάνει σεξ έξω. Στο γρασίδι, ανάμεσα σε κτίρια, με ανθρώπους να πέφτουν κάτω και να λερώνονται. Οι αθλητές δεν έχουν όρια. Όταν προπονούνται, το κάνουν καλά, όταν πίνουν, δεν έχουν όρια, οπότε μπορείτε να καταλάβετε τι μπορεί να συμβεί». Η χρυσή Ολυμπιονίκης παραδέχτηκε μάλιστα ότι στους Αγώνες του Πεκίνου υπήρχαν και διάσημοι αστέρες που έπαιρναν μέρος στη διασκέδαση των αθλητών μέσα στο ολυμπιακό χωριό. «Πιθανότατα δεν θα έπρεπε να το πω αυτό, αλλά συναντήσαμε και αρκετούς celebrities, όπως τον Βινς Βον και τον Στιβ Μπερν. Κάποια στιγμή αποφασίσαμε να μεταφέρουμε το πάρτι στο χωριό. Αρχίσαμε να μιλάμε στους ανθρώπους ασφαλείας, τους δείξαμε τα χρυσά μετάλλιά μας, αποσπάσαμε την προσοχή τους και περάσαμε κόσμο χωρίς διαπίστευση, κάτι το οποίο είναι ανήκουστο», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ο Τζος Λάκατος, από την άλλη, όταν ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στη σκοποβολή στους Αγώνες του Σίδνεϊ το 2000, αντί να επιστρέψει στις ΗΠΑ, όπως τον ενημέρωσαν οι επικεφαλής της αποστολής, κατάφερε να μείνει παραβιάζοντας την κλειδαριά του διαμερίσματός του και συμμετείχε σε ολονύχτιο πάρτι με ολόκληρη τη γυναικεία ομάδα κάποιας σκανδιναβικής χώρας στο δωμάτιο των Aμερικανών σπρίντερ. «Δεν είχα ξαναδεί τόσες ακολασίες στη ζωή μου» θυμάται ο Λάκατος.
Ανάλογες ιστορίες περιγράφει και ο Oλυμπιονίκης των καταδύσεων Γκρεγκ Λουγκάνις από τους Aγώνες του Μόντρεαλ το 1976. Αναφέρεται και στις πολύ καλές σχέσεις Αμερικανών και Ρώσων: «Μόλις τελειώσαμε τους αγώνες, τρεφόμασταν με χαβιάρι, βότκα και σαμπάνια. Και οι σεξουαλικές πράξεις… Μια παντρεμένη Ρωσίδα με έναν δικό μας καταδύτη σε κοινή θέα». Ο ίδιος ο Λουγκάνις ήταν απλώς παρατηρητής: «Δεν προχώρησα παρακάτω, γιατί αυτός που μου άρεσε ήταν ερωτευμένος με ένα άλλο μέλος της ομάδας του».
Η Ολυμπιονίκης του αλπικού σκι Κάρι Σάινμπεργκ ένιωθε στους Αγώνες του 1994 σαν να βρισκόταν σε ένα μαγικό μέρος, όπως η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, όπου «εκτός από το χρυσό μετάλλιο, μπορούσες να κοιμηθείς και με έναν πραγματικά καυτό άντρα». Ο Αμερικανός σφαιροβόλος Τζον Γκοντίνα πίστευε πως στους Αγώνες της Ατλάντα τα είχε δει όλα –νυχτερινά όργια, φίλους του να εξαφανίζονται για μέρες–, ώσπου πήγε στο Σίδνεϊ και είχε συγκάτοικο τον ακοντιστή Γκριρ. Κάθε μέρα τον ξανθό αθλητή επισκέπτονταν τρεις αθλήτριες με μερικές ώρες διαφορά. «Ήθελαν, όπως κι εγώ, να συμπληρώσουμε το παζλ της προπόνησής μας» θυμάται ο Γκριρ.
Μη μας πιάνουν οι σεμνοτυφίες. Τα οιστρογόνα και η τεστοστερόνη στα νεανικά κορμιά πάντα θα ψάχνουν για εκτόνωση – άλλωστε οι έρευνες που θέλουν το σεξ πριν από μια κούρσα ή έναν αγώνα να μειώνει την απόδοση του αθλητή έχουν καταρριφθεί. Μάλλον φρόντισε γι’ αυτό καιρό πριν ο Γουίλ Τσάμπερλεϊν.
