Πολλές φορές τα παιδιά θέλουν να κοιμούνται μαζί με τους γονείς προκειμένου να έχουν παρέα και να μην αισθάνονται μόνα. Πώς θα τα πείσετε να επιστρέψουν στο δωμάτιό τους;
Το φαινόμενο αυτό είναι σύνηθες απλά η συχνότητα των απαιτήσεων αλλάξει από σπίτι σε σπίτι. Κάπου εκεί στην ηλικία των 2,5 με 3 η επιθυμία του παιδιού να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί με τη μαμά και τον μπαμπά γίνεται όλο και πιο έντονη. Το παιδί συνεχίζει να επιμένει όσο και να προσπαθούν οι γονείς του και ιδιαίτερα η μαμά του να του εξηγήσουν ότι το να κοιμάται ο καθένας στο δωμάτιό του είναι κανόνας και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το αγαπούν.
Το θέμα αυτό είναι κάτι το οποίο μπορεί να ρυθμιστεί, ωστόσο η αποκατάσταση της ισορροπίας δεν είναι εύκολη υπόθεση. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να ανακαταλάβετε το κρεβάτι σας. Τα θέματα ύπνου δεν λύνονται σε μία ημέρα.
Επιλέξτε να μάθετε στο παιδί σας να κοιμάται στο κρεβάτι του και να μη νιώθει ότι δεν το αγαπάτε αν κοιμάστε χώρια σε μια ήρεμη περίοδο της ζωής του. Εάν το παιδί σας βρίσκεται ήδη στο μέσο μίας άλλης δύσκολης προσπάθειας, καλύτερα να περιμένετε. Εάν δηλαδή μόλις βγάλατε την πάνα ή καταργήσατε την πιπίλα ή ξεκινήσατε σχολείο ή περιμένετε άλλο μωρό… καλύτερα να τηρήσετε στάση αναμονής μέχρις ότου καταλαγιάσουν τα πράγματα και το παιδί σας συνηθίσει στις νέες συνθήκες.
Εξηγήστε από νωρίς ώστε να συνηθίζει το παιδί στην ιδέα
Όταν αποφασίσετε να προχωρήσετε στο μεγάλο βήμα, συζητήστε με τα παιδιά σας τους νέους κανόνες από το απόγευμα. Θα πρέπει να είναι προετοιμασμένα για το τι θα αντιμετωπίσουν όταν έρθει η ώρα του ύπνου το βράδυ. «Εξηγήστε τους απλά και χωρίς πολλά λόγια ότι οι γονείς κοιμούνται στο δικό τους κρεβάτι και τα παιδιά στο δικό τους». Μπορείτε κατά τη διάρκεια του απογευματινού σας παιχνιδιού να επιλέξετε να ζωγραφίστε ένα παιδάκι, που κοιμάται στο δωμάτιο του ή το δωμάτιο του παιδιού σας. Στη συνέχεια ακολουθήστε την προγραμματισμένη ρουτίνα του ύπνου.
Ήρθε η ώρα του ύπνου
Σε γενικές γραμμές, οι ειδικοί αλλά και γονείς που έχουν βρεθεί σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση επισημαίνουν ότι το μεγαλύτερο σφάλμα είναι το πισωγύρισμα. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσετε τη διαδικασία, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Δεν πρέπει πλέον να επιτρέπετε στον εαυτό σας δικαιολογίες του τύπου «καλά, μόνο για πέντε λεπτά» ή «εντάξει για σήμερα, γιατί είχες μία δύσκολη ημέρα». Θα υπάρξουν κλάματα, φωνές και αντιδράσεις, μπορεί να χρειαστεί να κουβαλήσετε τα παιδιά στο κρεβάτι τους ξανά και ξανά, αφού εκείνα θα συνεχίσουν τη μάχη. Η διαδικασία δεν θα είναι εύκολη. Κάποια στιγμή ίσως να αναρωτηθείτε …αν θα κοιμηθείτε ποτέ ξανά. Μπορεί ίσως όχι εκείνο το βράδυ, αλλά μόνο έτσι θα προστατεύσετε το θεμελιώδες σας δικαίωμα στον ύπνο και την ξεκούραση και θα έχετε κερδίσει και τον προσωπικό σας χώρο. Τηρήστε απαρέγκλιτα τους κανόνες και θα πετύχετε.
Εάν δεν μπορείτε να διαχειριστείτε τα κλάματα του παιδιού σας, γιατί είστε πολύ κουρασμένη ή γιατί φοβάστε μήπως ξυπνήσει το μωρό που έχετε στην κούνια, τότε καλό είναι να ενδώσετε αλλά να κάνετε κάτι εναλλακτικό. Αυτό σημαίνει πως μπορεί να πάτε εσείς να κοιμηθείτε στο δωμάτιό του. Μην κοιμηθείτε όμως στο κρεβάτι του παιδιού. Όταν κοιμηθεί, μπορείτε να φύγετε. Ίσως να σας φωνάξει κατά τη διάρκεια της νύχτας. Μετά από δυο οι τρεις νύχτες, αντί να κοιμάστε στο πάτωμα του παιδικού δωματίου, καθίστε ήσυχα σε μία καρέκλα μέχρι να κοιμηθεί το παιδί σας. Χωρίς όμως, να μιλάτε. Το κλίμα πρέπει να είναι απολύτως… βαρετό ώστε να κοιμηθεί το παιδάκι σας. Εάν κάνει φασαρία, τότε αποχωρήστε προσωρινά από το δωμάτιο. Θα ησυχάσει, εάν γνωρίζει ότι θα επιστρέψετε, όταν ησυχάσει. Κάθε βράδυ θα πρέπει να απομακρύνετε την καρέκλα λίγο περισσότερο από το παιδικό κρεβάτι. Σιγά σιγά η καρέκλα θα πάει κοντά στην πόρτα, μετά έξω στο διάδρομο και τελικά… στο δικό σας δωμάτιο.
Πηγή: GovaStileto.gr
