Οι καλοί τρόποι είναι ένα σύνολο κανόνων που κάνουν τη σχέση μας με τους άλλους πιο εύκολη. Στην εποχή μας, λίγοι γεννιούνται «κύριοι και κυρίες» αλλά, εάν το θέλουμε, είναι στο χέρι μας να γίνουμε.
Αυτό υποστηρίζει η Ιταλίδα συγγραφέας και δημοσιογράφος Έλντα Λάντσα, που συγκέντρωσε τη σοφία της εμπειρίας και της μακρόχρονης καριέρας της στο βιβλίο με τίτλο «Δεν γεννιέσαι κύριος, αλλά μπορείς να γίνεις» όπου περιλαμβάνει τους καινούριους κανόνες του καθημερινού στιλ. Πρόκειται για ένα εγχειρίδιο του savoir vivre, κομψό και πρακτικό, που ενημερώνει για όλα αυτά τα μικρά αλλά σημαντικά που μας βοηθούν να ξεχωρίζουμε. Ας γνωρίσουμε λοιπόν, τα βασικά μυστικά του σύγχρονου savoir vivre.
– Δεν λέμε ποτέ «καλή όρεξη»
Μπροστά σε ένα όμορφο πιάτο, σ΄ ένα επίσημο τραπέζι, αποφεύγουμε την πολύ συνηθισμένη φράση «καλή όρεξη». Το χρησιμοποιούσαν πριν πολλά χρόνια όταν ο άρχοντας ενός τόπου μάζευε τους υπηκόους του να φάνε ένα λιτό γεύμα, μετά το μάζεμα της σοδειάς, το οποίο συνόδευε με την πρόσκληση «φάτε και καλή σας όρεξη». «Να το πούμε τώρα με όλες τις δυνατότητες που έχουμε και όλα τα πιάτα που υπάρχουν στο τραπέζι δείχνει εκτός τόπου και χρόνου» λέει η Έλντα Λάνστα.
– Κοσμήματα: λίγα και σωστά
Τα κοσμήματα δεν πρέπει ποτέ να είναι φανταχτερά και παλιομοδίτικα. Την ημέρα φοράμε χρυσές αλυσίδες, πέρλες, τιρκουάζ, τοπάζι και αμέθυστο. Μπριγιάν, σμαράγδια, ρουμπίνια και ζαφείρια τα φοράμε το βράδυ. «Εξάλλου, για ένα σημαντικό γεγονός, το μοναδικό κόσμημα επάνω μας είναι και το πιο πολύτιμο», μας ενημερώνει η Έλντα Λάντσα. «Το κυριότερο: ποτέ δεν πρέπει να εκθέτουμε όλη την κοσμηματοθήκη επάνω μας. Αυτό δεν μας κάνει πλούσιους αλλά νεόπλουτους!
– Ευχαριστώ, παρακαλώ…
Από παιδιά μας δίδαξαν ότι οι καλοί τρόποι αναγνωρίζονται από τη χρήση του «ευχαριστώ» και του «παρακαλώ». Πολύ σωστά αλλά δεν πρέπει να υπερβάλουμε. Ένα πολιτισμένο άτομο αναγνωρίζεται από τη χρήση αυτών των δύο μαγικών λέξεων, που χρησιμοποιεί με φειδώ αλλά και με ακρίβεια εκεί που πρέπει. «Για παράδειγμα, δεν ευχαριστούμε ποτέ τον σερβιτόρο που μας αλλάζει το πιάτο στο τραπέζι ή μας σερβίρει το κρασί στο ποτήρι: αυτή είναι η δουλειά του», λέει η Έλντα Λάντσα. «Αντίθετα, το χρησιμοποιούμε πάντα όταν μας ρωτάνε κάτι και δεν το έχουμε καταλάβει: δεν λέμε ποτέ «ε;» αλλά «παρακαλώ;». Επίσης το χρησιμοποιούμε – με ένα χαμόγελο – όταν προσκαλούμε κάποιον να κάνει κάτι π.χ. «καθίστε παρακαλώ», «περάστε παρακαλώ»…
– Τσουγκρίστε τα ποτήρια
Στην Ιταλία όταν τσουγκρίζουν τα ποτήρια τους για να ευχηθούν λένε «τσιν – τσιν». Στη χώρα μας πολλοί είναι αυτοί που έχουν την ίδια συνήθεια. Όπως μας ενημερώνει όμως η Έλντα Λάντσα, αυτό είναι λάθος. «Στα κινέζικα «τσιν-τσιν» σημαίνει «παρακαλώ-παρακαλώ», δηλαδή τίποτα! Τι είναι σωστό να κάνουμε; Απλώς πρέπει να σηκώσουμε το ποτήρι προς την πλευρά αυτού που γιορτάζει και να τον κοιτάξουμε στα μάτια. Αυτό είναι αρκετό».
– Συστάσεις με στιλ
«Παρουσιάζουμε τον άντρα στην γυναίκα, τον πιο νέο στον πιο ηλικιωμένο, τον λιγότερο σημαντικό σε βαθμό στον υψηλότερο στην ιεραρχία και όλους τους καλεσμένους στο τιμώμενο πρόσωπο» λέει η Έλντα Λάντσα.
– Καλύτερα ανάλατο!
«Το αλάτι δεν το ζητάμε για να μην δυσαρεστήσουμε την οικοδέσποινα επειδή θα πιστέψει ότι το φαγητό που μας ετοίμασε είναι ανάλατο. Γι αυτό είναι καλό, στο κάθε σερβίτσιο φαγητού να υπάρχει ατομική αλατιέρα (αριστερά από το ποτήρι του νερού) ή να βάλουμε μία αλατιέρα για κάθε δύο συνδαιτυμόνες. Επίσης, στο τραπέζι δεν υπάρχουν ποτέ οδοντογλυφίδες. Δεν υπάρχει πιο άσχημο από το να βλέπεις κάποιον να καθαρίζει τα δόντια του στο τραπέζι», καταλήγει η ιταλίδα συγγραφέας.
– Όχι «ντριν-ντριν» στο τραπέζι
Είναι χρήσιμα για να μπορούν να μας βρίσκουν σε περίπτωση ανάγκης, χρειάζεται όμως να ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες και για τα κινητά τηλέφωνα. «Στο τραπέζι το έχουμε κλειστό και δεν σηκωνόμαστε ποτέ για να τηλεφωνήσουμε είτε για να διαβάσουμε ένα μήνυμα. Και φυσικά δεν αφήνουμε το κινητό δίπλα στο πιάτο μας για να το βλέπουν όλοι. Απαγορεύεται να κουδουνίζει δυνατά σε χώρους όπου πρέπει να υπάρχει ησυχία όπως εκκλησία, θέατρο, μουσείο αλλά και σε ένα ξένο σπίτι. Επίσης, οπουδήποτε κι αν βρισκόμαστε, είναι το λιγότερο κακόγουστο να έχουμε συνομιλίες για υποθέσεις μας είτε για ερωτικές περιπέτειες με δυνατή φωνή. Όπως και να περπατάμε μόνοι μας στο δρόμο μιλώντας δυνατά και γελώντας με το γνωστό …«ανόητο» χαμόγελο», καταλήγει η καυστική Έλντα Λάντσα.
