Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’60, ένα έργο- σταθμός στην ιστορία του ελληνικού κινηματογραφού, τα “Κόκκινα Φανάρια” ζωντανεύουν στη σκηνή του Εθνικού θεάτρου από τις 17 Ιανουαρίου…
Τα «Κόκκινα φανάρια» αρχικά γράφτηκαν για το θέατρο και στη συνέχεια έγιναν κινηματογραφικό σενάριο. Η ομότιτλη ταινία γυρίστηκε το 1963 από τον Βασίλη Γεωργιάδη και, πέρα από τη μεγάλη απήχηση που είχε στο κοινό, έφτασε ως υποψήφια μέχρι τα Όσκαρ, ενώ εκπροσώπησε και τη χώρα μας στο φεστιβάλ των Καννών τον ίδιο χρόνο.
Η ιστορία της ταινίας βασιζόταν στο κείμενο που έγραψε ο Αλέκος Γαλανός, ένας άνθρωπος με ιδιαίτερη πορεία στη ζωή και τα γράμματα. Αυτό ακριβώς το κείμενο, διαμορφωμένο, έγινε μιούζικαλ, ταινία και τώρα, στο Εθνικό, δίνει τη βασική υπόθεση για την παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος, ο οποίος υπογράφει, ακόμα, τα σκηνικά και τη χορογραφία.
Η υπόθεση εκτυλίσσεται στην Τρούμπα του Πειραιά τη δεκαετία του ’60 και παρακολουθεί τη ζωή πέντε γυναικών σε έναν οίκο ανοχής. Όπως αναφέρεται στο δελτίο Τύπου, η παράσταση του Εθνικού Θεάτρου έχει στηριχτεί τόσο στο θεατρικό έργο, στην κινηματογραφική ταινία και στο μιούζικαλ, αλλά και σε άλλες πηγές σχετικά με την ιστορία της Τρούμπας και τη ζωή στους οίκους ανοχής, καθώς και σε μαρτυρίες ιεροδούλων.
Στα δωμάτια του «σπιτιού» της Μαντάμ Παρή, η ερωτική συναλλαγή μοιάζει με απλή ρουτίνα. Όμως, για το καθένα από τα κορίτσια που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους εκεί, υπάρχει, σιωπηρά, και ένας προσωπικός κόσμος. Σκληρός ή ουτοπικός, αναγκαίος ή κυνικός, ο κόσμος αυτός είναι η μόνη αλήθεια μέσα στην καθημερινότητά τους. Έχουν την ανάγκη να τον βιώσουν, ακόμη κι αν χρειαστεί να πληρώσουν γι’ αυτόν οποιοδήποτε κόστος. Και για τις περισσότερες, το κόστος αποδεικνύεται επώδυνο. Θα μείνουν αλώβητες μόνο όσες μπορούν να παγώσουν την ψυχή τους και να προχωρήσουν χωρίς συναισθηματισμούς και δεσμεύσεις.
Τη διασκευή και τη δραματουργική επεξεργασία υπογράφει η Έρι Κύργια, τα σκηνικά και τη χορογραφία ο Κωνσταντίνος Ρήγος, τα κοστούμια η Νατάσα Δημητρίου, τη μουσική ο Δημοσθένης Γρίβας, τους φωτισμούς ο Αλέκος Γιάνναρος.
