Η Μαίρη Συνατσάκη δηλώνει ενθουσιασμένη που επιτέλους μετά από πολλές αναβολές το Master Chef 2 βγαίνει στον αέρα την παραμονή των Χριστουγέννων και μιλάει για την τηλεόραση, την αποχώρησή της…
από το «Πρωινό μου», την κρίση πανικού που βίωσε σε ηλικία 18 ετών και την οδήγησε την ψυχοθεραπεία και πολλά άλλα σε συνέντευξή της στο TV Έθνος. Πάρτε μια γεύση όσων είπε…
Επειτα από ενάμιση χρόνο αναμονής και αρκετές αναβολές πρεμιέρας, το «Master Chef» έρχεται στους δέκτες μας. Πώς αισθάνεσαι;
Ενθουσιασμένη. Δεν μπορώ να το πιστέψω ότι επιτέλους έφτασε η στιγμή για να βγούμε στον αέρα. Εχω και μια απίστευτη περιέργεια για το τελικό αποτέλεσμα, γιατί έχουν συμβεί και διάφορα πραγματάκια στα γυρίσματα, τα οποία -το ομολογώ- έπειτα από ενάμισι χρόνο πια δεν θυμάμαι και έτσι δεν βλέπω την ώρα να τα δω και να τα ξαναθυμηθώ.
Σου κακοφάνηκε που το κανάλι φέτος σε απομάκρυνε από την πρωινή παρέα;
Οχι, καθόλου και το λέω αυτό με απόλυτη ειλικρίνεια. Η απόφαση του καναλιού ήταν στο ίδιο μήκος κύματος και με τις δικές μου σκέψεις. Σε μία χρονιά που οι φρέσκιες παραγωγές μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, εγώ δεν θα μπορούσα να έχω διπλό τηλεοπτικό ρόλο, μπαίνοντας στο σπίτι του κόσμου καθημερινά και πρωί και βράδυ. Θα ήταν αν μη τι άλλο… too much!
Στη ζούγκλα της τηλεόρασης χωράνε τα συναισθήματα;
Η μικρή μου εμπειρία μου έχει δείξει πως μπορείς να υπάρξεις στον χώρο χωρίς αναγκαστικά να πρέπει να γίνεις κανίβαλος, ανθρωποφάγος. Η τηλεόραση είναι πλανεύτρα, μπορεί να σου κλέψει το μυαλό. Ομως, αν αποφασίσεις να μην εγκλωβιστείς στη μαγεία της, το καταφέρνεις.
Δείχνεις να είσαι ένα κατασταλαγμένο κορίτσι που ξέρει τι θέλει. Γι’ αυτό «ευθύνεται» η ψυχολογία;
Σίγουρα έπαιξε ρόλο η ψυχολογία, όπως επίσης και οι αρχές και η ανατροφή που πήρα από το σπίτι μου.
Να υποθέσω πως λόγω σπουδών έχεις κάνει και ψυχοθεραπεία…
Κάνω ψυχοθεραπεία εδώ και οκτώ χρόνια και μάλιστα, για να ακριβολογώ, αποφάσισα να ξεκινήσω την ψυχοθεραπεία, πριν ξεκινήσω τις σπουδές μου στην ψυχολογία, έπειτα από μία κρίση πανικού που μου χτύπησε την πόρτα και μάλιστα μόλις στα 18 μου χρόνια.
Κρίση πανικού στα 18;
Ναι, από την απίστευτη… εκλογίκευση των πραγμάτων. Ετσι, αποφάσισα στη συνέχεια να γίνω πιο… του συναισθήματος (γέλια).
Πάντως δίνεις την εντύπωση στον άλλον πως είσαι ένα πλάσμα μόνιμα φοβερά χαρούμενο. Πως είσαι ένα μεγάλο παιδί.
Και είμαι όντως ένα μεγάλο παιδί και πολύ το χαίρομαι. Ομως, δεν είμαι καθημερινά… «Στρουμφάκι» μες στην καλή χαρά, έχω και τις ημέρες μου που είμαι αφόρητα γκρινιάρα. Αλλά όπως και να ‘χει, δεν το βάζω κάτω!
