Με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής τιμήθηκαν ο Τίτος Πατρίκιος και ο Κώστας Γεωργουσόπουλος για τη διαχρονική προσφορά τους στην ελληνική λογοτεχνία.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπιος Παυλόπουλος, απένειμε τη Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου τις τιμητικές διακρίσεις στους δύο ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών, κάνοντας ειδική μνεία στο σημαντικό έργο τους. Κατά τη διάρκεια της σεμνής τελετής, ο πρόεδρος της Δημοκρατίας μίλησε ξεχωριστά για το κάθε τιμώμενο πρόσωπο, αναφερόμενος στη διαχρονική προσφορά του στην ελληνική λογοτεχνία.
Για τον ποιητή, πεζογράφο και μεταφραστή, Τίτο Πατρίκιο, ανέφερε: «Κύριε Πατρίκιε, Σας επιδίδω το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής σε αναγνώριση της αξίας σας ως αυθεντικού εκπροσώπου της σύγχρονης Ελληνικής Λογοτεχνίας. Εκπροσώπου, ο οποίος οδηγεί την Λογοτεχνία μας πολύ έξω από τα σύνορά μας, για να εκπέμπει την λάμψη της «urbi et orbi», όπως είναι ο εκ καταγωγής προορισμός της. Αν πρέπει να εστιάσω την λογοτεχνική προσφορά σας σ’ ένα ιδιαίτερο πεδίο της, επιλέγω εκείνο -έντονα επηρεασμένο από τον, βιωματικής προέλευσης, κοινωνιολογικό στοχασμό σας- το οποίο αναδεικνύει ότι γράφετε ποιήματα γιατί οι μέρες μας δεν είναι «ποιητικές». Με την στάση σας λοιπόν δίνετε τον δίκαιο αγώνα να «μπολιάσουμε» τις, εν πολλοίς στείρες πνευματικώς, μέρες μας με την ευαισθησία της ποίησης. Και κάπως έτσι, η στάση σας αυτή δίνει έμπρακτη απάντηση στο εμβληματικό ερώτημα του Φρήντριχ Χάιντερλιν: «Μα τι χρειάζονται οι ποιητές σε τόσο μίζερους καιρούς;» Ταυτοχρόνως, με το έργο σας υπηρετείτε και μιαν άλλη μεγάλη αλήθεια ως προς την αποστολή της Λογοτεχνίας: Η πραγματική Ποίηση δεν πρέπει ν’ αποστρέφεται ή και ν’ αποφεύγει την δεινή πραγματικότητα και τους χαλεπούς καιρούς. Όλως αντιθέτως, πρέπει να την βιώνει στο βάθος της, για να μπορεί ο Ποιητής να ορθώνει το πνευματικό του ανάστημα απέναντί της».
Ξεχωριστή μνεία και στο έργο του συγγραφέα, κριτικού θεάτρου και μεταφραστή, Κώστα Γεωργουσόπουλου: «Σας επιδίδω το Παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής σε αναγνώριση της μεγάλης προσφοράς σας στα Ελληνικά Γράμματα εν γένει και, κυρίως, στο λογοτεχνικό πεδίο του Θεάτρου, υφ’ όλες του τις επόψεις. Το έργο σας επιτρέπει -και κυριολεκτώ- να θεωρείσθε πλέον ένας πραγματικός «Μύστης» του Θεάτρου, από τις απαρχές του και τις ρίζες του ως τις μέρες μας. Ιδίως δε «Μύστης» του Αρχαίου Δράματος, στο οποίο έχετε εντρυφήσει με τρόπο υποδειγματικό. Έτσι ώστε έχετε αποδείξει και την μεγάλη αλήθεια ότι το Θέατρο -τουλάχιστον εκείνο που υπηρετεί την κατά τον προορισμό του αποστολή του- έχει και θα έχει, στο διηνεκές, τις ρίζες του στο Αρχαίο Δράμα και, για την ακρίβεια, στην Αρχαία Τραγωδία. Πρωτίστως δε έχετε αναδείξει την αλήθεια ότι, με αφετηρία την Αρχαία Τραγωδία, το Θέατρο και η Λογοτεχνία συνδέονται αρρήκτως, με την έννοια ότι αφενός μέσω του Θεάτρου η Λογοτεχνία βρέθηκε «επί σκηνής» για να εκπέμπει τα μηνύματά της. Και, αφετέρου, μέσω της Λογοτεχνίας το Θέατρο καταξιώθηκε ως πνευματική «Εστία», η οποία συμβάλλει τα μέγιστα στην υπεράσπιση της αξίας του Ανθρώπου».
