Την τελευταία της πνοή «άφησε» το πρωί της Κυριακής 8 Οκτωβρίου η Λούλα Αναγνωστάκη.
Η είδηση του θανάτου της θεατρικής συγγραφέως, η οποία αποτέλεσε μία από τις σπουδαιότερες γυναικείες μορφές των ελληνικών γραμμάτων, βύθισε στο πένθος την οικογένειά της αλλά και σύσσωμο τον καλλιτεχνικό κόσμο.
Το τελευταίο αντίο στη Λούλα Αναγνωστάκη θα πουν συγγενέις και φίλοι στη νεκρώσιμη ακολουθία, που θα τελεστεί την Τρίτη 10/10 στο πρώτο νεκροταφείο Αθηνών στις 16:00 το απόγευμα.
Η Λούλα Αναγνωστάκη ήταν αδελφή του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη, σύζυγος του συγγραφέα και ψυχίατρου Γιώργου Χειμωνά και μητέρα του συγγραφέα Θανάση Χειμωνά.
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έγραψε 12 θεατρικά έργα με τα οποία αναμοχλεύει τα σημαντικότερα θέματα της μεταπολεμικής περιόδου στη χώρα μας, όπως το τραύμα, την ενοχή, τη μοναξιά, την ήττα. Πιο γνωστά είναι τα: Αντόνιο ή το μήνυμα (1972), Η νίκη (1978), Η κασέτα (1982), Ο ήχος του όπλου (1987), Διαμάντια και μπλουζ (1990), Το ταξίδι μακριά (1995), Ο ουρανός κατακόκκινος (μονόπρακτο, 1998), Σ’ εσάς που με ακούτε (2003). Τα ερμήνευσαν καλλιτέχνες όπως Πιττακή, Ζαβιτσιάνου, Κονιόρδου, Λαζαρίδου, Αρμένης, Τζώρτζογλου και τα σκηνοθέτησαν οι Κουν, Βογιατζής, Τριβιζάς, Παπαβασιλείου, Κουγιουμτζής, Αρδίττης, κ.α.
Τα έργα της ανέβηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές σκηνές, όπως στο Παρίσι, με σκηνοθέτη τον Αντουάν Βιτέζ. Η Λούλα Αναγνωστάκη ήταν μία μοναδική προσωπικότητα με τα μαύρα γυαλιά σημείο-κατατεθέν της, ένας άνθρωπος που σφράγισε το θέατρο με τα έργα της και τη συνεργασία της με τον Κάρολο Κουν.
