Ο λαμπερός παρουσιαστής- παραγωγός του J2US εξομολογήθηκε άγνωστες πτυχές της προσωπικής του ζωής και της επιχειρηματικής του πορείας.
Ο Νίκος Κοκλώνης έδωσε μια συνέντευξη στο Down Town και τον Πάνο Ζόγκα και μίλησε για τη ζωή του, τα τηλεοπτικά του projects αλλά και για την κατάρευση της Air Fast Tickets.
Τη φωτογράφιση μάλιστα για το εξώφυλλο του περιοδικού που έγινε στο σπίτι του έκανε ο κριτής του GNTM, Δημήτρης Σκουλός.
Για την επιτυχία του στην επαγγελματική του ζωή, αλλά και τη μοναξιά που νιώθει σε προσωπικό επίπεδο, είπε
“Επαγγελματικά είμαι σε πολύ δημιουργική φάση, αλλά συναισθηματικά νιώθω μόνος και άδειος. Όταν γυρίζω τα βράδια στο σπίτι, δεν υπάρχει κανείς να με περιμένει και αυτό μερικές φορές το νιώθω δυσβάσταχτο (…) Σαφώς και υπάρχουν πολλοί πειρασμοί γύρω μου, αλλά δεν έχω εστιάσει κάπου. Δεν μου αρέσει όμως το βράδυ να κοιμάμαι μόνος μου, παρέα με τα σκυλιά μου. Από την άλλη, αυτά τα πράγματα δεν έρχονται κατά παραγγελία”.
Αποκάλυψε πως είναι άνθρωπος του απόλυτου έρωτα και δεν συμβιβάζεται με ημίμετρα, γι΄αυτό και είναι μόνος
“Στο μόνο που έχω βαλτώσει τελευταία είναι η προσωπική μου ζωή. Και φταίω εγώ. Όπως στη δουλειά μού αρέσει να βρίσκω έναν νέο στόχο να με πωρώσει, έτσι και στην προσωπική μου ζωή θέλω ή να ερωτευτώ πολύ ή καλύτερα τίποτα. Αν ερωτευτώ πολύ, τα δίνω όλα και το ίδιο περιμένω και από τον άνθρωπο που είναι δίπλα μου. Ανεβάζω ψηλά τον πήχη των απαιτήσεων γιατί κρίνω από το τι κάνω εγώ – έτσι, συχνά απογοητεύομαι και εύκολα. Δεν μπορώ τα χλιαρά και τα ημίμετρα, βαριέμαι. Για να μην είμαι και άδικος, έχω γνωρίσει και μεγάλους έρωτες που ήταν εκεί για τον Νίκο. Νιώθω όμως πως το real thing ακόμα δεν έχει έρθει”.
Για την επιτυχία του J2US δηλώνει πως οφείλεται σε όλη την ομάδα των συντελεστών που δουλεύουν σκληρά, ενώ ο ίδιος είναι απορροφημένος σε αυτό που κάνει ολοκληρωτικά
“Το show είναι ένας ζωντανός οργανισμός, εμπλέκονται πάρα πολλοί άνθρωποι, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, έχουμε όλοι απαιτήσεις – και πρώτα απ’ όλα ο καθένας από τον εαυτό του. Συνήθως, μένω ξάγρυπνος μέχρι τις 8 το πρωί της Κυριακής περιμένοντας τα νούμερα. Ευτυχώς, η εκπομπή πάει εξαιρετικά σε τηλεθέαση, κάνουμε κάθε Σάββατο πρωτιές, και αυτό μου δίνει ενέργεια και συνήθως το πάω σερί άυπνος τις Κυριακές!”
Σχετικά με την περίοδο της καραντίνας και το γεγονός πως το σόου μόλις είχε ξεκινήσει και σταμάτησε, είπε πως αρχικά είχε αγχωθεί πολύ.
“Μου κόπηκαν τα πόδια, τα έχασα, αλλά μέσα από αυτή την εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω δέθηκα περισσότερο και με τους κριτές, και με τους παίκτες. Εκτίμησα τη στάση τους, γιατί όλοι, μα όλοι, επικοινώνησαν μαζί μου και πρότειναν να μειώσουν στο μισό την οικονομική μας συμφωνία για να με στηρίξουν. Ήταν πολύ συγκινητικό αυτό, μου έδωσε δύναμη. Ένιωσα ότι είχα να κάνω με συνεργάτες με όλη τη σημασία της λέξης, που καταλάβαιναν την αγωνία και το ρίσκο μου. Ευτυχώς, έπειτα από ένα δίμηνο σχεδόν, επανήλθαμε και να που ολοκληρώνεται το show με τόσο μεγάλη επιτυχία. Από την άλλη, το ταρακούνημα δεν το φοβήθηκα. Στα δύσκολα λειτουργώ καλύτερα. Έχω μάθει να χειρίζομαι καλύτερα ένα πλοίο στις φουρτούνες”.
“Με σεβασμό. Δεν ήμουν ηθοποιός ώστε από την πρώτη φορά να το κάνω με φυσική άνεση, αλλά δουλεύω πολύ πάνω σε αυτό. Διαβάζω τα κείμενά μου, ακούω και σέβομαι τους πιο έμπειρους, δεν λέω ότι τα ξέρω όλα -γιατί δεν τα ξέρω- και προσπαθώ να εξελίσσομαι. Έχω όρεξη. Στο J2US έχω νιώσει πολύ άνετα με την ομάδα και αυτό με έχει ξεκλειδώσει”
Για την προηγούμενη επιχειρηματική του δραστηριότητα που απέτυχε οδηγώντας στην κατάρρευση της AirFastTickets, εξήγησε
“Δεν υπολόγιζα -και ήταν λάθος μου- ότι στη δουλειά για να πετύχεις πρέπει να κάνεις συμμαχίες. Ήμουν εντελώς αντίθετος με αυτό. Όταν αρνήθηκα να συμμετέχω σε επαγγελματικές ομάδες του ταξιδιωτικού χώρου, ανταγωνιστές κατάφεραν και μου έκλεισαν την άδεια έκδοσης εισιτηρίων για κάποιες χώρες. Από εκεί ξεκίνησε η κρίση που οδήγησε στην καταστροφή (…)Τελικά αποφάσισα να την πουλήσω σε Κινέζους επενδυτές, με τον όρο πως θα παρέμενα στη διοίκηση. Βρήκαν ένα παράθυρο στη συμφωνία, με απέλυσαν, έκλεισαν τα γραφεία της Ευρώπης και βρέθηκα στο μηδέν, ταπί”.
