Στο «Σημείο συνάντησης» βρέθηκαν ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης.
Οι δύο σπουδαίοι ηθοποιοί είχαν πολλά να πουν για ρόλους και εμπειρίες από το θέατρο…Τον κινηματογράφο και την τηλεόραση.
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου μίλησε για τον Φίνο και το γεγονός ότι δεν ήταν φίλοι όπως άλλοι ηθοποιοί όμως τον αγαπούσε διότι η γυναίκα του -που ήταν χορεύτρια- ήταν κάποτε στον θίασο της μητέρας του.
Επίσης μίλησε για την αξεπέραστη σκηνή με το προφιτερόλ στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο».
«Όταν το έκανα αυτό, πειραματιζόμουν σε όλες τις πρόβες, μην είμαι και ψεύτικος ή Καραγκιόζης. Δεν ήθελα ποτέ να είμαι Καραγκιόζης πάνω στη σκηνή, δεν το άντεχα αυτό το πράγμα. Αυτό ξέσπασε στην πρεμιέρα, ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανένας. Ήταν στο «Κοτοπούλη – Rex». Το ένιωσα όμως στο χέρι μου ότι θα μπορούσα να το φάω. Εκείνη τη στιγμή έφυγε η πλατεία, έγινε της τρελής.
Όταν τελείωσε ήρθε η Αλίκη και με πήρε από το χέρι και με πήγαν μπροστά στον θιασάρχη. Τα θυμάμαι σαν όνειρο, ήμουν νέος ηθοποιός», είπε.
Η εξομολόγησή του για την καριέρα του ήταν συγκινητική:
«Δεν συμβιβάζεσαι Βλαδίμηρε. Έχουμε διαφορά σε αυτό. Εγώ συμβιβάστηκα ίσως γιατί πέρασα πάρα πολύ άσχημα παιδικά χρόνια λόγω της Κατοχής. Ο συμβιβασμός για μένα ήταν ένας τρόπος ζωής. Από μικρά συμβιβαζόμασταν για ένα κομματάκι ψωμί. Ευτυχώς έφτασα εδώ που έφτασα χωρίς αυτό να με κατατροπώσει ή να με εξαφανίσει.
Είχα ένα μεγάλο κέρδος, δεν ξέρω αν ήταν από ταλέντο ή από προσωπικότητα. Μου συγχωρέσανε όλα τα κακά πράγματα που έκανα στο θέατρο -γιατί έκανα πολλά κακά. Δηλαδή έπαιξα σε παραστάσεις που δεν άξιζε ούτε απ’ έξω να περάσω. Έπαιξα και σε σπουδαίες παραστάσεις. Ο κόσμος μου το συγχώρησε και με δέχτηκε.
Τι είναι εκείνο που μου συγχωρεί; Οποιοδήποτε κι αν ήταν το θέμα ή η παράσταση, ήμουν πάρα πολύ τίμιος στη σκηνή. Και αυτή η τιμιότητα ανταμείφθηκε».
