Δύσκολη και γεμάτη αναμνήσεις ήταν η χθεσινή μέρα για την ηθοποιό Άννα Αδριανού αφού ήταν η επέτειος 9 χρόνων από το θάνατο του πατέρα της.
Με μια μακροσκελή της ανάρτηση έγραψε όλα όσα πιθανώς θα ήθελε να του πει.
«Δύσκολη επέτειος για μένα η σημερινή. Σαν σήμερα πριν εννιά χρόνια έφυγε ο πατέρας μου. Και δεν είναι μόνο ότι έχασα τον γονιό μου, το φιλαράκι μου, τον δάσκαλο μου, τον φιλόσοφό μου, τον συνάδελφο και συνεργάτη μου.
Είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος υπήρξε ο πιο όμορφος εσωτερικά (κι εξωτερικά) που συνάντησα στην ζωή μου: Ο πιο ελεύθερος, ο πιο φιλοσοφημένος, ο πιο συμπονετικός, ο πιο γενναιόδωρος, ο πιο τρυφερός, ο πιο δοτικός, ο πιο αξιοπρεπής, ο πιο ολιγαρκής, ο πιο αισιόδοξος, ο πιο χαριτωμένος, ο πιο ιδιαίτερος που υπήρχε. Ήταν ο ήλιος στον ουρανό μου και φεύγοντας έσβησε αφήνοντας τον σκοτεινό, για καιρό. Κι αν δεν ήταν ένας άλλος άντρας δίπλα μου, ο σύζυγος μου, σημαντικός άνθρωπος κι αυτός (άλλωστε, με ένα τέτοιο πρότυπο, δεν θα αναζητούσα κάτι λιγότερο) δεν ξέρω αν ο ουρανός θα φωτιζόταν ξανά.
Όπως και να έχει, ο Νίκος Βασταρδής υπήρξε τόσο σπάνιο πλάσμα (κι αμφιβάλω αν οι άνθρωποι στο θέατρο μπόρεσαν να καταλάβουν την σπανιότητα και το μέγεθος του) που νοιώθω απέραντα τυχερή που τον συνάντησα. Και που υπήρξαμε πατέρας και κόρη. Ήταν εκεί για μένα, όταν ήρθα στον κόσμο. Κι ήμουν εκεί γι’ αυτόν όταν εκείνος τον αποχαιρέτησε. Τον αγάπησα και τον αγαπώ πάντα το ίδιο. Γιατί αυτό είναι το θαύμα της Αγάπης: Δεν τη νικάει ούτε ο θάνατος. Αλλά τη δυναμώνει» ήταν τα λόγια της
