Η Ρούλα Κορομηλά μιλάει για όσα έζησε στο χώρο της showbiz, αναφέρεται σε αυτά που συμβαίνουν στην προσωπική της ζωή και αποκαλύπτει…
ποιο χαρακτηριστικό σε έναν άνδρα, μπορεί να τη «χαλάσει», σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Down Town Κύπρου. Πάρτε μια γεύση όσων είπε…
-Αν δεν γινόσουν παρουσιάστρια, τι άλλο θα έκανες; Τι ονειρευόσουν από μικρή;
-Πάλι παρουσιάστρια, νομίζω. Προφανώς αυτό με επέλεξε. Δεν θυμάμαι να σου πω πώς έγινε, αλλά θυμάμαι πως προέκυψε! Είπα ένα μεγάλο «ναι» και δεν το μετάνιωσα ποτέ.
-Ποια θα είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου σχέδια;
-Πολλά και πρωτότυπα! Απλά, δεν είναι η στιγμή της ανακοίνωσής τους ακόμη. Οπωσδήποτε, όμως, θα έχουν να κάνουν με το χώρο στον οποίο ανήκω: Την τηλεόραση.
-Σου στέρησε κάποια πράγματα όλο αυτό που έζησες, όλα αυτά τα χρόνια με την τηλεόραση;
-Τίποτα δεν σου χαρίζεται χωρίς αντίτιμο. Είναι βέβαιο ότι η κάθε καριέρα, ακριβώς όπως και η κάθε σοβαρή κατάσταση, απαιτεί θυσίες. Και θυσία σημαίνει απώλεια. Μετά από απροσμέτρητες ώρες αφοσίωσης και συνέπειας σ’ αυτό το έργο, είναι μακρύς ο κατάλογος πραγμάτων ή καταστάσεων που αναλώθηκαν ή χάθηκαν σ’ αυτή τη διαδρομή, η οποία ομολογουμένως είναι πάντα μοναχική.
-Τι πιστεύεις ότι χρωστάς σ εσένα;
-Αν χρωστάω κάτι, είναι, ίσως, λίγη περισσότερη ανεμελιά, λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο, χιούμορ και χαρά. Είδες; Όλα αυτά σε μικρές δόσεις αφού η «υπερβολή» δεν με αντιπροσωπεύει καθόλου.
-Αυτό που έζησες τελικά, έτσι όπως το έζησες, στη ζωή και στην καριέρα σου, ήταν κι αυτό ένα παραμύθι;
-Αυτό που έζησα και ζω είναι η ζωή μου!
-Λένε για τους ανθρώπους που πέρασαν ή περνάνε δυσκολίες, ότι στο τέλος γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Αυτό συνέβη και στη δική σου περίπτωση;
-Ας τους να λένε… Για μένα, δεν έχει σημασία όλο αυτό. Το ίδιο αγαπώ. Η διαδρομή είναι που μετράει στη ζωή και αυτό καταγράφεται στο τέλος.
– Λένε πως ο πραγματικός και απόλυτος έρωτας μία φορά συμβαίνει στη ζωή του ανθρώπου. Φοβάσαι μήπως αυτό που έζησες στο παρελθόν δεν επαναληφθεί, τόσο συνταρακτικά και μοναδικά;
-Η έννοια του απόλυτου έρωτα δεν υφίσταται, παρά μόνο σαν ψευδαίσθηση στα ερωτικά μας. Εξάλλου, είμαι βεβαία ότι ακολουθεί ο επόμενος, ο καλύτερος έρωτας. Μπορώ να δηλώσω ερωτευμένη και τώρα. Είναι τεράστια η γκάμα των ερώτων μου, άλλωστε.
-Ποιος ήταν ο άντρας της ζωής σου; Μήπως ήταν ο εαυτός σου;
-Όχι βέβαια! Ποτέ και σε καμία περίπτωση. Οι ρόλοι ήταν πάντα διακριτοί. Ο δικός μου, της γυναίκας που χρειάζεται τρυφερότητα, φροντίδα, σεβασμό, ενδιαφέρον, πάθος, στήριξη, χιούμορ και γενναιόδωρες δόσεις αγάπης. Της ευαίσθητης γυναίκας, που δίνει χωρίς να απαιτεί και δεν επαιτεί όσα της αξίζουν για να αγαπιέται και να ζει ευτυχισμένες στιγμές. Αυτόν το ρόλο προτιμώ, αυτός μου ταιριάζει και αυτόν επιλέγω! Στον άλλο ρόλο, πρωταγωνιστεί ο άντρας. Νομίζω πως οφείλει να αποδώσει τα μέγιστα, χωρίς υποδείξεις, παρεμβατισμούς, σκονάκια και υποβολείς. Μπαίνοντας στο πετσί του ρόλου του, ας τον διαχειριστεί όπως επιθυμεί, αρκεί η ερμηνεία του να κερδίσει θαυμασμό και τη θέση του δίπλα μου.
-Ποιο χαρακτηριστικό ενός άντρα μπορεί να σε «χαλάσει»;
-Πολλά! Το μεταλλαγμένο ύφος του όταν πιάνεται στη φάκα, όταν ανεβαίνουν οι τόνοι, όταν ακολουθούν τσουβάλια με ανώριμες δικαιολογίες και όρκους… Διασκεδάζω αφάνταστα! Η στιγμή δε της συγνώμης μετά από το show, είναι κορυφαία (γέλια). Με χαλάει πολύ ό,τι άτολμο, ανειλικρινές, επιτηδευμένο και αναμενόμενο. Με χαλάει η παντελής έλλειψη χιούμορ, η γκρίνια και η μιζέρια. Με χαλάει η ματαιοδοξία, η πονηριά και η εμφανής διάθεση βολέματος σε εικονικές καταστάσεις.
