Στην πολυετή παρουσία του στην τηλεόραση, ο Γιώργος Παπαδάκης παραδέχεται ότι υπήρξε καλεσμένος που ήθελε να τον σπάσει στο ξύλο και αυτός είναι…
κάποιος τον οποίο δεν αποκαλύπτει, αλλά ξεκαθαρίζει ότι δεν είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης.
Σε μια αποκαλυπτική από κάθε άποψη συνέντευξη που δίνει στο ένθετο People της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», ο γνωστός δημοσιογράφος αναγνωρίζει ότι δεν υπήρξε καλός πατέρας, καθώς δούλευε πολλές ώρες και σκληρά, αλλά προσθέτει πως δεν έκανε και λάθη με την οικογένειά του.
Παράλληλα αναφέρει ότι θα πρέπει να δουλέψει και άλλα χρόνια για να τη συντηρήσει, μιας και δεν έχει πόρους από πουθενά αλλά δεν έχει και εξαρτήσεις από κανένα, ενώ δηλώνει πως δεν υπάρχει κορυφαίος δημοσιογράφος γιατί αυτός θα ήταν άνεργος, μην δεχόμενος παρεμβάσεις στην αποκάλυψη της αλήθειας.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα της συνέντευξης του Γιώργου Παπαδάκη στο «Πρώτο Θέμα»:
Βρίσκεστε 37 χρόνια στον χώρο. Έχετε σκεφτεί τι κάνει έναν άνθρωπο να αντέχει τόσα χρόνια στην πρώτη γραμμή;
«Το πάθος, η αγάπη, ο επαγγελματισμός και η ανάγκη επιβίωσης. Θέλω να είμαι ρεαλιστής και να σας πω ότι πέραν της δουλειάς μου δεν έχω άλλα έσοδα. Έκλεισα τα 61 και μπήκα στα 62, και μέχρι να πάρω τη σύνταξη θα δουλεύω. Έχω τρία παιδιά, ο μικρότερος , ο Ιάσονας είναι 16 ετών, ο Φοίβος είναι φοιτητής και ο γιος μου από τον πρώτο μου γάμο, ο Κωνσταντής , με έχει κάνει παππού. Δεν μπορώ να σταματήσω να δουλεύω, επειδή έχω μια μεγάλη οικογένεια και διότι ό,τι έχω κάνει, το έχω κάνει δουλεύοντας».
Ήσασταν καλός πατέρας;
«Δεν ήμουν καλός πατέρας. Δούλευα πολύ κι όταν δουλεύεις πολύ, αφήνεις κενά και στη γυναίκα σου και στα παιδιά σου. Από την άλλη πιστεύω ότι δεν έκανα λάθη. Κι όταν έκανα, τα συζητούσα και τα αναγνώριζα. Αυτό είναι η αρχή στη ζωή μου όχι μόνο απέναντι στα παιδιά μου, αλλά και απέναντι στους πάντες».
Ποιο είναι το ελάττωμα και ποιο το προτέρημα σας;
Το ελάττωμα μου είναι ότι είμαι σε όλα μου συγκεντρωτικός. Όσο για το προτέρημα μου, ξεχνάω μέσα σε ένα λεπτό τόσο τη δική μου κακία όσο και των άλλων. Μπορεί να με εκνευρίσεις τρομερά, να θέλω να σε σκοτώσω, να σε βάλω κάτω και να σε πατήσω, και το επόμενο λεπτό να σε αγκαλιάσω και να σε φιλήσω. Είμαι τόσο κυκλοθυμικός που μπορείς κάλλιστα να πεις: “Μα τι μ@@κας είναι αυτός! Πριν από λίγο μου δημιουργούσε την αίσθηση ότι θα με σκοτώσει και τώρα με αγκαλιάζει;”
Υπήρξε στιγμή που να είπατε κάτω από πίεση «τα παρατάω»;
«Ποτέ, παρότι και αμφισβήτηση έφαγα και τρικλοποδιές μου έβαλαν και πόλεμο μου έκαναν. Και ξέρετε αυτή η εκρηκτικότητα που βγαίνει πολλές φορές στο γυαλί είναι κάτι που δεν θα άλλαζα ποτέ. Διότι δεν μπορώ να είμαι πόρνη το βράδυ και παρθένα το πρωί. Όπως είμαι στην καθημερινότητα μου είμαι και στην τηλεόραση».
Φίλους κάνατε στον χώρο;
«Λίγους και αυτό όχι γιατί δεν μου δόθηκε η ευκαιρία, αλλά επειδή δεν ήθελα να «πουλήσω» τους φίλους μιας ζωής. Έχω φίλους από τα παιδικά μου χρόνια. «Παιδιά» με τα οποία παίξαμε μαζί, τραγουδήσαμε, συνδικαλιστήκαμε, γίναμε αριστεροί, ήπιαμε τσίπουρα, πιστέψαμε ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο, κάναμε κοιλίτσα, είδαμε τα μαλλιά μας να ασπρίζουν, τσακωνόμαστε, βριζόμαστε, αγαπιόμαστε. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που αγαπάω».
Έχετε μετανιώσει για κάποια συμπεριφορά σας απέναντι σε καλεσμένο;
«Πάρα πολλές φορές, άπειρες. Κι αν δεν το παραδεχόμουν, θα ήμουν τουλάχιστον ηλίθιος. Όταν βγαίνεις στην τηλεόραση για τρεις-τέσσερις ώρες κάθε μέρα επί τόσα χρόνια, και ανθρώπους θα αδικήσεις και λάθος αξιολογήσεις θα κάνεις και βερμπαλισμούς και λαϊκισμούς και τα πάντα!»
Καλεσμένος που να σας έφερε σε πολύ δύσκολη θέση υπήρξε;
«Και βέβαια. Υπήρξε καλεσμένος που ήθελα να τον σπάσω στο ξύλο».
Τον Ηλία Κασιδιάρη εννοείτε;
«Όχι, γιατί αυτό το περιστατικό συνέβη στο τελευταίο λεπτό της εκπομπής και, όσο και αν σας κάνει εντύπωση, ήταν μια αγαπησιάρικη εκπομπή. Μια εκπομπή κατά τη διάρκεια της οποίας δεν δημιουργήθηκε καθόλου ένταση. Πλην αυτών, δέχθηκα την άδικη κριτική ανθρώπων που δεν σκαμπάζουν από τηλεόραση ότι τα έκανα όλα για την τηλεθέαση. Εάν θέλεις να έχεις τηλεθέαση σε μια εκπομπή, το επεισόδιο δεν το κάνεις στο τέλος αλλά στην αρχή της εκπομπής».
Πως είναι να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή της δημοσιογραφίας;
«Θα σας πω κάτι, κι εσείς προσωπικά, θέλω να με πιστέψετε: Δεν αισθάνομαι ότι βρίσκομαι στην πρώτη γραμμή. Εάν αισθανόμουν μέλος της η ζωή μου θα ήταν διαφορετική. Οι άνθρωποι της πρώτης γραμμής επιδιώκουν επαφές και δημόσιες σχέσεις ικανές να τους ανοίξουν τις πύλες κάθε είδους διευκολύνσεων. Εγώ ουδέποτε έχω πάει σε γραφείο πρωθυπουργού, υπουργού ή υφυπουργού. Τους δημοσιογράφους της πρώτης γραμμής με τα κονέ και τις διασυνδέσεις ο κόσμος τους θεωρεί διαπλεκόμενους και αυτός είναι ένας χαρακτηρισμός τον οποίο σιχαίνομαι».
Ποιον θεωρείτε κορυφή στον δημοσιογραφικό χώρο;
«Κανέναν! Δεν υπάρχει κορυφαίος δημοσιογράφος. Αν υπήρχε θα τον γνώριζε ο κόσμος και δεν θα ήταν άνθρωπος της τηλεόρασης, ούτε τηλεοπτικός σταρ, ούτε εκδότης εφημερίδας, ούτε ιδιοκτήτης ραδιοφωνικού σταθμού. Θα ήταν άνεργος, γιατί κορυφαίος θα ήταν ο δημοσιογράφος που θα έλεγε την αλήθεια αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε κόστος. Ο τίμιος δημοσιογράφος του 2013 είναι εκείνος που δεν συνδιαλέγεται και που απέχει από κάθε είδους διαπλοκή. Αν ποτέ τολμούσε κάποιος να μου δώσει έστω και ένα ευρώ, θα του έσπαγα τα μούτρα. Και σ’ αυτό είμαι απόλυτος».
