Η γνωστή τραγουδοποιός Σάννυ Μπαλτζή μιλάει για την τηλεοπτική της παρουσία στο πλευρό της Τατιάνας Στεφανίδου, τα χρόνια καριέρας της στη μουσική, αλλά και τη… διχασμένη της προσωπικότητα!
Σε συνέντευξή της στο περιοδικό “ΕΓΩ” εξηγεί τους λόγους που οδήγησαν, μια αντισυμβατική γυναίκα όπως είναι εκείνη, να λάβει μέρος σε μια τηλεοπτική εκπομπή και συγκεκριμένα στο «Μίλα» της Τατιάνας Στεφανίδου: «Καλούπια και κανόνες έχει και η ζωή. Δεν σνόμπαρα ποτέ την τηλεόραση, απλώς δεν έβλεπα. Αλλά το ότι έχω σπουδάσει σκηνοθεσία με master σημαίνει ότι το μέσο το αγαπώ. Και, επίσης, επιτρέψτε μου το δικαίωμα να αλλάζω γνώμη. Ο άνθρωπος που δεν αλλάζει γνώμη είναι σαν πεθαμένος. Περνάω, πολύ καλά στην εκπομπή, είμαι ο εαυτός μου. Και αν κάνω λάθος, θα το λουστώ!»
Όσο για το αν τη φόβισε η διαφορετικότητα της γυναικοπαρέας, τόνισε πως: «Στη ζωή μου κάνω παρέα από τον κουλτουριάρη μέχρι τον ροκά και την περιπτερού της γειτονιάς μου. Στην ουσία, καμιά φορά, κλέβω ιστορίες από αυτούς για να γράφω τα τραγούδια μου. Την Τατιάνα την κοίταξα την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε στα μάτια και κατάλαβα. Πιστεύω ότι ξέρω να ψυχολογώ από την πρώτη ματιά τους ανθρώπους και έχω πέσει λίγες φορές έξω – ως και καμία. Τη Σταματέρη τη φοβόμουν λίγο μέχρι να τη γνωρίσω. Τώρα πια λέω: “Αγαπώ Σταματέρη, λατρεύω Σοφία Βόσσου”. Σε αυτές τις τρείς εβδομάδες που είμαστε μαζί, η Μαρία με πλησίασε και μου είπε το πιο συγκινητικό πράγμα: “Θα είμαι δίπλα σου ότι κι αν χρειαστείς, θα είμαι σαν μαμά για εσένα”. Κάπου μέσα της βαθιά είναι και αλητάκι και ροκ η Σταματέρη. Έτσι, ροκ και ξηγημένη, ήταν παλιά οι αληθινά λαϊκοί άνθρωποι και οι ρεμπέτες».
Στην ερώτηση αν την προβλημάτισε το ενδεχόμενο να βρεθεί το «Μίλα» απέναντι από την Ελένη Μενεγάκη, απαντάει: «Δεν με ενδιαφέρουν αυτά. Δεν το έχω πάρει τόσο σοβαρά. Όταν κάνω δική μου εκπομπή –γιατί δεν είμαι leader της εκπομπής και ,κακά τα ψέματα, η επιτυχία ή η αποτυχία βαραίνουν την Τατιάνα-, τότε θα σας απαντήσω. Η τηλεθέαση, εξάλλου, με αφήνει παγερά αδιάφορη».
Τέλος, αποκαλύπτει πως η συνύπαρξη της προσωπικής της καριέρας σε συνδυασμό με το να γράφει τραγούδια και για άλλους τραγουδιστές, την οδηγούν να είναι: «… μια διχασμένη προσωπικότητα αλλά τουλάχιστον έχουμε η μια την άλλη! Είναι δύσκολο στην Ελλάδα να διαχωρίσω το ένα κομμάτι, που είναι το εναλλακτικό ροκ, και το άλλο μου κομμάτι, το να γράφω για παράδειγμα ένα τραγούδι για τον Πασχάλη Τερζή το “Τελευταίο τσιγάρο», και να δακρύζω και να αισθάνομαι χαρούμενη που τον γνώρισα. Δεν μπορώ να ακυρώσω έναν άνθρωπο επειδή είναι λαϊκός. Να μην δω την αλήθεια του, την ψυχάρα του, τη ζεστή αγκαλιά του. Είναι αδύνατον! Δεν ζούμε στο Μάντσεστερ, να έχουμε μόνο ροκ μπάντες».
