Ο δημοφιλής ηθοποιός μας μιλάει με ενθουσιασμό για τη φετινή συνεργασία του στο θέατρο με τη Μπέτυ Βαλάση ενώ σχολιάζει με χιούμορ την κρίση στο χώρο του θεάματος και τα φθηνά τηλεοπτικά σήριαλ. Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης εμφανίζεται αισιόδοξος για το μέλλον ζώντας δυναμικά το σήμερα. Και παρόλο που δηλώνει ότι διανύουμε μια από τις πιο αντιερωτικές περιόδους της ιστορίας της ανθρωπότητας, ο ίδιος δηλώνει ότι τώρα μαθαίνει να αγαπά…
Φέτος δεν σας βλέπουμε να συμμετέχετε σε κάποιο μεγάλο θεατρικό σχήμα. Είναι επιλογή σας ή αποτέλεσμα της κρίσης;
«Τι εννοείτε μεγάλο σχήμα; Νομίζω ότι με τη Μπέτυ Βαλάση επί σκηνής και τον Πέτρο Ζούλια στη σκηνοθεσία, το σχήμα του Θεάτρου Βασιλάκου είναι πολύ μεγαλύτερο από πολλά mainstream θέατρα του κέντρου. Χα, χα, χα…Λοιπόν, πράγματι φέτος επέλεξα ένα μικρό θέατρο με μεγάλη όμως ιστορία. Ένα σπουδαίο έργο «Η θεία μου κι εγώ» του Morris Panysch, με μια μεγάλη ηθοποιό τη Μπέτυ Βαλάση στο ρόλο της Grace. Σκηνοθεσία κάνει ο Πέτρος Ζούλιας, σκηνικά η Αναστασία Αρσένη, φωτισμούς ο Ανδρέας Μπέλλης και μουσική επιμέλεια ο Παναγιώτης Αυγερινός. Όχι, δεν είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Είχα αποφασίσει να το κάνω εδώ και δύο χρόνια.»
Το θεατρικό έργο του Morris Panysch «Η θεία μου κι εγώ» είναι στην ουσία ένας μονόλογος;
«Το έργο, παρ’ όλο που εγώ μιλάω πολύ περισσότερο, δεν είναι μονόλογος. Είναι μια συνομιλία δύο προσώπων. Το άλλο πρόσωπο, η Grace, μιλάει ελάχιστα αλλά μιλάει-φωνάζοντας με τη σιωπή της. Είναι ένα σπουδαίο έργο με δύο εξαιρετικούς ρόλους. Παίζεται τώρα ταυτόχρονα και στο Los Angeles με την Olympia Doukakis στο ρόλο της Grace. Ένα έργο που ακροβατεί ανάμεσα στο γέλιο και το κλάμα, και που όπως δείχνουν τα πράγματα, δεν άγγιξε μόνο τις δικές μας καρδιές, αλλά αγγίζει κάθε βράδυ και τις καρδιές των θεατών.»
Έχετε κοινά στοιχεία με το χαρακτήρα που υποδύεστε;
«Το κοινό που θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχω με τον Κεμπ, είναι ότι ζούμε την ίδια σύγχρονη πραγματικότητα που την διέπουν ανελέητοι κανόνες. Στο έργο παρ’ ότι οι ήρωες είναι δύο «ιδιαίτεροι» άνθρωποι, ωστόσο τα θέματα που θίγονται αφορούν στον σημερινό άνθρωπο και ό,τι αυτός κουβαλάει σε μια κοινωνία που γίνεται όλο και περισσότερο «απάνθρωπη». «
Συνεργάζεστε επί σκηνής με τη Μπέτυ Βαλάση που κάνει δυναμικό come back στο θέατρο. Πώς βιώνετε αυτή τη συνεργασία;
«Είναι μια σπουδαία εμπειρία για μένα η συνύπαρξή μου με την Μπέτυ Βαλάση. Η Μπέσυ είναι μια σπουδαία ηθοποιός, ένας άνθρωπος με το Α κεφαλαίο και η συνεργασία μας είναι σίγουρα κάτι που θα θυμάμαι για πάντα. Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό το μεγάλο δώρο. Η μεγάλη τύχη είναι ότι αυτό συμβαίνει κάτω από την σκηνοθετική καθοδήγηση του Πέτρου Ζούλια. Τον Πέτρο τον γνώρισα τώρα, σε αυτή τη δουλειά. Και θέλω άλλη μια φορά να τον ευχαριστήσω για την αγάπη, την εμπιστοσύνη και την καταπληκτική δουλειά που κάναμε. Όπως λέει κι ο ίδιος «…με αυτή τη δουλειά κάναμε ένα ταξίδι που μας πήγε πολύ μακριά και μας έφερε τόσο κοντά». Είμαι σίγουρος ότι με τον Πέτρο, τον φίλο μου πια, αυτό είναι μόνο η αρχή και για άλλα σπουδαία…»
Ο ήρωας του Panysch αρνείται τις ερωτικές απολαύσεις. Στη δική σας ζωή, ποια θέση έχει ο έρωτας;
«Ασέξουαλ λοιπόν…(γελάει). Αν το ψάξεις θα δεις ότι για τον Κεμπ είναι πιο περίπλοκο. Είναι τόσο ασέξουαλ, όπως πολλοί σήμερα. Διανύουμε νομίζω, μια από τις πιο αντιερωτικές περιόδους της ιστορίας της ανθρωπότητας. Εγώ, δόξα τον Θεό, έζησα και απόλαυσα τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο τις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Για απάντηση πάντως στην ερώτησή σου, θέλω ν’ ακούσεις άλλη μια φορά το «Πάτωμα» της Λίνας Νικολακοπούλου:
«Κοντά στα κύματα θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες μ’ αλυσίδες και παγώνια
Και μες τη θάλασσα θα ρίξω το κρεβάτι μου
Γιατί κι οι έρωτες μου φάγανε τα χρόνια»
Αυτή την εποχή είστε ερωτευμένος;
«Όχι δεν είμαι. Τώρα μαθαίνω ν’ αγαπώ…»
Θεωρείτε ότι οι πολιτικές εξελίξεις και η κρίση έχουν πλήξει ανεπανόρθωτα το θέατρο και τους ηθοποιούς;
«Είναι δυνατόν η κρίση να αφήσει ανεπηρέαστο το θέατρο και τους ηθοποιούς; Από την άλλη, σκέφτομαι ότι ο παρηγορητικός ρόλος της Τέχνης, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι απαραίτητος για τον άνθρωπο. Γι’ αυτό και τα θεάματα που αγγίζουν-χαϊδεύουν την καρδιά του θεατή, με γέλιο ή κλάμα, πάνε πολύ καλά.»
Οι απανωτές επαναλήψεις της τηλεοπτικής σειράς «Εγκλήματα» είναι κατά τη γνώμη σας δείγμα της κρίσης που έχει χτυπήσει την τηλεόραση;
«Τα «Εγκλήματα», όχι μόνο για μένα, αλλά κυρίως για το κοινό, ήταν μια σπουδαία σειρά. Μια σειρά που συνεχίζει να περιγράφει με έναν συγκλονιστικό και πολύ αστείο τρόπο το σύγχρονο άνθρωπο-νεοέλληνα. Όχι, σίγουρα η επανάληψή τους δεν είναι δείγμα της κρίσης. Δείγμα της κρίσης είναι τα τούρκικα και τα βραζιλιάνικα σήριαλ, που να είσαι βέβαιος ότι θα επανέλθουν καθώς και οι φτηνιάρικες ελληνικές σειρές που ενδεχομένως θα εμφανισθούν. Πάντως τα πρώτα δείγματα φέτος με τους Αθερίδη-Καβογιάννη και Χαραλαμπόπουλο-Παπαδημητρίου, ευτυχώς αποτελούν πολύ καλά σημάδια και ως παραγωγές αλλά και με την ανταπόκριση κοινού, που είχε το κοινό σε αυτά. Αυτό δίνει σε όλους μας πολύ χαρά και μεγάλη ελπίδα.»
Υπάρχουν άλλα μελλοντικά σχέδια;
«Δεν θέλω να κάνω σχέδια. Θέλω να ονειρεύομαι, να ζω το σήμερα και να παλεύω γι’ αυτά που ποθώ. Και είναι πολλά. Τώρα τι θα μας συμβεί μόνο ο Θεός ξέρει. Ευχή: Να είμαστε καλά και δυνατοί να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα που έρχονται και να κάνουμε σπουδαία πράγματα, ο καθένας στον τομέα του.»
Νεκτάριος-Γεώργιος Κωνσταντινίδης
Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης αποκαλύπτει στο Vipnews «έζησα και απόλαυσα τον έρωτα σε όλο του το μεγαλείο!»
