Απόλυτα συνειδητοποιημένη από τα όσα έχει κάνει μέχρι σήμερα στη ζωή της αλλά και πώς αντιμετωπίζει το παρόν και το μέλλον, εμφανίζεται η Κάτια Δανδουλάκη… Η γνωστή ηθοποιός μίλησε στο «Πρώτο Θέμα» για τις σχέσεις, τις πλαστικές, την οικονομική κατάσταση, τον έρωτα και τον Μάριο Πλωρίτη.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης…
– Ύστερα από τόσες επιτυχίες δεν μπορείτε να πείτε «φέτος, Κάτια, θα ξεκουραστείς κάνοντας άλλα πράγματα!».
«Αν δεν δουλέψω, δεν μπορώ να ζήσω. Δεν έχω καν δικό μου σπίτι. Έρχονται συνάδελφοι-ηθοποιοί στο σπίτι μου και δεν πιστεύουν ότι μένω με ενοίκιο».
– Ρισκάρετε στην προσωπική σας ζωή;
«Με τον άνθρωπο της ζωής μου, τον Μάριο Πλωρίτη, ήμασταν 32 χρόνια μαζί. Μόνο τα 12 από αυτά ζήσαμε στο ίδιο σπίτι, για λόγους εξαιρετικά σοβαρούς και προσωπικούς. Δεν ξέρω αν αυτή ήταν μια «συντηρητική» ζωή, αλλά ξέρω ότι ήταν ευτυχισμένη».
– Θα μπορούσατε να ξαναερωτευτείτε;
«Δεν νομίζω ότι μπορείς να ζήσεις τον απόλυτο έρωτα για δεύτερη φορά. Είναι σαν να έχεις κερδίσει το ΛΟΤΤΟ και να σκέφτεσαι ότι μπορεί να το ξανακερδίσεις. Γίνεται; Ποιος ξέρει;»
– Θα ενδίδατε σε έρωτα με μικρότερο άνδρα;
«Mέσα από τις σχέσεις θέλω να παίρνω αγάπη και να νιώθω ασφάλεια. Ένας μικρότερος άνδρας θα σου πει κάποια στιγμή: «Και τώρα θέλω να ζήσω τη ζωή μου!». Αυτό θα με έκανε να νιώσω ανασφάλεια. Δεν τα αντέχω τα «αντίο».
– Σας έχουν ζηλέψει σε κάποια σχέση;
«Nαι, και έχει τελειώσει επιτόπου. Σιχαίνομαι τους περιορισμούς, γι’ αυτό κι εγώ δεν τoυς επιβάλλω σε κανέναν. Πρέπει ο άλλος να με θέλει πολύ για να είναι πλάι μου. Αλλιώς δεν είμαι ευτυχισμένη. Αν θελήσει να φύγει, τον αφήνω ελεύθερο, δεν τον διεκδικώ. Δεν επιθυμώ κάποιον κοντά μου επειδή τον αναγκάζω εγώ. Αυτή η αίσθηση αναιρεί την αγάπη».
– Ο χρόνος που περνάει σας προβληματίζει;
«Η ιδέα της αρρώστιας -ψυχικής, σωματικής και πνευματικής- με προβληματίζει, αλλά κάνω πολλή δουλειά με τον εαυτό μου για να μάθω να αποδέχομαι τους κύκλους της ζωής που κλείνουν και τις ρυτίδες που έρχονται».
– Θέλει πάντως τόλμη να παραδέχεστε ότι έχετε επισκεφθεί πλαστικό χειρουργό…
«Δεν ξέρω αν είναι τόλμη ή απόλυτη συναίσθηση της πραγματικότητας και του αυτονόητου. Με εντυπωσιάζει η αντιμετώπιση της πλαστικής χειρουργικής ως ταμπού. Με αφορά οτιδήποτε άπτεται της αισθητικής και με απωθεί οτιδήποτε σχετίζεται με την παραμόρφωση και την έλλειψή της. Λέτε μόνο εγώ ή ένα ελάχιστο ποσοστό γυναικών να έχουμε ανακαλύψει την πυρίτιδα; Aπλώς η αισθητική είναι συνισταμένη πολλών άλλων πραγμάτων, που απαιτούν χαρακτήρα, δουλειά και κόπο. Δεν είναι ένα χάπι μαγικό που το πίνεις κάθε πρωί.
