Συστηματική και συλλογική προσπάθεια ενάντια στο σύστημα που κυβερνά τη χώρα και παράλληλα διαμορφώνει το είδος της τηλεόρασης στο οποίο κυριαρχούν σήμερα τα τούρκικα σήριαλ, ζητά η Ηρώ Μανέ, με συνέντευξή της στο περιοδικό Downtown.
Η ηθοποιός, που έχει γνωρίσει πολλές επιτυχίες στην τηλεόραση, μιλά με νοσταλγία αλλά και κριτική διάθεση αναφορικά με την επιτυχία που εξακολουθεί να γνωρίσει η σειρά Εγκλήματα στην οποία πρωταγωνιστούσε.
“Για φαντάσου πόσο λυπηρό είναι να μιλάμε το 2011 για τα Εγκλήματα και να μην έχουν γίνει κι άλλες ωραίες σειρές που να τις κουβεντιάζουμε με την ίδια θέρμη. Για τον κόσμο, όμως, που με συναντάει δεν είναι έτσι. Έχει την αίσθηση ότι είναι πολύ κοντινό αυτό. Ε, εντάξει, τουλάχιστον με παρηγορεί ότι περνάει καλά ο χρόνος από πάνω μας…”.
Σχολιάζει όμως και την υπερπληθώρα των τουρκικών σίριαλ στην ελληνική τηλεόραση. “Είναι η επέλαση των Τούρκων στην Ελλάδα με άλλον τρόπο. Όλα παίζονται στο οικονομικό επίπεδο. Τα κανάλια είναι ένας μηχανισμός που λειτουργεί με καθαρά οικονομικά κριτήρια”.
Όσο για τις ψυχαγωγικές εκπομπές η Υρώ Μανέ έχει συγκεκριμένη άποψη: “Ο καθένας κάνει απλώς της δουλειά του σε αυτόν τον χώρο και τον κόσμο που ζούμε. Βεβαίως και έχω πάει σε μερικές από αυτές. Θεωρώ ότι όταν πρόκειται να μας βοηθήσουν για τη δουλειά μας, στο ψυχαγωγικό κομμάτι, είναι ΟΚ.”
Της ζητείται ωστόσο να σχολιάσει την τους συναδέλφους της που δεν πάνε στις συγκεκριμένες εκπομπές, γιατί θεωρούν ότι δεν χωράνε ανάμεσα σε μοντέλα, συνταγές μαγειρικής και κουτσομπολιά και να τι απαντά: “Μήπως να δούμε τα πράγματα πιο χαλαρά; Τι θα με πειράξει αν πάω; Εγώ θα είμαι πάλι, δεν θα χαθώ μέσα σε αυτό!”.
Μα δεν σε ενοχλεί απολύτως τίποτα στην τηλεόραση;
Άλλα πράγματα με ενοχλούν. Με ενοχλεί το σύστημα το ίδιο που κυοφορεί, που πριμοδοτεί και αναπαραγάγει αυτή τη διαδικασία. Δεν έχω κάτι με τους ανθρώπους που υπερασπίζονται αυτό που κάνουν. Βέβαια, αν είχαν κάτι καλύτερο να κάνουν, θα ήταν καλό να το έκαναν. Να το πάμε παραπέρα; Δεν θυμώνω απολύτως με αυτούς που μας κυβερνούν, αλλά με εμάς που τους επιλέγουμε να μας κυβερνούν. Εντάξει, στην περίπτωση που πρόκειται για το απόλυτο σκουπίδι, απλώς κλείνω την τηλεόραση.
Τη χώρα όμως πως την “κλείσεις”; Αυτός ο θυμός πως μπορεί να εκφραστεί δυνατότερα;
Είναι μεγάλη κουβέντα το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε, σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά είμαι και σε μια φοβερή αδυναμία να σου απαντήσω το πώς θα δράσω. Όλος ο κόσμος είναι σε μια αμηχανία. Ακόμη και αυτό που έγινε με τους “Αγανακτισμένους” το αντιμετωπίζουμε σαν παρελθόν. Δεν με αφορά να γίνει κάτι σαν πυροτέχνημα και να σταματήσει. Με αφορά να δράσει ο κόσμος συλλογικά. Ο θυμός από μόνος τους δεν λέει τίποτα. Το θέμα είναι να ξέρεις και πώς να τον εκφράσεις συγκροτημένα. Να τον πας παρακάτω. Μπορεί να γίνει αυτό;
Θεωρείς ορόσημο τη συνεργασία σου με τον Λάκη;
Ναι γιατί ταίριαξε με την οπτική που έβλεπε ο Λάκης τα πράγματα, με ένα “ανάποδο” τρόπο, με πολύ χιούμορ, που και εγώ είχα μέσα μου αλλά δεν είχε δοθεί η ευκαιρία να το εκφράσω. Ήταν μια ευτυχισμένη στιγμή. Ωραίες εποχές!
Δηλώνει επίσης ευτυχισμένη και από την προσωπική της ζωή, με μια κόρη στα 15 και έναν σύζυγο ο οποίος όπως λέει, την στηρίζει, την υπομένει, αφουγκράζεται τις ανάγκες της και της αφήνει χώρο. “Και αυτό είναι ευλογία”, θα πει στη συνέντευξή της.
Τέλος αναφερόμενη στην παράσταση “Συμβολαιογράφος” η οποία επαναλαμβάνεται και φέτος μετά την περσινή επιτυχία, στο Θέατρον Ελληνικός Κόσμος (Πειραιώς 254), δηλώνει ότι αγάπησε την πρωταγωνίστρια Ερασμία. Πρόκειται για έναν απαιτητικό μονόλογο που κλήθηκε να φέρει εις πέρας και όπως είπε, ήταν ακροβατικό, επικίνδυνο, γιατί παίζει μεταξύ κωμωδίας και δράματος και αυτό χρειάζεται τρομερές ισορροπίες. “Αγάπησα την ευαισθησία της, το κομμάτι που κουβαλάμε όλοι οι άνθρωποι, το τι θέλουμε και δεν μπορούμε και τη δύναμή της που ήταν κρυμμένη. Είναι βαθιά, ανθρώπινη η Ερασμία. Απλή, με λάθη, με πάθη, με απωθημένα, με αδυναμίες που δεν ξέρει να τις διαχειριστεί. Όλοι θα μπορούσαν να ταυτιστούν μαζί της”.
