Η Eριέττα Κούρκουλου-Λάτση μίλησε προσφάτως- σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις της σε γνωστό περιοδικό και αποκάλυψε τι την εξοργίζει…
Συνέντευξη για την ζωή της και την δράση της στο φιλοζωικό σωματείο «Save A Greek Stray» έδωσε η Εριέττα Κούρκουλου-Λάτση στο περιοδικό «People». Μεταξύ άλλων, η διάσημη κληρονόμος εξήγησε ποια ερώτηση σχετικά με τα ζώα της προκαλεί θυμό!
-Ποιο είναι το πρώτο ζωάκι που μάζεψες από το δρόμο και του χάρισες ένα σπίτι; Πόσο χρονών ήσουν τότε; Πως εξελίχθηκε η «κοινή» σας ζωή;
Το πρώτο ζώο από αυτά που μάζευα από το δρόμο και τελικώς υιοθέτησα και κράτησα σπίτι μου είναι η Νικόλ. Την έχω περίπου τέσσερα χρόνια. Η Νικόλ είναι ένα πολύ ιδιαίτερο σκυλί και είναι κι αυτή που μου έμαθε το μέγεθος της αγάπης και της αφοσίωσης που έχει να σου δώσει ένα πρώην αδέσποτο. Πιστεύω πραγματικά ότι όχι μόνο το καταλαβαίνουν, αλλά δεν το ξεχνούν ποτέ.
-Υπάρχει κάποιο ζωάκι που είχες, το οποίο πραγματικά σε έχει σημαδέψει συναισθηματικά;
Τα σκυλιά μου μου έχουν αλλάξει τη ζωή. Έχουν κάνει τα πάντα πιο όμορφα και πιο εύκολα. Έχουν σταθεί σαν φίλοι μου σε πολύ δύσκολες στιγμές. Αυτά δεν ξεχνιούνται. Το καθένα από τα σκυλιά μου έχει τη δική του προσωπικότητα και, όπως ένας γονιός θα σου πει ότι δεν μπορεί να ξεχωρίσει ανάμεσα στα παιδιά του, το ίδιο ισχύει και για εμένα. Όλα με έχουν σημαδέψει και όλα με έχουν κάνει καλύτερο άνθρωπο.
-Ποια είναι η άποψή σου για τη στείρωση;
Είναι απολύτως αναγκαία. Αν δεν γίνονταν στειρώσεις, το έργο μας θα ήταν μηδαμινό. Με έχουν ρωτήσει άνθρωποι εάν θα ήθελα να ζευγαρώσω το σκυλί μου με το δικό τους και αυτή η ερώτηση με εξοργίζει όλο και περισσότερο. Μία μόνο γέννα μπορεί να φέρει στον κόσμο έως και δώδεκα κουτάβια, τα οποία θα χρειαστούν δώδεκα κατάλληλα σπίτια. Εμείς δυσκολευόμαστε να βρούμε ένα. Ακόμη και αν βρεθούν τα σπίτια, αυτά τα κουτάβια θα έχουν πάρει τη θέση δώδεκα ζώων που σαπίζουν στα κλουβιά καταφυγίων. Οι άνθρωποι που έχουν ζώα θα έπρεπε να είναι ενήμεροι για την κατάσταση αυτή. Δυστυχώς όμως υπάρχουν κτηνίατροι που υποστηρίζουν ότι κάθε θηλυκό πρέπει να κάνει έστω μία γέννα, για να μην επιβαρυνθεί η υγεία του. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση.
-Υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων που επιλέγουν να υιοθετήσουν ένα ζώο: Εκείνοι που αποφασίζουν ποια ράτσα τους αρέσει και αγοράζουν από ένα pet shop ή εκτροφέα και εκείνοι που παίρνουν ένα σκύλο ή άλλο ζώο που βρίσκουν στο δρόμο. Τα έχεις κάνει και τα δύο στη ζωή σου;
Δεν μου αρέσει να βάζω τους ανθρώπους σε κατηγορίες, γιατί το έχουν κάνει και για εμένα. Η άποψή μου είναι ότι ο καθένας που επιλέγει να βάλει ένα νέο τετράποδο μέλος στην οικογένειά του το κάνει γιατί ψάχνει συντροφιά και είναι διατεθειμένος να δώσει και να πάρει αγάπη. Πιστεύω πως αυτοί που επιλέγουν pet shop, δυστυχώς, δεν είναι ενημερωμένοι για τις περιπτώσεις βασανιστικών συνθηκών από τις οποίες προέρχονται αυτά τα ζώα. Δεν ξέρουν ότι είναι πιθανό να χρηματοδοτούν και κάποιες επιχειρήσεις που προκαλούν τόσο πόνο σε τόσα ζώα. Αυτούς που το κάνουν γιατί δεν ξέρουν δεν μπορώ να τους κακολογήσω. Αυτούς όμως που ξέρουν και το αγνοούν, γιατί θέλουν ράτσα, τους κατακρίνω και αυτοί δεν θα έπρεπε να έχουν κατοικίδιο. Εάν κάποιος επιμένει να πάρει καθαρόαιμο ζώο, οφείλει να απευθυνθεί σε έναν υπεύθυνο εκτροφέα, στον οποίο θα μπορεί και να ελέγξει με τα μάτια του τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων. Εξυπακούεται ότι το να σώσεις τη ζωή ενός ζώου υιοθετώντας το από κάποιο καταφύγιο είναι, για μένα, η πιο σωστή επιλογή. Εγώ προσωπικά έχω κάνει και τα δύο. Τα πρώτα μου σκυλιά, ως παιδάκι, ήταν από εκτροφείο, στο οποίο απευθύνθηκαν οι γονείς μου. Τώρα πια, γνωρίζοντας τις διαστάσεις του προβλήματος, απευθύνομαι αποκλειστικά σε καταφύγια όταν ψάχνω ένα νέο φίλο.
