Την απόφασή του να αποσυρθεί από το θέατρο γνωστοποίησε με συνέντευξή του ο Θύμιος Καρακατσάνης, δηλώνοντας αηδιασμένος από την αναξιοκρατία που υπάρχει στο χώρο. Και μάλιστα είναι απόλυτος προς αυτό λέγοντας: “Δεν μπορώ πια να υπηρετώ το θέατρο, δεν μπορώ. Απέχω γιατί δεν γουστάρω. Όλη αυτή η αναξιοκρατία μ’ έχει κάνει να αηδιάσω”.
Ο Θύμιος Καρακατσάνης μίλησε στην «Espresso» και αποκάλυψε ότι εγκαταλείπει τη μεγάλη του αγάπη, το θέατρο, αηδιασμένος και πικραμένος για τα όσα συμβαίνουν στον χώρο αλλά και στη χώρα. Ακολουθεί το χαρακτηριστικό απόσπασμα από την εφημερίδα:
– Δεν υπάρχει δεύτερη σκέψη;
Το μόνο που θα μπορούσα να συμπληρώσω είναι «δεν αφήνεις τις μαλ…, ρε Καρακατσάνη…»
– Δεν νομίζω ότι ισχύει αυτό που λέτε. Υπηρετήσατε με πάθος το θέατρο…
«Δεν μπορώ πια, δεν μπορώ…» λέει κουρασμένα και κλείνεται στον εαυτό του.
– Γιατί απέχετε;
Γιατί δεν γουστάρω!
– Μη μου πείτε ότι θα αποσυρθείτε;
Τι να αποσυρθώ, αφού έχω ήδη αποσυρθεί…
– Πώς πήρατε αυτή την απόφαση;
Ολη αυτή η αναξιοκρατία μ’ έχει κάνει να αηδιάσω.
– Νιώθετε την ανάγκη να αποτοξινωθείτε;
Ε, ναι. Μάλλον…
– Εσείς έχετε προσφέρει το γέλιο απλόχερα στο κοινό. Τώρα γιατί αυτή άρνηση;
Τώρα μου βγαίνει κλαυσίγελος…
– Αν αυτή τη στιγμή σάς έδιναν έναν χώρο, ποιο έργο θα ανεβάζατε που θα αντικατόπτριζε τη σημερινή κατάσταση;
«Τα Κουλοβάχατα», το έργο που γράφει η ίδια η ζωή.
– Ενα είδος σάτιρας;
Δεν θα έλεγα σάτιρα. Είναι είδος τραγωδίας…
– Λένε ότι ένας μεγάλος κωμικός ηθοποιός μπορεί να παίξει εξίσου καλά και αρχαία τραγωδία. Γιατί δεν το τολμήσατε;
Κάποτε, όταν ήμουν στο Θέατρο Τέχνης, με έβαλε ο Κουν, αφού τον παρακάλεσα εγώ, σε μια τραγωδία. Και με την πρώτη φράση που είπα, έσκασαν όλοι στα γέλια. Τότε κατάλαβα ότι η τραγωδία μου είναι για γέλια…
– Ξαφνικά γίνατε λιγομίλητος…
Τι να πω; Τι υπάρχει για να πεις;
– Πώς βλέπετε εξ αποστάσεως το θέατρο;
Μακάρι να λείψω από το κοινό. Με το να λείπω όμως εγώ δεν λέει τίποτα. Πρέπει να λείψουν πολλοί!
– Θέλετε να πείτε ότι σήμερα υπάρχουν άνθρωποι στον θεατρικό χώρο που δεν έχουν καμία σχέση με αυτόν;
Πιστεύω ότι η απουσία θα έκανε καλό σε πολλούς και πάνω απ’ όλα στο ίδιο το θέατρο και τον πολιτισμό μας.
– Ούτε έναν Αριστοφάνη δεν θέλετε να κάνετε το καλοκαίρι;
Στα όνειρά μου, ναι. Σκέφτομαι…
– Τι άλλο σκέφτεστε;
Είναι έτσι τα πράγματα, που όσο περνάει ο καιρός σκέφτεσαι ότι τόσα χρόνια δουλεύω και τελικά τι έκανα; Το μόνο που ακούς είναι μια πικρόχολη κριτική. Και μάλιστα για πράγματα που δεν έφταιγες.
– Δεν νομίζω ότι το κοινό ποτέ σας αντάμειψε με τέτοιου είδους κριτική…
Ναι, εντάξει. Αλλά υπάρχουν και αυτοί οι κονδυλοφόροι του κερατά. Δεν ξέρω τι άλλο θα γράψουν, αλλά ούτε και με ενδιαφέρει. Το μόνο που μ’ ενδιαφέρει είναι πώς θα ορθοποδήσει αυτός ο τόπος. Ολα τα άλλα τα έχω γραμμένα!
Δεν παρέλειψε πάντως ο μεγάλος μας ηθοποιός να αναφερθεί και στην πορεία του στο θέατρο και τη συνεργασία του με τον Κάρολο Κουν:”Κάποτε, όταν ήμουν στο θέατρο Τέχνης, με έβαλε ο Κουν, αφού τον παρακάλεσα εγώ, σε μια τραγωδία. Και με την πρώτη φράση που είπα, έσκασαν όλοι στα γέλια. Τότε κατάλαβα ότι η τραγωδία μου είναι για γέλια.”
Μίλησε και για την κόρη του Αλεξάνδρα η οποία όπως είπε αυτή την περίοδο δεν εμφανίζεται κάπου γιατί “δεν είναι γεννημένη για βρώμικα…» και εξήγησε πως «αν δεν είσαι γεννημένος να διαφθείρεσαι, υποφέρεις…”
Ο Θύμιος Καρακατσάνης αναφέρθηκε και στην κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και δεν έκρυψε την αγωνία του για το μέλλον των παιδιών. Δήλωσε με απογοήτευση ότι όλοι κάνουν αγώνα, ενώ έχει τελειώσει ο αγώνας και για το μέλλον αυτού του τόπου, τη νεολαία, δήλωσε: “Τα παιδιά μου δεν ζουν έξω από την κοινωνία και ούτε μπορεί κανείς να διαφυλάξει τα παιδιά του. Το μόνο που μπορείς είναι να τα διδάξεις. Και δυστυχώς, η διδαχή είναι να τα κάνεις να αποστρέφονται τον κόσμο…”
“Αν δεν είσαι γεννημένος να διαφθείρεσαι, υποφέρεις…”
“Αν δεν είσαι γεννημένος να διαφθείρεσαι, υποφέρεις…”
