Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης το ομολογεί για πρώτη φορά…
Λίγο πριν την επίσημη πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Ένας άλλος κόσμος» και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μίλησε στο περιοδικό «People» για όλα εκείνα που συμβαίνουν στην επαγγελματική αλλά και προσωπική του ζωή.
Ειδικά για το τελευταίο, ο ηθοποιός και σεναριογράφος στη συνέντευξη του έκανε μια αποκάλυψη που θα συζητηθεί για μια συμπρωταγωνίστριά του…
Είσαι ένας δημιουργός που εμπνέεται και κινητοποιείται από τον έρωτα. Εσύ έχεις ζήσει έναν «κινηματογραφικό» έρωτα ζωής,που νιώθεις πως σε σημάδεψε και σε άλλαξε ως άνθρωπο;
Ναι.
Και;
Και τελείωσε. Και το εκτόνωσα γράφοντας. Έτσι έκανα πάντα. Αν παρατηρήσεις προσεκτικά, τα περισσότερα κείμενα που γράφονται ανά τον κόσμο, είτε είναι βιβλία, είτε σενάρια, είτε ποιήματα, έχουν πάντα μια δεύτερη ανάγνωση. Ξεκαθαρίζεις λογαριασμούς μέσα από το γράψιμο. Δίνεις απαντήσεις σε πρόσωπα, λες πράγματα που κουβαλάς, εκφράζεις φοβίες, εκτονώνεις θυμό και πολλές φορές μετουσιώνεις καταστάσεις και τις γράφεις όπως θα ήθελες να εξελιχθούν και όχι όπως εξελίχθηκαν. Ζεις μια εμπειρία και μετά στο χαρτί τής δίνεις μεγάλη αξία. Γενικά, το να γράφεις ένα σενάριο είναι σαν να αγαπάς κάποιον. Μερικές φορές αυτό μπορεί να γίνει αρκετά επώδυνο.
Ποτέ δεν μίλησες για κάποιες από τις σχέσεις που σου έχουν «χρεώσει» τα media. Το θεωρείς επικοινωνιακά λάθος για έναν καλλιτέχνη να αφήνει παράθυρα στην προσωπική του ζωή;
Όχι, όταν είναι σίγουρος για αυτό που νιώθει, τότε καλά κάνει να αφήνει όσα παράθυρα θέλει. Ίσως εγώ απλά ποτέ να μην ήμουν απόλυτα σίγουρος για την εκάστοτε σχέση ή να μην πίστευα ότι θα υπάρξει διάρκεια. Και τελικά, ο χρόνος δείχνει ότι είχα δίκιο. Όμως τις ελάχιστες φορές στο παρελθόν που άφησα κάτι τέτοιο να μπει στο σπίτι μου, ήταν καταστροφικό για την όποια σχέση είχα. Άρα έπαθα, έμαθα και δεν ξαναέγινε. Ούτε παράθυρα, ούτε πόρτες, ούτε χαραμάδες…
Yπήρξες ποτέ ζευγάρι με κάποια συμπρωταγωνίστριά σου;
Ναι. Λογικό δεν είναι; Σε κάθε χώρο που συνυπάρχουν άνθρωποι μπορεί να έρθουν πιο κοντά και μοιραία να γεννηθεί κάτι. Αλλά δεν νομίζω πως συμβαίνει μόνο στο δικό μου χώρο αυτό. Απλά στο δικό μου χώρο υπάρχουν οι ρόλοι και οι ατμόσφαιρες που πολλές φορές μπορεί να σε παρασύρουν και να αφήσεις τον εαυτό σου να ζήσει κάτι δυνατό.
