Ο Στράτος Τζώρτζογλου αποκαλύπτει τα δύσκολα παιδικά του χρόνια, μιλά για την απώλεια του πατέρα του και το χωρισμό του.
« Μεγάλωσα στον Πειραιά, στην πόλη των αντιθέσεων. Τα πλούσια και τα φτωχά παιδιά, έπαιζαν μαζί μπάλα. Είναι τελείως διαφορετικό να πηγαίνεις στο ίδιο σχολείο με ένα παιδί που ο πατέρας του έχει μια στρωμένη δουλειά, νιώθει ασφάλεια και εσύ αντίστοιχα να πηγαίνεις στο σπίτι σου και να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα βαρέλι δυναμίτη, που δεν ξέρεις τι θα σου σκάσει. Η ανασφάλεια και η αστάθεια ήταν καθημερινός παράγοντας στα παιδικά μου χρόνια. Ήμουν ο γονιός των γονιών μου» λέει στο περιοδικό ΕΓΩ ο Στράτος Τζώρτζογλου.
Όπως θυμάται, ο πατέρας του, όταν δεν δούλευε ως ναυτικός, έβρισκε άχρηστα πράγματα στα σκουπίδια και τα πουλούσε. «Ακόμα και όταν ήμουν ηθοποιός και τους βοηθούσα οικονομικά με πολλά λεφτά, συνέχιζε να την κάνει, γιατί ήθελε να νιώθε ανεξάρτητος. Πήγαινε στα σκουπίδια, έπαιρνε παλιοσίδερα, λάμπες και τα πουλούσε κάθε Κυριακή στα παλιατζίδικα, στο παζάρι στον Πειραιά».
Μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή του; «Το 2002 κάποια στιγμή όλα έδειχναν να με εγκαταλείπουν. Ήταν λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας μου. Τότε πήγα στο Άγιο Όρος. Είχα πολλές δουλειές, πολλά προβλήματα, μεγάλες αναταραχές στη ζωή μου. Έφυγα από το σπίτι που έμενα με τη Μαρία 15 χρόνια, όταν ο Αλκιβιάδης ήταν μικρός. Δεν ήξερα αν ήμουν το σωστό πρότυπο πατέρα, επειδή ήμουν τόσο δυστυχισμένος.
Έβλεπα τον πατέρα μου να καταρρέει και τον αδελφό μου Σπύρο, να χάνει το δρόμο του στο σχολείο. Δεν πίστευα πια στη ζωή. Είχα αρχίσει να αυτοκαταστρέφομαι για να βρω νόημα. Όλα γκρεμιζόντουσαν». Πριν από λίγους μήνες χώρισε με την σύντροφό του. «Σήμερα είστε καλά;» τον ρωτά ο δημοσιογράφος. «Ναι είμαι πολύ καλά. Δεν απαιτώ τίποτα πια από τη ζωή. Ό,τι μου έρχεται προσπαθώ να το αγκαλιάσω με την καρδιά μου».
