Ο Παναγιώτης Μπουγιούρης αυτή τη χρονιά τολμάει με μια εμφάνιση στη σκηνή που θα συζητηθεί…
Μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε στο περιοδικό «ΟΚ!» ο Παναγιώτης Μπουγιούρης και μίλησε όχι μόνο για τους ρόλους του στις καθημερινές σειρές αλλά και για την ερωτική του ζωή που έχει απασχολήσει πολλές φορές τα Μέσα.
Βέβαια ο ηθοποιός δεν δίστασε να αναφερθεί και στο φετινό του «στοίχημα» στο θέατρο, για το οποίο κάθε βράδυ πρέπει να μεταμορφώνεται σε γυναίκα.
Τελευταία, στο θέατρο επιλέγεις ρόλους του «περιθωρίου»: από τα Κόκκινα φανάρια στο Καµπαρέ και τώρα στον Λάκκο της αµαρτίας του Γιώργου Μανιώτη, που παρουσιάζεται από το Εθνικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη.
Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες, το έχω σκεφτεί κι εγώ. Στα Κόκκινα φανάρια ήµουν ο προαγωγός, ο αγαπητικός Ντόρης. Τώρα υποδύοµαι τον αντίθετο ρόλο, αυτόν της εκδιδοµένης. Ενδιάµεσα, στο Καµπαρέ ήµουν ένας Γερµανός ναζιστής, θαµώνας αυτού του κόσµου των άντρων ακολασίας.
Είχες ενδοιασµούς πριν πεις το «ναι»;
Η πρόταση ήρθε από τον αναπληρωτή διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου, Αντώνη Κούφαλη. Με τον Πέτρο Φιλιππίδη είχαµε συνεργαστεί ξανά το 2011, στο Πέτρες στις τσέπες του, στο Μουσούρη. Τότε µε τον Κρατερό Κατσούλη υποδυόµασταν 12 ρόλους. Ένας από αυτούς ήταν γυναίκα, οπότε ενδεχοµένως ο Πέτρος ήξερε ότι µπορούσα να υποστηρίξω έναν τέτοιο χαρακτήρα. Υπήρξε και η σύµφωνη γνώµη του συγγραφέα Γιώργου Μανιώτη, που είχα την τιµή να έχω δάσκαλό µου στη σχολή του Κώστα Καζάκου. Οπότε αυτοί οι τρεις ήταν αρκετοί λόγοι για να πω το «ναι», χωρίς να το σκεφτώ. ∆εν ρώτησα καν τι ρόλο θα κάνω.
∆εν ήξερες ότι θα υποδυθείς µία τραβεστί;
Στις πρώτες αναγνώσεις ο Πέτρος δεν µας είχε ανακοινώσει τη διανοµή και ρωτούσε ο ένας τον άλλον ποιον ρόλο θα έχουµε. Έχω συνηθίσει σε τέτοιου είδους µεθόδους, γιατί είχα µαθητεύσει και δουλέψει στο πλευρό του Στάθη Λιβαθινού – αυτός είναι ένας γνώριµος τρόπος δουλειάς. ∆εν είχα αγωνία. Υποψιαζόµουν πως, επειδή η ιστορία ήταν γύρω από έξι τραβεστί, θα είχε ενδιαφέρον να είµαι µία από τις έξι.
Σου πάει η µεταµόρφωση πάντως…
Ευχαριστώ, µε χαροποιεί ότι η µεταµόρφωση είναι –αν µη τι άλλο– πολύ ενδιαφέρουσα. Χθες διάβασα µία από τις πρώτες κριτικές και ήταν πολύ κολακευτική για τον τρόπο µε τον οποίο υποστηρίζω τον χαρακτήρα µου. Ένιωσα µεγάλη ικανοποίηση, γιατί το µεγάλο µου στοίχηµα ήταν να είµαι πειστικός.
∆ύο-τρία χρόνια πριν θα ήσουν το ίδιο έτοιµος για έναν τέτοιο ρόλο;
Όχι, δεν θα ήµουν. Φαίνεται σύµπτωση, αλλά είναι σαν να προετοιµάστηκα στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Ήταν ιδανικός ο χρόνος που ήρθε η πρόταση. Γενικά οι συνεργασίες που κάνω κατά κάποιον τρόπο γίνονται καρµικά.
Χρειάστηκε να σπάσεις ταµπού για να υποδυθείς τη Γωγώ;
Σαφώς. Εµείς οι ηθοποιοί αποφασίζουµε να αναµετρηθούµε µε τα ταµπού που έχουµε. Χρειάστηκε να ξεπεράσω τις αναστολές και τα ταµπού µου για να υποδυθώ µια τραβεστί. Το να υποδυθείς γυναίκα δεν είναι τόσο τροµερό. Ο Γιώργος Κιµούλης είχε υποδυθεί τη Μήδεια και δεν ήταν ταµπού. Η οµοφυλοφιλία, όµως, ο «τραβεστισµός» και η παρενδυσία παραµένουν µεγάλα ταµπού.
