«Όταν έχεις παιδιά, δουλειά και οικογένεια δεν προλαβαίνεις να χαϊδέψεις τα όποια ψυχολογικά σου αδιέξοδα», δηλώνει η Ναταλία Δραγούμη αναφερόμενη στις απαιτήσεις που έχει η δημιουργία της οικογένειας.
Η γνωστή ηθοποιός με συνέντευξή της στην εφημερίδα «Το Πρώτο Θέμα», μιλάει για τις δυσκολίες των σχέσεων, δηλώνει ικανοποιημένη από τον τρόπο που μεγαλώνει τα παιδιά της αλλά και ευτυχισμένη με τον σύζυγό της. Παράλληλα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να μείνει εκτός Αθηνών και να… ανοίξει εστιατόριο!
Ακολουθεί μέρος της συνέντευξης:
Η σημερινή σου εικόνα παραπέμπει σε εκείνη ενός ατίθασου παιδιού…
«Όταν ήμουν μικρή, ήμουν ζωηρή, ατίθαση, ασυμβίβαστη και παθιασμένη με άκρως επικίνδυνα πράγματα…»
Όπως;
«Ανέβαινα σε μηχανές φίλων μου, πηγαίναμε στη Συγγρού, τρέχαμε με 200 κι εγώ τους έλεγα «τρέξε κι άλλο, κι άλλο, κι άλλο». Μόνο που σ’ το λέω ανατριχιάζω και πιστεύω πως είμαι ζωντανή από τύχη. Επίσης, έλεγα ψέματα ότι θα κοιμηθώ σε κάποια φίλη και πήγαινα στην «Αυτοκίνηση», ενώ τα καλοκαίρια στην Πάτμο όταν είχα κέφι για παιχνίδι πηδούσα από ταράτσα σε ταράτσα! Ωστόσο όσο περίεργο κι αν ακουστεί, είχα πάντα μέσα μου ένα όριο, ένα σταμάτημα και μια σωστή κρίση».
Θα σε τρόμαζε η κόρη σου να γίνει μια μικρή Ναταλία;
«Σαφώς. Αυτά τα επικίνδυνα θα ήθελα να μην τα κάνουν τα παιδιά μου. Από κει και ύστερα, τους έχω πει ότι τα έκανα. Ξέρουν ότι η μαμά τους ήταν άτακτη μικρή…»
Τι ρόλο παίζει ο πατέρας στον κόσμο ενός παιδιού;
«Τεράστιο και προσωπικά νιώθω πάρα πολύ τυχερή που χάρισα στα παιδιά μου αυτόν τον πατέρα. Εκτός του ότι τον ερωτεύτηκα πολύ, αποφάσισα να κάνω μαζί του παιδιά όταν είδα τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφερόταν στο δικό του παιδί».
Είναι καλύτερος γονιός από εσένα;
«Νομίζω πως ναι, γι’ αυτό και τον συμβουλεύομαι συνεχώς και για τα πάντα…»
Τι κάνει έναν γάμο να κρατήσει τόσα πολλά χρόνια;
«Δεν ξέρω. Μάλλον η σωστή επιλογή – και σ’ αυτή στάθηκα τυχερή. Πιστεύω, επίσης, ότι το «για πάντα» δεν είναι θέμα τύχης αλλά επιλογής και πως υπάρχει πάντα τρόπος να τροφοδοτείς την αγάπη σου και τον έρωτά σου για τον άλλον. Πειρασμοί υπάρχουν και για τον άνδρα και για τη γυναίκα. Το αν θα τους επιτρέψεις, όμως, να εισβάλουν στη ζωή σου είναι καθαρά θέμα επιλογής».
Είσαι μια γυναίκα που δουλεύει πολύ. Εάν τα παιδιά σου σού ζητούσαν να σταματήσεις τη δουλειά, θα το έκανες;
«Εάν με ρωτούσες πριν από δύο χρόνια, θα σου έλεγα «όχι». Τώρα που έχω κάνει κάποια πράγματα και έτσι όπως έχει η κατάσταση στην Αθήνα, αν μου έλεγε ο άνδρας μου να τα παρατήσω και να πάμε να ζήσουμε κάπου άλλου, δεν θα μου φαινόταν τόσο εξωπραγματικό αρκεί να είχα κάτι να κάνω…»
Να καλλιεργείς ντομάτες…
«Δεν είμαι τύπος που ικανοποιείται με την τσάπα και το χώμα. Θα μου άρεσε, για παράδειγμα, να πάμε σ’ ένα νησί όπως η Κέρκυρα, η Κρήτη, η Σύρος ή η Νάξος και να διαχειριστώ ένα εστιατόριο. Τα δύο τελευταία χρόνια, κάθε φορά που βγαίνουμε εκτός Αθηνών, ζηλεύω τον τρόπο ζωής των ανθρώπων. Τα πράγματα εδώ έχουν αγριέψει πολύ…»
Γιατί αγρίεψαν τόσο;
Γιατί ως λαός έχουμε κάποια ελαττώματα και τώρα που το ηφαίστειο εξερράγη λόγω κρίσης, αυτά τα ελαττώματα βγήκαν στην επιφάνεια μετουσιωμένα σε λάβα. Από την άλλη, πολύ δύσκολα θα πήγαινα να ζήσω στο εξωτερικό. Τον θες τον Έλληνα για παρέα σου γιατί έχει και πολλά προτερήματα.
Ψυχανάλυση γιατί έκανες;
«Επειδή μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου έκαναν όλοι ψυχανάλυση. Έτσι, για μένα η ψυχανάλυση ήταν η εύκολη λύση όταν ένιωσα μέσα μου κάτι να με τρώει. Έκανα οκτώ χρόνια και με βοήθησε πολύ. Σήμερα, δεν θα μπορούσα να κάνω. Όταν έχεις παιδιά, δουλειά και οικογένεια δεν προλαβαίνεις να χαϊδευτείς όπως στα 25 σου αλλά ούτε και να χαϊδέψεις τα όποια ψυχολογικά σου αδιέξοδα. Δεν έχω πλέον την πολυτέλεια χρόνου να έχω προβλήματα ή να πω ότι δεν είμαι καλά. Γι’ αυτό κι όποτε αισθάνομαι «κάπως», δίνω στον εαυτό μου ένα νοερό χαστούκι, συνέρχομαι και προχωράω μπροστά…»
