“Νιώθω ότι συμμετέχω σε ένα αξιόλογο σόου και από κει και πέρα ας γράφουν ό,τι θέλουν”, δηλώνει η Μυριέλλα Κουρεντή, απαντώντας έτσι στην κριτική που έχει δεχθεί το show «Just the two of us» στο οποίο συμμετέχει.
Η νεαρή ηθοποιός η οποία έγινε ευρύτερα γνωστή από τη συμμετοχή της στα «Κλεμμένα όνειρα», μίλησε στο «Thema People» για την τηλεόραση, την καριέρα της αλλά και την μεγάλη απώλεια που βίωσε όταν ήταν μικρή.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Έχουν ακουστεί και γραφτεί πολλά για το JT2U. Θεωρείς ότι συμμετέχεις σε ένα κακό σόου;
Πλέον δεν διαβάζω, δεν ασχολούμαι και δεν αφήνω τίποτα να μου χαλάσει τη διάθεση. Μπορεί να υπήρξαν κάποια μικροπροβλήματα αλλά ξεπεράστηκαν γρήγορα. Νιώθω ότι συμμετέχω σε ένα αξιόλογο σόου και από κει και πέρα ας γράφουν ό,τι θέλουν.
Υπήρξες πρωταθλήτρια στη συγχρονισμένη κολύμβηση, μετά έγινες ηθοποιός και τώρα συμμετέχεις στο JT2U. Σου αρέσουν οι εναλλαγές;
Μου αρέσει να καταπιάνομαι με πολλά και διαφορετικά πράγματα. Αντιμετωπίζω τη ζωή με χιούμορ και τόλμη – κι ας μπερδεύομαι πολλές φορές. Τον πρωταθλητισμό τον άφησα γιατί απαιτούσε πολλές θυσίες και επειδή δεν μου άρεσε ο ανταγωνισμός. Οι μεγάλοι μάς παρότρυναν να βλέπουμε ανταγωνιστικά τις συναθλήτριές μας, κάτι που δεν το μπορούσα. Πηγαίναμε σε αγώνες και όταν έπιανα κουβέντα με τις αθλήτριες αντίπαλων ομίλων με μάλωναν. Το παρασκήνιο με χάλασε και τα παράτησα στα 15 μου.
Θεωρείς ότι κάποιοι ζουν σε μια δική τους πραγματικότητα λόγω αναγνωρισιμότητας;
Ναι, και χάνουν την μπάλα. Αντί να βρουν τον θησαυρό μέσα τους και στις ανθρώπινες σχέσεις, νομίζουν ότι επειδή κάνουν λεφτά και αποκτούν πολλά υλικά αγαθά γίνονται ευτυχισμένοι. Η Ιστορία όμως αποδεικνύει ότι μόνο τα πλούτη δεν φέρνουν την ευτυχία.
Έκανες μαθήματα ψυχολογίας;
Έχω βοηθηθεί παλαιότερα, όταν πέθανε ένας φίλος μου. Ήταν μεγάλο σοκ γιατί ήταν ένας νέος άνθρωπος και επιστήθιος φίλος μου. Τότε γύρισα στην παιδική μου ηλικία και φοβόμουν μήπως βγει ο μπαμπούλας από την ντουλάπα. Για μήνες μετά το περιστατικό επέστρεψα στο πατρικό μου και έμεινα με τη μητέρα μου γιατί είχα την ανάγκη της οικογενειακής θαλπωρής. Ο θάνατος αυτός με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτή τη ζωή.
