Μια εξομολόγηση ψυχής για το πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε έκανε η Μαριέττα Γιαννάκου και αποκάλυψε ότι βρήκε τη δύναμη που χρειαζόταν γιατί έπρεπε να δείξει στην κόρη της ότι δεν καταθέτει τα όπλα!
«Η κυρίαρχη προτεραιότητα της ζωής μου ήταν πάντοτε το παιδί μου. Αυτό δεν έχει αλλάξει. Από την άλλη είμαι ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να παραμένει αδιάφορος, χωρίς να παράγει ένα συγκεκριμένο έργο. Και επειδή τα πάντα είναι στο μυαλό του ανθρώπου, συνέχισα να κάνω ατό που έκανα. Υπέγραψα και έδωσα την έγκρισή μου στους γιατρούς να μου κόψουν το πόδι. Δεν γινόταν διαφορετικά.
Έτσι, όπως ήρθαν τα πράγματα, με το ατύχημα, οδηγηθήκαμε εκεί. Ο άνθρωπος πρέπει να είναι λογικός και να επιλέγει την καλύτερη λύση στη δεδομένη στιγμή. Για μένα είχε σημασία να επιζήσω για να στηρίξω το παιδί μου και τα κατάφερα. Έδωσα την ευκαιρία στην κόρη μου να δει ότι δεν καταθέτω τα όπλα, γιατί αυτό θα ήταν πολύ δυσάρεστο για εκείνη, αλλά επίσης, αν θέλετε, νομίζω ότι μπορώ να προσφέρω πολλά στη χώρα μου» αποκαλύπτει η Μαριέττα Γιαννάκου στο περιοδικό ΕΓΩ.
Μέσα στους δέκα μήνες που έμεινε σπίτι, έδειξε ψυχραιμία, όπως παραδέχεται. «Άρχισα να βλέπω τηλεόραση, διάβασα πολλά βιβλία, κουβέντιασα με πολλούς. Ήρθαν και με είδαν άνθρωποι που δεν τους ήξερα. Έλαβα χιλιάδες γράμματα. Τα κατάφερα καλά νομίζω».
