«Ο Νίκος και ο Δημήτρης θα βαφτιστούν πιθανότατα στο χωριό μου, στη Λακωνία» αποκαλύπτει η Καλομοίρα Σαράντη και δηλώνει πολύ χαρούμενη που η βάπτιση θα γίνει στην Ελλάδα…
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «HELLO!» η τραγουδίστρια μίλησε για τη σχέση της με τον σύζυγό της, τα παιδιά της, τα κιλά της εγκυμοσύνης αλλά και για τη βάπτιση των δίδυμων αγοριών της…
«Έχουμε ωραίες αναμνήσεις από αυτό τον τόπο και θέλουμε να τις συνδέσουμε με το παρόν μας. Θέλουμε να τελέσουμε εκεί το Μυστήριο, καθώς είναι το μέρος όπου μεγάλωσαν οι γονείς μου και το μέρος όπου παίζαμε τα καλοκαίρια εγώ και ο Γιώργος. Επίσης, πολύς κόσμος από την Ελλάδα δεν κατάφερε να έρθει στο γάμο μας στην Αμερική, οπότε στη βάφτιση θα συναντήσουμε πολλούς φίλους και συγγενείς. Αισθάνομαι ότι το χρωστάω στη γιαγιά μου, την Ελένη, που έφυγε από τη ζωή πριν από μερικούς μήνες να κάνω στο χωριό τα βαφτίσια των γιων μου, γιατί της το είχα υποσχεθεί» τονίζει η Καλομοίρα εξηγώντας τους λόγους που την οδήγησαν να κάνει στο χωριό της τη βάπτιση των αγοριών της.
Διαβάστε χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τη συνέντευξή της:
Όταν γνωρίσατε τον Γιώργο, περιμένατε ότι μια μέρα θα παντρευτείτε και θα κάνετε οικογένεια;
«Το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή. Θα ακουστεί μελό ή κλισέ αλλά ήξερα από μικρή ηλικία ότι ο Γιώργος είναι το άλλο μου μισό, η αδερφή ψυχή που ψάχνω. Ως παιδί όταν τον γνώρισα δεν ξέρω γιατί, αλλά αμέσως είπα μέσα μου ότι αυτός είναι ο άντρας μου! Άκουσα το ένστικτό μου όταν ήρθε η ώρα και από τότε είμαστε μαζί».
Πώς γνωριστήκατε;
«Η ιστορία μας είναι λίγο περίεργη. Στην αρχή με ήθελε πολύ εκείνος και εγώ αντιδρούσα, μάλλον επειδή ήμουν πολύ μικρή. Με έπαιρνε καθημερινά τηλέφωνο και μιλούσαμε και θυμάμαι ότι αναρωτιόμουν γιατί με θέλει να μιλάμε συνέχεια. Τότε όμως ήμουν απόλυτα προσηλωμένη στο σχολείο μου και στο όνειρό μου να γίνω τραγουδίστρια και ένιωθα ότι δεν είχα χρόνο για αγόρια. Στα 15 μου όμως και ενώ τον είχα ήδη ταλαιπωρήσει αρκετά, άρχισα να τον βλέπω διαφορετικά. Ήταν πιο μεγάλος από μένα και μου άρεσε αυτό, γιατί έβγαινε μόνος του, πήγαινε σε club, και ήταν ανεξάρτητος. Εκείνο το διάστημα, ίσως επειδή ηλικιακά είχαμε ένα κενό, έδειχνε ότι δεν είχε χρόνο πια για μένα και τότε συνειδητοποίησα ότι μου έλειπε. Με τα πολλά και ενώ είχα ήδη απογοητευτεί και πίστευα ότι με ξέχασε, μου ζήτησε να βγούμε ραντεβού… Μετά πάλι χάσαμε επαφή, γιατί δεν είχα τον σωστό αριθμό του τηλεφώνου του. Είχα θυμώσει και μαζί του βέβαια γιατί δεν με είχε πάρει κανένα τηλέφωνο. Ήμουν ερωτευμένη, ήμουν μόνη μου και στην Ελλάδα τότε, και στεναχωριόμουν γιατί νόμιζα ότι δεν με θέλει. Έριξα όμως τον εγωισμό μου και τον πήρα τηλέφωνο μια μέρα όταν βρήκα μέσω μιας φίλης μου τον σωστό αριθμό του. Εκείνη τη χρονιά συναντηθήκαμε στα 20ά γενέθλιά μου και από τότε είμαστε μαζί».
Έχει περάσει κρίση η μεταξύ σας σχέση;
«Ναι, κυρίως νομίζω στο ξεκίνημά της, καθώς τότε βρισκόμασταν σε τελείως διαφορετική φάση ο ένας από τον άλλο. Μην ξεχνάτε επίσης ότι είχαμε σχέση εξ αποστάσεως και αυτό ήταν το χειρότερο, γιατί δεν είχαμε επαφή και επικοινωνία στην καθημερινότητά μας. Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίσαμε στην αρχή και τις διαφορές που είχαμε ως χαρακτήρες, είχαμε έναν κοινό στόχο: θέλαμε πάρα πολύ και οι δύο να κάνουμε αυτήν τη σχέση να πετύχει».
