Την πεποίθηση ότι οι Έλληνες πολίτες αρχίζουν να ξυπνούν και να αντιδρούν, εκφράζει ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και υποστηρίζει ότι «όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε τυχαία. Ήταν μια ολόκληρη χώρα στον αυτόματο πιλότο».
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στο TV ΕΘΝΟΣ, για την οικονομική κατάσταση της χώρας, την επανάσταση από τον καναπέ, τη σάτιρα και τον λαϊκισμό. Υποστήριξε ότι επανάσταση από την τηλεόραση δεν γίνεται, ενώ ξεκαθάρισε ότι ποτέ δεν ήταν θιασώτης του νεοπλουτισμού.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Στη σειρά με τα «Παντελόνια κάτω» υποδύεστε έναν απίστευτα αγχωμένο οικογενειάρχη που παλεύει με τα κύματα για να τα βγάλει πέρα.
«Με άλλα λόγια, υποδύομαι τον σημερινό σύζυγο και μπαμπά. Όλοι με τα κύματα παλεύουν κάθε μέρα…»
Σας σοκάρει το γεγονός ότι εν έτει 2013 ζούμε σε μια Ελλάδα στην οποία οι πάντες συζητάμε για το πως θα επιβιώσουμε; Ζούμε στην Ελλάδα του συσσιτίου;
«Και ποιον δεν σοκάρει αυτή η πραγματικότητα; Και το χειρότερο είναι ότι όλο αυτό συνέβη απίστευτα απότομα. Από τη μια στιγμή στην άλλη, βρεθήκαμε από τα χρόνια της υποτιθέμενης ευμάρειας στα χρόνια του συσσιτίου. Και μεταπολεμικά, ο κόσμος τα πέρασε δύσκολα, όμως τότε όλο αυτό που συνέβαινε δεν είχε τέτοιο αντίκτυπο, γιατί τα χρόνια του πολέμου ήταν πολύ χειρότερα. Οπότε ο κόσμος μπορεί να είναι, παρά τις αντιξοότητες, χαρούμενος γιατί είχε μάθει στα λίγα».
Όλοι μιλάνε για…επανάσταση και ζούμε την επανάσταση του καναπέ!
«Η αλήθεια είναι πως από τον καναπέ και μέσω του internet, επαναστάσεις δεν γίνονται. Και φυσικά, σε καμία περίπτωση μέσα από την τηλεόραση. Πως ένα καθαρά μέσο εξουσίας μπορεί να αποκτήσει αντιεξουσιαστικό ρόλο; (γέλια). Μέχρι τώρα, πάντως, είχαμε να κάνουμε με εξεγέρσεις συντεχνιακές, οι οποίες έδωσαν τις λάθος κατευθύνσεις. Γιατί εάν ένα κίνημα κατευθυνθεί σωστά, αρπάζει φωτιά και γίνεται πραγματικά επικίνδυνο».
Μάλλον είμαστε αποχαυνωμένοι…
«Σίγουρα και τώρα έχουμε αρχίσει σιγά- σιγά να ξυπνάμε. Τώρα υποψιαζόμαστε ότι κάτι μπορεί να συμβαίνει. Όλα αυτά τα χρόνια ζούσαμε τυχαία. Ήταν μια ολόκληρη χώρα στον αυτόματο πιλότο».
Είχαμε οδηγό το lifestyle…
«Αυτό το ξέχασα. Είχαμε όλη αυτή την αρχοντοχωριατιά και όλη αυτή τη γελοιότητα. Όλοι οι νεόπλουτοι, οι φαντασμένοι, που το εισιτήριο τους για την ευτυχία ήταν το Καγιέν! Και δεν αναρωτήθηκε ποτέ κανείς μας πώς ένα δημόσιος υπάλληλος κυκλοφορεί με πούρα και τετρακίνητο αυτοκίνητο; Και για να μην παρεξηγηθώ είμαι υπέρ των υλικών αγαθών, αλλά από την άλλη μεριά σιχαίνομαι την ασυδοσία».
