Συγκλονίζει το μήνυμα που ανάρτησε στο διαδίκτυο η Θεοδώρα Βουτσά για να αποχαιρετήσει τον πατέρα της.
Ραγίζουν καρδιάς τα όσα αναφέρει η κόρη του Κώστα Βουτσά, η οποία λάτρευε τον πατέρα της και δε μπορεί ακόμη να πιστέψει ότι δεν είναι πλέον στη ζωή. Με ένα μακροσκελές κείμενό της, μιλά για τον καλύτερο πατέρα του κόσμου και πόσο πολύ εκείνος της είχε σταθεί.
Ακολουθεί το μήνυμα της Θεοδώρας Βουτσά:
«Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Στο σπίτι όμως δε μας άφησε ποτέ να καταλάβουμε τη δύναμή του. Δε μας έλεγε τι να κάνουμε και δε μας έδινε συμβουλές. Είναι… ήταν πολύ διακριτικός μαζί μας. Σε περιστάσεις που χρειαζόμασταν την καθοδήγησή του συζητούσε μαζί μας και μας έλεγε τις σκέψεις του πάνω στο θέμα. Συζητούσε πολύ μαζί μας. Καθόμουν απέναντι του στο γραφείο του, η τηλεόραση πάντα να παίζει από πίσω – να υπάρχει πάντα κίνηση, ζωή στο σπίτι. Οι καλύτερες συζητήσεις γινόντουσαν στο καμαρίνι. Πήγαινα μαζί του από μικρή. Πήγαινε δυο-τρεις ώρες πριν την παράσταση. Ετοιμαζόταν και μου έδινε τις πιο σημαντικές «πληροφορίες» τόσο απλά, τόσο αβίαστα- όπως όταν έπαιζε στη σκηνή- τόσο φυσικά….
Πίστευε στην κρίση μας και στον τρόπο που μας μεγάλωσε και μας άφηνε να χρησιμοποιήσουμε εμείς όπως πιστεύαμε καλύτερα την πληροφορία που μας έδωσε. Μερικές φορές τον ακούγαμε… άλλες όχι. Η πείρα δε μεταδίδεται και δεν αγοράζεται. Οι σκέψεις όμως που προέρχονται από την πείρα μπορούν να εμπνεύσουν και να ανοίξουν παράθυρα όταν οι πόρτες έχουν κλείσει. Σε σκεφτόμαστε τώρα μπαμπά, οι κόρες σου και οι γυναίκες σου. Φαίνεται σαν να έκλεισε η μεγαλύτερη πόρτα. Ξέρουμε όμως ότι δεν θα είναι για πάντα. Έχεις αφήσει πολύ φως πίσω σου, αρκετό να μας συντροφεύει όλες μας μια ζωή.
Ο πατέρας μου είναι ένας πολύ δυνατός άνθρωπος. Στο σπίτι όμως δε μας άφησε ποτέ να καταλάβουμε τη δύναμή του. Δε μας έλεγε τι να κάνουμε και δε μας έδινε συμβουλές. Ειναι… ηταν πολύ διακριτικός μαζί μας.
Σε περιστάσεις που χρειαζόμασταν την καθοδήγησή του συζητούσε μαζί μας και μας έλεγε τις σκέψεις του πάνω στο θέμα.
Συζητούσε πολυ μαζι μας.
Καθόμουν απέναντι του στο γραφείο του, η τηλεόραση πάντα να παίζει απο πίσω- να υπάρχει πάντα κίνηση, ζωή στο σπίτι.
Οι καλύτερες συζητήσεις γινόντουσαν στο καμαρίνι. Πήγαινα μαζι του απο μικρή. Πήγαινε δυο-τρεις ωρες πριν την παρασταση. Ετοιμαζόταν και μου έδινε τις πιο σημαντικές «πληροφορίες» τόσο απλά, τόσο αβίαστα- όπως οταν έπαιζε στη σκηνή- τόσο φυσικά….
♥️♾
Πίστευε στην κρίση μας και στον τρόπο που μας μεγάλωσε και μας άφηνε να χρησιμοποιήσουμε εμείς όπως πιστεύαμε καλύτερα την πληροφορία που μας έδωσε. Μερικές φορές τον ακούγαμε… άλλες όχι.
♥️♾
Η πείρα δε μεταδίδεται και δεν αγοράζεται. Οι σκέψεις όμως που προέρχονται από την πείρα μπορούν να εμπνεύσουν και να ανοίξουν παράθυρα όταν οι πόρτες έχουν κλείσει.
♥️♾
Σε σκεφτόμαστε τώρα μπαμπά, οι κορες σου και οι γυναίκες σου. Φαίνεται σαν να έκλεισε η μεγαλύτερη πόρτα.
Ξέρουμε όμως ότι δεν θα είναι για πάντα.
Εχεις αφήσει πολυ φως πίσω σου, αρκετό να μας συντροφεύει όλες μας μια ζωή.
Η μεγαλύτερη κληρονομιά που μας άφησες είναι που μας έδειξες πως να αγαπάμε τη ζωή, να περπατάμε μπροστά, να στεκόμαστε στην κουιντα- στο σκοτάδι, να παίρνουμε μια βαθιά ανάσα, να βρίσκουμε τη δύναμη μέσα μας και να πατάμε με δύναμη στην σκηνή, στο φως, μπροστά στον κόσμο… και να χαμογελάμε!
♥️♾
Σ´αγαπαμε πάντα! Πολυ! Βαθειά!
♥️♾
Θεοδωρα
Νικκο
Σαντρα
Αλίκη
Θεανώ
♥️♾
