Το εντυπωσιακό μοντέλο και κριτής του GNTM, προβληματισμένη για όσα συμβαίνουν λόγω του φονικού ιού, σε όλο τον κόσμο και την Ελλάδα έκανε ένα απολογισμό των συναισθημάτων και των σκέψεων της που της δημιουργήθηκαν αυτή την περίοδο εξαιτίας των συνθηκών που έχουν αλλάξει την ζωή μας.
Στη προσωπική της σελίδα στο instagram η Ηλιάνα Παπαγεωργίου μοιράστηκε με τους φίλους της πόσο της λείπουν τα απλά και καθημερινά πράγματα που είχε στη ζωή της, οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργαζόταν κι αποτελούσαν κομμάτι της ζωής της, οι αγαπημένες της συνήθειες εκτός σπιτιού, αλλά στο τέλος καταλήγει με ένα αισιόδοξο μήνυμα για το πόσο σημαντικό είναι νάχει κάποιος την υγεία του, το σπίτι του αλλά και την αγκαλιά του αγαπημένου της.
Και φυσικά η Ηλιάνα Παπαγεωργίου αναφέρεται στον αγαπημένο της, τον ράπερ Snik, με τον οποίο συγκατοικεί και όπως φαίνεται δείχνει πολύ ερωτευμένη
«Μου πήρε πολλές μέρες να «χωνέψω αυτό που συμβαίνει. Έκανα ένα βήμα πίσω ακολουθώντας τις οδηγίες για social distancing, με την ευκαιρία όμως έκανα και social media distancing. Συνειδητοποίησα ότι δεν έχει αλλάξει και πολύ η ζωή μου… όταν δεν εργάζομαι προτιμώ να είμαι στο σπίτι μου και οι άνθρωποι στη ζωή μου είναι λίγοι και καλοί και μαζί τους έχω συνεχή επικοινωνία. Αυτό που μου λείπει όμως είναι η αγκαλιά τους. Μου λείπει αυτή η αγκαλιά που νιώθω όταν με αγκαλιάζουν σφιχτά και με αγάπη. Μου λείπει η οικογένειά μου και η Νεφέλη μου που είναι μακριά, μου λείπει η Έλενα Χριστοπούλου και η αγκαλιά της, οι συμβουλές του @apostolisnk, το γέλιο της @vasilikis_roussou και οι στιγμές με τους συνεργάτες μου. Μου λείπει να βγω από το σπίτι μου, να μπω στο αμάξι μου, να βάλω τη μουσική στο τέρμα και να πάω μια βόλτα έτσι χωρίς λόγο.
Αυτές τις μέρες έχω σκεφτεί τα πάντα (όπως όλοι μας πιστεύω) τι μου αρέσει στη ζωή μου, τι θα ήθελα να αλλάξω, τι έχω αφήσει πίσω γιατί «και αύριο μέρα είναι»…και μπορώ να πω πως κάποιες στιγμές νιώθω έτοιμη να τα αλλάξω όλα και κάνω σχέδια και άλλες φορές μου φαίνεται τόσο δύσκολο αυτό που ζούμε που ξεπερνάει τη θέλησή μου για αλλαγές και σκέψεις για το μέλλον. Τα σκέφτηκα λοιπόν τα ζύγισα και μόλις αποφάσισα ότι τα θετικά είναι πάντα περισσότερα. Τα χαμόγελά μας έχουν πάντα περισσότερη δύναμη. Και η αγάπη είναι πάντα μεγαλύτερη οποιουδήποτε κακού.
Και εδώ ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε το προνόμιο να μείνουμε σπίτι. Δεν είναι απλή υποχρέωση και ευθύνη είναι προνόμιο. Και πρέπει να το αντέξουμε για όσους είναι εκεί έξω και εργάζονται για εμάς. Για όσους νοσούν ή έχουν κάποιον δικό τους ου νοσεί και ζουν στον φόβο και την αγωνία. Για τις ευπαθείς ομάδες, τον παππού μας την γιαγιά μας. Για όσους αυτή τη στιγμή είναι μόνοι τους στο σπίτι… Γιατί εδώ έχω σταθεί και πάλι τυχερή…
Θα σηκωθώ λοιπόν από τον καναπέ και θα σταματήσω να κοιτάω το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, που ευτυχώς λόγω δουλειάς δεν πρόλαβα να ξεστολίσω και τώρα το κοιτάω με χαρά μικρού παιδιού, θα βάλω τις ωραίες μου πιτζάμες, μια στέκα με παγέτες (γιατί, γιατί όχι;) θα κάνω τη μάσκα μου και θα τελειώσω τις φακές μου. Θα εκτιμήσω τις ημέρες που έχω το προνόμιο να είμαι ασφαλής στο σπίτι. Και αύριο λέω να κάνω παστίτσιο. Εσύ; Τι καλό θα κάνεις αύριο;
Υ.Γ: Γιατί η ζωή συνεχίζεται και θα συνεχίζεται πάντα ανεξάρτητα από το τι κάνουμε εμείς».
