Για τη σχέση της με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη αλλά και τον ΑΝΤ1 μίλησε η Ζέτα Μακρυπούλια. «Δεν ξέρω γιατί μιλάτε για ψυχρότητα στις σχέσεις μας με τον ΑΝΤ1, δεν γνωρίζω καν πώς βγαίνουν αυτές οι φήμες. Το ότι μπήκε μια άνω τελεία στην επαγγελματική μας σχέση δεν σημαίνει ότι χάθηκαν οι προσωπικοί μας δεσμοί. Άλλωστε, μην ξεχνάτε ότι με αρκετούς ανθρώπους από τον ΑΝΤ1 γνωριζόμαστε πολλά χρόνια, από τα 13 μου και από τότε έχω συχνές συνεργασίες με το κανάλι» δηλώνει η Ζέτα Μακρυπούλια, σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, δίνοντας τέλος στα σενάρια που τη θέλουν να κρατάει… απόσταση από το κανάλι του Αμαρουσίου.
Ικανοποιημένη από την ανταπόκριση του κοινού και τις θετικές κριτικές που απέσπασε το μιούζικαλ «Sugar: Μερικοί το προτιμούν καυτό», όπου και πρωταγωνιστεί, η Ζέτα Μακρυπούλια, στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «ΕΓΩ! WEEKLY», μιλάει για την παράσταση, τις σχέσεις της με τους δημοσιογράφους, καθώς και για τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
«Ειλικρινά, δεν αισθάνομαι καθόλου ως Marilyn. Αισθάνομαι ως Sugar. Και έχω επίτηδες εστιάσει εκεί, γιατί τη Marilyn δεν μπορεί να τη μιμηθεί κανείς. Στη συγκεκριμένη παράσταση, όμως, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, κι έτσι η υποκριτική μου προσέγγιση δεν είχε τέτοιο στόχο» διευκρινίζει η γνωστή παρουσιάστρια και ηθοποιός για το ρόλο της στο μιούζικαλ.
Όσον αφορά τη σχέση της με τα media, τόνισε: «Δεν υπήρξα προσβλητική με κανέναν, απλά δεν θέλω να κάνω δημόσιες σχέσεις μόνο και μόνο για να γίνω αρεστή. Δεν μπορώ να φερθώ κατά αυτό τον τρόπο. Η αλήθεια είναι πως βάζω όρια. Στο παρελθόν μιλούσα από ευγένεια για τα πάντα, γεγονός όμως που δεν μου έκανε καλό, όχι όσον αφορά στη δημόσια εικόνα μου, αλλά στον ψυχισμό μου. Γι’ αυτό και τώρα προσπαθώ να ελέγχω κάπως τα πράγματα».
Αναφερόμενη στη σχέση της με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, είπε: «Με τον Μιχάλη απλώς “κούμπωσαν” κάποια πράγματα που διακρίνουν και τους δυο μας. Έχουμε πάρα πολλά κοινά».
Όσο για τη συμμετοχή του στο μιούζικαλ «Annie», είπε: «Τον εμπιστεύομαι απόλυτα τον Μιχάλη, διαθέτει ένα είδος αυτοπροστασίας, δεν θα έκανε κάτι αν δεν πίστευε μέσα του πως τελικά θα το καταφέρει. Σε αυτό μοιάζουμε, δουλεύουμε στρατιωτικά για να πετύχουμε κάτι, δεν αφήνουμε τίποτα στην τύχη ή στο όνομα που μας συνοδεύει».
