Η Δήμητρα Λιάνη σε μια εξομολόγηση που θα συζητηθεί…
Μια εφ΄όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό «ΕΓΩ Weekly» παραχώρησε η Δήμητρα Λιάνη, η οποία μίλησε όχι μόνο για τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά και για τις δύσκολες στιγμές που έζησε. Η ίδια μίλησε πρώτη φορά για όλα εκείνα τα αθέατα περιστατικά της προσπωικής της ζωής…
Γιατί τώρα η «Οργή του Ανδρέα»; Τι δημιούργησε την ανάγκη για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου και τι έπρεπε να ειπωθεί επιπλέον που δεν είχε καλυφθεί με το πρώτο σας βιβλίο «10 χρόνια και 54 μέρες»;
Η πλήρης εγκατάλειψη της πολιτικής γραμμής του Ανδρέα από τους επιγόνους του, τον Κώστα Σημίτη, τον Γιώργο και τον Βαγγέλη, αλλά και το γεγονός ότι πήγαν να του φορτώσουν τα δικά τους λάθη, με οδήγησαν στη δικαιολογημένη αντίδραση. Ε, όχι να φταίει ο Ανδρέας και για τα δικά τους λάθη!
Αν ζούσε σήμερα ο Ανδρέας, πιστεύετε ότι τα πράγματα στην Ελλάδα θα ήταν διαφορετικά;
Μόνο με το πνεύμα του Ανδρέα θα καταφέρουμε να σωθούμε, αφού έχει αφήσει μια πολιτική παρακαταθήκη που μπορεί να αξιοποιηθεί. Το βιβλίο αφιερώνει αναλυτικά τις πρώτες 200 σελίδες του σε αυτήν. Είναι ένας πλήρης οδηγός του τι να κάνουμε για να βγούμε από την κρίση. Ο Ανδρέας δεν θα έφερνε το ΔΝΤ και, ενώ θα έπαιρνε μεν σκληρά μέτρα, θα είχε ωστόσο φως στην άκρη του τούνελ. Θα διαπραγματευόταν ως υποψήφιος που υπήρξε –τρεις φορές!– για το Νόμπελ Μακροοικονομίας. Θυμηθείτε αυτό που είχε πει στο υπουργικό συμβούλιο στις 4/12/1994: «Ή το έθνος θα εξαφανίσει το χρέος ή το χρέος θα εξαφανίσει το έθνος!» Και εισηγήθηκε ουσιαστικά μέτρα τότε που υπήρχε καιρός…
Την περίοδο της παντοδυναμίας του Ανδρέα όλοι ήταν φίλοι σας, κυρία Παπανδρέου. Όταν έφυγε από τη ζωή ο σύζυγός σας, τι απέγιναν όλοι αυτοί;
Καπνός έγιναν! Εξαφανίστηκαν από προσώπου γης. Απέμειναν μόνοι οι λιγοστοί ξεχωριστοί φίλοι και φίλες. Προηγουμένως έρχονταν να κερδίσουν την εύνοιά του. Μετά τον πρόδωσαν και του κατέστρεψαν το πολιτικό του οικοδόμημα. Πώς να μην είναι οργισμένος από κει πάνω που μας βλέπει;
Με μια διάθεση, ωστόσο, αυτοκριτικής, δεν πιστεύετε ότι υπήρξαν και λάθη που κάνατε εσείς προσωπικά, ίσως λόγω της νεαρής σας τότε ηλικίας, τα οποία σήμερα δεν θα επαναλαμβάνατε;
Ναι. Δεν θα άφηνα τον Λαλιώτη να ξαναγυρίσει στο κόμμα και να βγάλει τον Σημίτη πρωθυπουργό. Τέτοιες ενοχές έχω. Καθαρής συνείδησης. Τα υπόλοιπα είναι πταίσματα. Φοβόμουν πολύ τότε και είχα άγχος ευθύνης. Ο Ανδρέας ήταν διάνοια. Υψηλότατης νοημοσύνης και γνώσης άνθρωπος. Μάθαινα να σιωπώ και δεν παρενέβαινα ποτέ στις αποφάσεις του.
Τι πιστεύετε ότι είδε σ’ εσάς ο Ανδρέας που τον έκανε να σας επιλέξει για γυναίκα του;
Ένα κυρίαρχο αρσενικό, όπως ο Ανδρέας, είχε τα γούστα του. Γυναίκες είχε γνωρίσει πολλές. Του έλειπε, όμως, η τρυφερή ερωτική αγάπη που ο ίδιος ενέπνεε σε μια γυναίκα. Με το που τον είδα, αισθάνθηκα αμέσως ότι θα χαράξει καθοριστικά τη ζωή και το μέλλον μου, ως παραδομένη στο πνεύμα και στη μαγεία του. Αυτός αποφάσισε για μας και εγώ αφέθηκα στην ανεπανάληπτη ύπαρξή του, αφοσιωμένη σε κάθε του ανάγκη, επιθυμία και θαλπωρή.
Ήσασταν από τις γυναίκες εκείνες που λοιδορήθηκαν, χτυπήθηκαν από έντυπα, κατηγορήθηκαν και χλευάστηκαν όσο λίγες. Ωστόσο δίνατε την εντύπωση ενός ανθρώπου δυνατού, ικανού να αντέξει τα πάντα. Ποια ήταν η πραγματικότητα;
Δεν μπορούσαν να χτυπήσουν τον Ανδρέα και τα έβαζαν μαζί μου. Πόλεμος με αθέμιτα μέσα. Λάσπη και σκευωρίες. Ίντριγκες και ασύστολα ψεύδη. Έκλαψα μόνη μου πολλές φορές, το παραδέχομαι. Άνθρωπος είμαι. Μα δεν λύγισα. Ο Ανδρέας δεν επηρεαζόταν από αυτά. Παρότι ήταν μια ευαίσθητη ψυχή. Τον απασχολούσαν τα μεγάλα εθνικά θέματα.
Τι επιθυμείτε, αλήθεια, να σας φέρει η ζωή από δω και πέρα, κυρία Παπανδρέου; Να περιμένουμε και εκδοτική συνέχεια της «Οργής του Ανδρέα»;
Άνοιξε ένας διάλογος για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού πατριωτικού χώρου. Καλώ ιδιαίτερα τις γυναίκες να αξιοποιήσουν τα στοιχεία που παραθέτω στο βιβλίο και να μπουν μπροστά. Θα τις βοηθήσω, επειδή έχουν πιο αποτελεσματικό ένστικτο από τους άντρες και εμπιστεύομαι τη διαίσθησή τους.
