Απάντηση σε όλους εκείνους που τον κατηγόρησαν για τις δηλώσεις του περί ξεκαθαρίσματος του καλλιτεχνικού χώρου έδωσε ο Γιάννης Μπέζος, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν μίλησε υποτιμητικά για κανένα.
Ο γνωστός ηθοποιός μίλησε στο περιοδικό «ΕΓΩ! Weekly» και τόνισε πως για χρόνια στην Ελλάδα γινόταν φαγοπότι, κάτι που έπρεπε να σταματήσει. Για το χώρο του και τα όσα δήλωσε τις προηγούμενες ημέρες, είπε ότι στην Ελλάδα «όλοι γνωριζόμαστε»!
Όσο για την κρίση, χαρακτήρισε τη βίαιη προσαρμογή στα νέα δεδομένα, ως το μεγάλο πρόβλημα της χώρας και κάλεσε τους συναδέλφους του να συμβάλουν ώστε να πάει η Ελλάδα μπροστά λειτουργώντας «όχι πλουσιοπάροχα, αλλά αρχοντικά».
Ακολουθεί ένα μικρό μέρος της συνέντευξης του Γιάννη Μπέζου:
Πρόσφατα κάνατε μια δήλωση σε συνέντευξή σας περί ξεσκαρταρίσματος στην τηλεόραση και μιλήσατε για τη «σαβούρα» που έφυγε. Επειδή αρκετοί άνθρωποι της τηλεόρασης , είτε σκηνοθέτες, είτε σεναριογράφοι, είτε ηθοποιοί, σας άσκησαν έντονη κριτική, περί υποτίμησης των ανέργων της τηλεόρασης, ποιο τελικά είναι το πνεύμα των δηλώσεών σας; Εκτός τηλεόρασης βρίσκεται μόνο το κακό κομμάτι ή και αρκετοί άξιοι;
«Κατ΄αρχάς, δεν μίλησα και δεν μιλάω γενικώς για κανέναν υποτιμητικά. Και θα σας πω μόνο μια λέξη: γνωριζόμαστε. Αυτό, τίποτε άλλο. Στην ίδια αυλή απλώνουμε, δεν είναι και καμιά τεράστια χώρα η Ελλάδα. Τελεία και παύλα. Είναι μεγάλη πολυτέλεια να ασχολούμαστε με αυτά. Πρέπει να σοβαρευτούμε για να δούμε τι θα κάνουμε. Ας αφήσουμε το ποιος είναι καλός και ποιος δεν είναι στην τηλεόραση. Ο κόσμος ξέρει πολύ καλά. Γι’ αυτό και λέω “γνωριζόμαστε”. Έχω αυτή την άποψη, την είχα πολλά χρόνια πριν, δεν το λέω τώρα για πρώτη φορά, δεν είμαι όψιμος».
Πολλοί άνθρωποι του χώρου σας συμπληρώνουν σε αυτό που είπατε- πως δεν είμαστε τεράστια χώρα- ότι, κάποια στιγμή, είχαμε ίσως και πολύ μεγαλύτερη τηλεοπτική παραγωγή απ΄ ό,τι μπορούσαμε να αντέξουμε και πληθυσμιακά.
«Αυτό το λέω εδώ και χρόνια. Δεν μπορεί η Ελλάδα να αντέξει όλο αυτό το «φαγοπότι». Γιατί αυτό γινόταν. Ήταν σαν να είχαμε πάει οι δύο μας σε μια ταβέρνα και να παραγγέλναμε φαγητά για 20 άτομα. Δεν θα τα τρώγαμε και θα τα πετούσαμε. Αλλά έπρεπε, ωστόσο να τα πληρώσουμε»
Προσαρμοστήκαμε ως χώρα βίαια στα νέα δεδομένα…
«Η βίαιη προσαρμογή είναι και το μεγάλο μας πρόβλημα. Έγινε με συνθήκες πολέμου. Αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη του πολιτικού μας συστήματος. Πρέπει να ζήσουμε με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο και, κυρίως να ζήσουμε σε ένα κλίμα ήττας. Αυτό είναι μεγαλύτερο πλήγμα από το οικονομικό, γιατί δεν δημιουργεί καμία κίνηση προς τα εμπρός. Και η δουλειά εμάς των καλλιτεχνών είναι να κουνήσουμε αυτή τη μηχανή, να τη βάλουμε μπροστά, συμπεριφερόμενοι όχι με το κλίμα των ημερών, αλλά με μια αρχοντιά. Όχι πλουσιοπάροχα, αλλά αρχοντικά».
