Το πόσα πράγματα έχει αναθεωρήσει στη ζωή του διηγείται ο Βασίλης Τερλέγκας ο οποίος αποκαλύπτει ότι έχει φτάσει κοντά στο θάνατο δύο φορές!
Ο γνωστός λαϊκός τραγουδιστής σε μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξή του στο «ΛΟΙΠΟΝ» μιλάει για την καριέρα του, τα χρήματα που πέρασαν από τα χέρια του αλλά και τις ακραίες αντιδράσεις θαυμασμού. Επίσης αποκαλύπτει ότι πλέον βαδίζει στο δρόμο του Θεού και νιώθει πλήρης γι΄αυτό.
Ακολουθεί χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Έβγαλες λεφτά από το τραγούδι;
Πολλά. Πάρα πολλά χρήματα, τα οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, ευτυχώς μάλλον, τα χρησιμοποίησα για το δος ημίν σήμερον, και αισθάνομαι καλύτερα που δεν τα έχω.
Άρα, έζησες καλά.
Μπορώ να πω: «Ναι, πέρασα καλά». Αλλά μάθε κάτι: η ευτυχία στη ζωή δεν είναι ούτε τα χρήματα ούτε τίποτα υλικό. Την ευτυχία τη βρίσκεις κάπου αλλού. Εγώ τη βρήκα σε έναν ερημίτη γέροντα στο Άγιο Όρος που μου είπε δύο κουβέντες. Τις άκουσα, τις κράτησα για μένα, πήρα την ευτυχία μου κι έφυγα.
Αυτή τη φράση «φεύγω, γιατί είσαι θάνατος» έχεις φτάσει ποτέ σε σημείο να την πεις στη ζωή σου; Να έχεις φτάσει δηλαδή σε απόγνωση…
Σε απόγνωση όχι. Το να φτάσει κανείς σε απόγνωση αποποιείται κάποιες ηθικές αξίες που έχει. Αποποιείται δηλαδή τον ίδιο τον Χριστό. Τον Θεό του. Απόγνωση όχι. Στο θάνατο έφτασα δύο φορές. Και όταν φτάνει ένας άνθρωπος κοντά στο θάνατο δύο φορές, βλέπει τη ζωή αλλιώς. Ευτυχώς, με τη βοήθεια του Θεού ήταν περαστικά.
Τότε που έκανες τις μεγάλες επιτυχίες πιστεύεις ότι ξέφυγες από το χαρακτήρα σου, καβάλησες καλάμι;
Θα έπρεπε να το καβαλήσω λίγο το καλάμι, αλλά δεν το καβάλησα κι αυτό, γιατί δεν πρόλαβα. Κάποιος με σταμάτησε. Θέλεις να το πεις σύμπαν, πες το σύμπαν. Κάποιος με πρόλαβε, γι’ αυτό σου λέω, ας το αφήσουμε αυτό.
Ποιο είναι το πιο ακραίο που έχει κάνει θαυμάστριά σου;
Γδύθηκε πάνω στο πατάρι! (Γέλια.)
Πώς αντέδρασες;
Εγώ εκείνη την ώρα ούτε που το θυμάμαι καλά-καλά. Είχαμε κόψει 22.000 εισιτήρια, χαμός γινότανε, με φυλάγανε μη με χτυπήσουνε – από αγάπη. Στα Γιάννενα ήτανε…
Δηλαδή, ήσουν λαϊκό είδωλο…
Αρκεί να σου πω αυτό: Θυμάμαι ένα παιδί που χτύπαγε το κεφάλι του στον τοίχο και άλλο ένα στην Καβάλα που ξυράφιασε τα χέρια του και το πήγαν στο νοσοκομείο. Αυτά τα δύο περιστατικά με έχουν στιγματίσει και λέω: «Ή σταματάω το τραγούδι ή, Θεέ μου, βοήθησέ με να μην ξαναγίνει κάτι τέτοιο», και δεν ξανάγινε!
