Η Άννα Φόνσου σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση αποκαλύπτει για πρώτη φορά πολύ προσωπικά της θέματα…
«Η αδελφή μου η Μαρία με καταλάβαινε σε όλα. Και επειδή ήξερε ότι φοβόμουν την ευθύνη ενός παιδιού, μια μέρα μου είπε, «Το παιδί που θα γεννήσω θα είναι δικό σου παιδί. Θα το μεγαλώσουμε μαζί». Έτσι, από την πρώτη μέρα της γέννησής της, υιοθέτησα την Ασημίνα μας. Κι αν είχα γεννήσει παιδί, η Ασημίνα θα ήθελα να είναι. Κι εκείνη, όταν τη ρώτησαν οι δικαστές, ως έφηβη, τη γνώμη της για την υιοθεσία είπε: «Η μάνα μου είναι η Άννα» λέει στο περιοδικό People η Άννα Φόνσου.
Η πράξη της υιοθεσίας κρατήθηκε μυστική, μέχρι που απρόσμενα πριν από έξι χρόνια, η Μαρία «έφυγε». «Τότε ένιωσα πως έπρεπε να τελειώσει και για μένα η ζωή. Επί ένα χρόνο φορούσα παντού μαύρα και αν μπορούσα θα έβαφα και το πρόσωπό μου με το μαύρο χρώμα της ψυχής μου: σκέτο μαύρο, ούτε καν γκρι. Σκέφτηκα πολλές φορές να αυτοκτονήσω. Και ήταν η ύπαρξη της Ασημίνας που με κράτησε στη ζωή. Της κόρης της. Της κόρης μου. Της κόρης μας για πάντα» εξηγεί η γνωστή ηθοποιός.
Μεταξύ άλλων η Άννα Φόνσου μίλησε και για τα αισθηματικά της. «Η ζωή μου έχει φερθεί καλά, δεν είμαι αχάριστη. Βρήκα έναν άνθρωπο που κι αυτός μισεί το γάμο. Υπάρχει αέρας ελευθερίας στη σχέση και βαθύ νοιάξιμο. Ο Κώστας, παρότι έχει τις επιχειρήσεις του θα με φροντίσει. Θα ασχοληθεί μαζί μου, από την υγεία μου, μέχρι για το αν μου ταιριάζουν τα ρούχα που φοράω.
Μου έλειπε ένας άντρας που δεν θα του έλεγε τίποτα το «Φόνσου» αλλά το «Άννα». Ένας πραγματικά δυνατός άντρας» λέει αναφερόμενη στον σύντροφό της, Κώστα Όχονο.
