Αστείες χαρακτηρίζει η Άννα Μπουσδούκου τις συγκρίσεις που γίνονταν μεταξύ της ίδιας και της Πόπης Τσαπανίδου από τη στιγμή που ανέλαβε την παρουσίαση της πρωινής εκπομπής στον ΣΚΑΪ.
Η νεαρή δημοσιογράφος μίλησε στο περιοδικό «People» και αναφέρθηκε σε θέματα που αφορούν τη ζωή και την καθημερινότητά της , τις κριτικές και τα σχόλια που έχει δεχθεί.
Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα της συνέντευξης:
Ο πατέρας σου (ηθοποιός Νίκος Μπουσδούκος) δεν θέλησε να σε επηρεάσει, για να ακολουθήσεις τα βήματά του;
Και οι δύο γονείς μου είναι της αντίληψης «κάνε μόνο αυτό που πραγματικά θέλεις».
Κι αυτό ήταν…;
Να γίνω δημοσιογράφος. Από παιδί έπαιρνα «συνεντεύξεις» από συγγενείς και φίλους. Παράλληλα, τελειώνοντας το σχολείο, ήξερα ότι ήθελα να ακολουθήσω ένα επάγγελμα που να μη με κάνει να βαριέμαι. Να έχει εναλλαγές καθημερινά. Είμαι, άλλωστε, νευρικός τύπος.
Όταν σου έγινε η πρόταση από το ΣΚΑΪ για να αναλάβεις την παρουσίαση του ΣΚΑΪ Τώρα, τι ένιωσες;
Έκπληξη βεβαίως. Μου το είπαν, ενώ βρισκόμουν στο πλοίο γυρνώντας από τις διακοπές μου.
Και μετά;
Πανικό. Τρεις μέρες πριν από την πρεμιέρα σκεφτόμουν «Τι πάω να κάνω; Δεν θα τα καταφέρω». Την επομένη είπα στον εαυτό μου: «Ηρέμησε, γιατί με αυτή την ψυχολογία είναι σίγουρο ότι δεν θα κερδίσεις τίποτα. Ξέχασέ το και προχώρα σαν να μη συμβαίνει κάτι ιδιαίτερο». Έτσι κι έγινε.
Οι συγκρίσεις με την πολύ έμπειρη –και επιτυχημένη– συνάδελφό σου σε ενόχλησαν;
Μα δεν είναι αστείες; Οι συγκρίσεις, όχι με την Πόπη Τσαπανίδου, αλλά με οποιονδήποτε άνθρωπο.
Οι κριτικές; Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι «είναι πολύ νέα η Μπουσδούκου για να παρουσιάζει ενημερωτική εκπομπή»…
Δεν ονειροβατώ, δεν μπορεί να αρέσω σε όλους. Όλες οι κριτικές είναι καλοδεχούμενες, αλλά δεν θα ψάξω ποτέ στο Google για να δω τι έχει γραφτεί που να με αφορά. Πιστεύω πάντως πως, όταν ακούς καλές κριτικές, πρέπει να «φεύγεις» και όταν ακούς αρνητικά λόγια, να αναρωτιέσαι αν υπάρχει βάση και πώς μπορείς να διορθωθείς.
Η δική σου αυτοκριτική;
Θα ήθελα να αλλάξω πολλά. Είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου. Εξαιρετικά δύσκολα μένω ικανοποιημένη. Νομίζω, για παράδειγμα, ότι μιλάω πολύ δυνατά ή ότι, επειδή θέλω να εντάξω ένα στοιχείο στη συζήτηση, προτρέχω. Και αν υπάρχει κάτι που σιχαίνομαι στην τηλεόραση, είναι η «χάβρα».
