Ο πρωταγωνιστής της καθημερινής σειράς του Mega «Κλεμμένα όνειρα, Κωνσταντίνος Λάγκος σε πρόσφατη συνέντευξη του παραδέχεται πως αν και είναι δύσκολο το καθημερινό γύρισμα, νοιώθει τυχερός που έχει δουλειά…
Ο νεαρός ηθοποιός παίζει στη πετυχημένη καθημερινή σειρά «Κλεμμένα όνειρα» και συγχρόνως συμμετέχει και στο μιούζικαλ Fame στο θέατρο Ελληνικός Κόσμος.
Ο Κωνσταντίνος Λάγκος σε συνέντευξη που έδωσε στο website “My salonica” λέει πως αρχικά απέφευγε να κάνει μιούζικαλ παρόλο που του είχε γίνει πρόταση και πέρυσι από τη Θέμιδα Μαρσέλλου :
«Είναι δύο οι λόγοι. Καταρχάς, δεν ήμουν σίγουρος, αν θα βρω το χρόνο να το κάνω-αν και αποδείχτηκε ότι μάλλον μπορούσα, μα το πιο βασικό από όλα, είναι ότι δεν ήμουν απόλυτα σίγουρος, αν μπορώ να το κάνω. Αν έχω τις ικανότητες. Τώρα δεν έκανα μαγικά, ούτε νομίζω ότι τις έχω απόλυτα, μα τηρουμένων των αναλογιών, κάνω ότι καλύτερο μπορώ».
Αν και η πολύωρη καθημερινή δουλειά είναι δύσκολη δηλώνει πως βγαίνει ένα πολύ καλό αποτέλεσμα: «Ζούμε καταστάσεις έκρυθμες-δεν απαξιώνω τίποτα απολύτως-αλλά χαίρομαι που έχω δουλειά, βάζω τα δυνατά μου για το καλύτερο αποτέλεσμα και συνεργάζομαι με ανθρώπους που εκτιμώ στο χώρο».
Και συμπληρώνει: «Είναι πολύ συγκεκριμένος ο τρόπος με τον οποίο γυρίζονται αυτές οι δουλειές. Διότι πρέπει να βγει πολύ δουλειά, σε πολύ λίγο χρόνο. Θεωρώ, ότι αυτή η ομάδα που κάνει τη τρίτη κατά σειρά δουλειά της, θαρρώ (με πρώτο το “Μια στιγμή, δυο ζωές” και τη “Ζωή της άλλης”) παρέχει εξαιρετικό αποτέλεσμα.
Βέβαια, αν κάτσει κανείς να δει το ρυθμό που δουλεύουμε, τον όγκο της δουλειάς και τη πίεση, το τρέξιμο, όλων όσων συμμετέχουν στη παραγωγή, θα μείνει άναυδος. Δύσκολο πράγμα το καθημερινό».
Όσο για το αν παρακολουθεί τον εαυτό του στη τηλεόραση και τον κρίνει διευκρινίζει: «Ναι, αν και έχω ένα ζητηματάκι με τον εαυτό μου. Εμπιστεύομαι τους συνεργάτες πάρα πολύ, για την απόδοση και πώς πρέπει να βγει…δεν νομίζω ότι είμαι πάρα πολύ καλός κριτής του εαυτού μου και δεν είσαι σίγουρος ότι κάτι σου αρέσει, αν είσαι και λίγο νάρκισσος ή ήταν όντως καλό.
Προσπαθώ να είμαι καλός την ώρα της δουλειάς. Βλέπω κάτι και το διορθώνω-ναι, σε μια σκηνή που ήδη εντόπισα ότι πρέπει να δοθεί μεγάλη προσοχή….αλλά έχω την αίσθηση ότι μπορεί να είναι και κάτι παραπλανητικό-δεν έχω αποφασίσει ακόμα….εντάξει, προχωράει η ζωή και βλέπουμε».
Τέλος ο ηθοποιός ομολογεί πως τυχαία αποφάσισε να ακολουθήσει τα βήματα της υποκριτικής: «Αρχικά ήθελα να ασχοληθώ με την αστροφυσικη-είναι το πάθος μου. Αλλά δεν είχα τη πειθαρχία, και με το μικρό γονίδιο που πήρα από τους γονείς μου- είναι και οι δύο καλλιτέχνες- το σαράκι αυτό, δεν μου επέτρεψε (σε συνδυασμό με μια ταραγμένη ζωή στα παιδικά χρόνια) οπότε δεν είχα τη διαύγεια να ασχοληθώ με την επιστήμη που ήταν όντως το πάθος μου. Και οδηγήθηκα στην υποκριτική…βέβαια, η ζωή δεν τελειώνει…ποτέ δεν ξέρεις».
