Για την φετινή της συμμετοχή στο «Your Face Sounds Familiar», τον γιο της αλλά και τις προτεραιότητες της ζωής της μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξη της η Βαλέρια Κουρούπη.
Η ηθοποιός αποκάλυψε στο περιοδικό «ΟΚ!» πως αν είχε κάνει κάποιες άλλες κινήσεις, σήμερα θα είχε κάνει μεγαλύτερη καριέρα!
Στην αρχή της καριέρας σου έκανες ένα πολύ δυνατό ξεκίνηµα µε το Εκείνες κι εγώ. Τι έφταιξε και δεν υπήρξε ανάλογη συνέχεια;
Επειδή όταν έκανα το Εκείνες κι εγώ µε τον Γιάννη Μπέζο ήµουν πολύ µικρή και τα µυαλά µου ήταν λίγο αλλού, θεώρησα ότι το πράγµα θα συνεχίσει να πηγαίνει έτσι και η µία δουλειά θα διαδέχεται την άλλη. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή της καριέρας µου ήµουν πολύ τυχερή. Για να φανταστείς, η πρώτη µου συνεργασία ήταν µε τον Κώστα Κουτσοµύτη στην Εκτέλεση, ο οποίος µε είδε στο πρώτο έτος της σχολής και του άρεσα, γιατί –όπως µου είχε πει– το πρόσωπό µου είχε µία αθωότητα και µία θηλυκότητα µαζί. Στη συνέχεια µου πρότεινε τον βασικό ρόλο στην Πρόβα νυφικού, αλλά δεν µπορούσα να το κάνω, γιατί τα γυρίσµατα ήταν στο Γαλαξίδι και είχα εξετάσεις. Τα πράγµατα, λοιπόν, ίσως γιατί και η τηλεόραση ήταν διαφορετική τότε, έρχονταν στη ζωή µου αβίαστα. ∆εν πήγα ποτέ σε οντισιόν, δεν χτύπησα καµία πόρτα και πίστευα ότι το τηλέφωνό µου θα χτυπάει για πάντα. ∆εν κυνήγησα τη δουλειά µου, όπως κάνουν άλλοι συνάδελφοί µου. Θυµάµαι, µετά τη «Λίλη» στο Εκείνες κι εγώ µου πρότειναν να κάνω και στο θέατρο µία τσαµπουκαλεµένη γυναίκα. ∆εν το έκανα, γιατί δεν ήθελα να τυποποιηθώ σε αυτόν τον ρόλο. Αν το είχα κάνει, ίσως να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά τα πράγµατα, γιατί στους Έλληνες σκηνοθέτες αρέσουν οι ηθοποιοί να έχουν έναν συγκεκριµένο χαρακτήρα και τελικά αυτή η µανιέρα βοηθάει να καθιερωθείς. Έχω λοιπόν ένα µερίδιο ευθύνης, γιατί, παρόλο που συµµετείχα σε πολλές σειρές που έκαναν επιτυχία, αν είχα κυνηγήσει τη δουλειά µου περισσότερο, θα είχα κάνει πλούσια καριέρα.
Καβάλησες ποτέ το καλάµι;
Όχι, και το λέω µε µεγάλη σιγουριά. ∆εν είχα ποτέ τροµερή εµπιστοσύνη στον εαυτό µου. ∆εν ήµουν από τους ηθοποιούς που ονειρεύονταν να πάρουν κάποιο βραβείο. Ίσως αν είχα περισσότερη αυτοπεποίθηση να ήµουν περισσότερo ταγµένη στο θέατρο. Αλλά εµένα, όταν έκανα το Εκείνες κι εγώ, στα 22 µου, µε απασχολούσαν πολύ περισσότερο τα προσωπικά µου, παρά η δουλειά µου. Ε, στα 25 µου γνώρισα τον άντρα µου, ύστερα από λίγο παντρευτήκαµε και κάναµε και παιδί. Οπότε όταν πια το παιδί µου έγινε 3 χρόνων, αισθάνθηκα ότι πρέπει να δώσω πιο πολύ βάση στη δουλειά µου και άρχισα να την κυνηγάω περισσότερο.
