Η Ζωζώ Σαπουντζάκη μίλησε για όλους και για όλα…
Για την ζωή της εντός κι εκτός του φως της δημοσιότητας μίλησε η Ζωζώ Σαπουντζάκη στη συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «ΕΓΩ Weekly». Η ηθοποιός έκανε ένα flashback στο παρελθόν της που έχει απασχολήσει τα media τότε και τώρα…
Η παράσταση που παρουσιάζετε στην Αθηναΐδα κάθε Παρασκευή και Σάββατο, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλισσόβα τιτλοφορείται «Μια ζωή Ζωζώ». Κάνοντας τον απολογισμό σας, πώς θα χαρακτηρίζατε τη ζωή σας μέχρι σήμερα;
Όλα μου τα χρόνια, από παιδί έως και σήμερα, τα αφιέρωσα στο θέατρο, στην πίστα, στον κινηματογράφο. Όλη μου η ζωή είναι γεμάτη από τη δουλειά μου. Το έκανα με χαρά. Θυσίασα την παιδική μου ηλικία. Δεν έπαιξα… Δεν χάρηκα την εφηβεία μου. Ενηλικιώθηκα κατευθείαν. Ήμουν υποχρεωμένη να υποστηρίζω τον τύπο της γυναίκας που έκανα, της σταρ. Έβλεπα την αγάπη, την αφοσίωση του κόσμου. Θυμάμαι ότι μου άρεσε να χορεύω στη σκηνή, να φοράω ιδιαίτερα φορέματα χωρίς να γνωρίζω ότι στην πραγματικότητα έκανα αυτό που ονομάζουμε show. Αυτό το είδος ουσιαστικά εγώ το λάνσαρα. Μέχρι τότε όλες οι κοπέλες τραγουδούσαν ακίνητες μπροστά σε ένα μικρόφωνο, ενώ εγώ αλώνιζα στην πίστα. Αυτό με χαρακτήρισε, αυτό πίστεψε και αγάπησε ο κόσμος και αυτό ζητά από εμένα όλα τα χρόνια. Χαίρομαι που μπορώ και δίνω και σήμερα στο κοινό τη Ζωζώ.
Τι εννοείτε όταν λέτε «θυσίασα τα παιδικά μου χρόνια;
Αυτό έγινε. Ήταν όμως πολύ ευτυχισμένα χρόνια. Οι γονείς μου με λάτρευαν. Είχα μεγάλη ζεστασιά και αγάπη στο σπίτι μου. Έπαιζα ακορντεόν, κιθάρα, έκανα γαλλικά, πήγαινα σχολείο, ήμουν και στο θέατρο, ενώ η μάνα μου με νανούριζε ακόμα τα βράδια πριν κοιμηθώ. Όλα αυτά τα πράγματα μαζί για τον κόσμο ενός παιδιού είναι πολύ δύσκολα. Ήταν όμως επιλογή μου. Έκλαιγα και χτυπιόμουν αν δεν τα έκανα. Ήθελα να παίζω. Γι’ αυτό μου είπε ο πατέρας μου «πήγαινε μπροστά και εγώ θα σε βοηθήσω».
Και αργότερα μεταμορφωθήκατε σε μοιραία γυναίκα.
Δεν υπήρξα ποτέ μοιραία στη ζωή μου, ήμουν της οικογένειας, ασχέτως του τι πίστευε ενδεχομένως ο κόσμος.
