Για το ρίσκο που πήρε να ανακαινίσει εξ ολοκλήρου ένα θέατρο στην πλατεία Βικτωρίας αλλά και για τη δυσκολία του να είναι σήμερα κάποιος ηθοποιός, μίλησε ο Δάνης Κατρανίδης.
Κάνει διαρκώς πρόβες, ανεβάζει ένα απαιτητικό έργο («Ποιος φοβάται τη Βιτρζίνια Γουλφ»), στο ολοκαίνουργιο θέατρό του, στο οποίο έχει φιλοξενήσει 60 καλλιτέχνες και 15 παραστάσεις, ενώ το ανακαίνισε εξ ολοκλήρου σε μια δύσκολη περιοχή, κοντά στην πλατεία Βικτωρίας.
Για την απόφασή του αυτή, αλλά και τις επιτυχίες και…αποτυχίες του μίλησε ο ηθοποιός στο ένθετο People της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα». Ακολουθεί ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
Γιατί στο κέντρο;
«Ανοίγουμε την ΠΟΛΗ στους νέους δημιουργούς, τους καλούμε να ακουστούν. Έχω πάθος με το θέατρο, είμαι εμμονικά τελειομανής. Ο τίτλος «θιασάρχης» κερδίζεται ή μάλλον κατακτιέται. Θέλει θάρρος και τόλμη να είσαι ηθοποιός πλέον. Οι γονείς μου μου έμαθαν να μη θεωρώ τίποτα δεδομένο. Να κερδίζω το μεροκάματο με τα χέρια μου. Τα λεφτά που μου έδωσε ο κόσμος, ένιωσα την ανάγκη να τα επιστρέψω. Άλλωστε ό,τι παίρνεις δίνεις. Ρίσκο; Με απόλυτη επιτυχία είμαι δύο φορές τον χρόνο άνεργος επί 40 χρόνια που είμαι ηθοποιός. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν έχει συμβεί κανένα περιστατικό στο θέατρο, μπορώ όμως να σας πω πόσο άλλαξε την περιοχή, και ότι διώχνω κόσμο. Τα θέατρα είναι χώροι όπου ο κόσμος μαζεύεται για να νιώσει ότι ανήκει κάπου. Κάπου όπου μπορεί να σκεφτεί «δεν είμαι μόνος τελικά».
Γιατί ανεβάζει δύσκολες παραστάσεις;
«Αναμετριέσαι με το ανεπαρκές. Αυτό κάνει σημαντικό έναν ηθοποιό. Για να έρθει να σε δει το κοινό πρέπει να του δώσεις και έναν λόγο».
Ήταν πρόχειρες οι δουλειές του στην τηλεόραση;
«Δεν κάνω τίποτε πρόχειρο στη ζωή μου. Το αν έχω κάνει λάθη, όμως, είναι μια διαφορετική ιστορία».
Η αποτυχία τον τρομάζει;
«Μια αποτυχία απαιτεί τρεις επιτυχίες στη συνέχεια για να πατσίσεις. Αλλά όποιος δεν κάνει αποτυχία δεν μπορεί να κάνει επιτυχία. Ξέρεις πότε ήρθε η αποτυχία; Όταν ήμουν σίγουρος για την επιτυχία».
