Αποτέλεσμα της τύχης ή της μοίρας θεωρούν τη φετινή θεατρική τους συνεργασία για την παράσταση «Ήρθες και θα Μείνεις» , ο Γρηγόρης Βαλτινός και η Ζέτα Μακρυπούλια.
Οι δύο ηθοποιοί μίλησαν στο περιοδικό «HELLO!» για τη θεατρική τους συνύπαρξη με τον Γρηγόρη Βαλτινό μάλιστα να εκφράζει τον θαυμασμό του για την εργατικότητα και τον επαγγελματισμό της νεαρής συναδέλφου του.
Πώς σας ήρθε η ιδέα ν’ ανεβάσετε το «Ήρθες και θα Μείνεις»;
Γρηγόρης Βαλτινός: «Το «Ήρθες και θα Μείνεις» ήταν πάντα στα σχέδιά μου. Έτσι, όταν ναυάγησε το «Le Prenom», που ήταν ν’ ανεβάσουμε στο «Ιλίσια», μαζί με όλα τα υπόλοιπα ναυάγια που είχαμε φέτος στο ελληνικό θέατρο, εμφανίστηκε χώρος για το συγκεκριμένο έργο. Εν τω μεταξύ, ήρθαν έτσι οι συγκυρίες, ώστε ναυάγησε και η δουλειά της Ζέτας με την «Ωραία μου Κυρία» και ήταν διαθέσιμη θεατρικά. Ήθελα εδώ και χρόνια να δουλέψουμε με τη Ζέτα. Νομίζω ότι ήταν γραφτό φέτος να γίνουν όλα αυτά, προκειμένου να συναντηθούμε επί σκηνής».
Πώς είναι η συνεργασία σας με τη Ζέτα;
Γρηγόρης Βαλτινός: «Είναι πολύ καλύτερη απ’ ότι την περίμενα. Ξέρετε, όταν ένας άνθρωπος είναι τόσο προβεβλημένος, όπως η Ζέτα, περιμένεις ότι θα έχει και κάποιες παραξενιές. Να είναι λίγο δύσκολος. Η Ζέτα είναι ανοιχτή σαν μαθήτρια, τρομερά σεβαστική, ευγενής και πάρα πολύ δουλευταρού. Αν κι έχει πολλά προσόντα και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα έχει καταφέρει τόσα πολλά, εκείνη δεν επαναπαύεται. Αντιμετωπίζει την κάθε δουλειά με σοβαρότητα, σαν να ξεκινάει τώρα την καριέρα της. Ως προσωπικότητα, έχει όλα εκείνα τα στοιχεία που εκτιμώ στους ανθρώπους. Θα ήθελα πολύ να συνεργαστούμε και στο μέλλον. Κι επειδή ξέρω πως η μεγάλη της αγάπη είναι το μιούζικαλ και ότι είναι άρτια σ’ αυτό το είδος, θα ήθελα να συνεργαστούμε και σε μιούζικαλ».
Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τον Γρηγόρη Βαλτινό;
Ζέτα Μακρυπούλια: «Θυμάμαι ήταν απόγευμα, ήμουν σπίτι, καθόμουν στον καναπέ μου κι έβλεπα μια ταινία, όταν έλαβα ένα γραπτό μήνυμα από τον Γρηγόρη Βαλτινό. Ήμουν σε μια φάση ζωής που είχα αποφασίσει ότι δε θα δουλέψω φέτος, διότι ακυρώθηκαν τα σχέδια που είχα στο μυαλό μου. Έτσι, αμήχανα, ξεκινήσαμε και τη συζήτησή μας, γιατί στο τηλεφώνημα που του έκανα μετά μοιράστηκα μαζί του αυτές τις σκέψεις μου. Παρόλα αυτά, επέμενε να βρεθούμε από κοντά και η αλήθεια είναι ότι ήθελα κι εγώ να κάνουμε ένα ραντεβού. Την επόμενη μέρα συναντηθήκαμε στο θέατρο και από την πρώτη στιγμή το κλίμα ανάμεσά μας ήταν σαν να είχαμε ήδη συμφωνήσει για τη δουλειά. Μου έδωσε το έργο, το διάβασα, μου άρεσε, όπως και ρόλος μου, και μέσα σ’ ένα βράδυ το αποφάσισα. Έγιναν όλα πολύ ξαφνικά και γρήγορα. Νομίζω ότι δεν είναι τυχαία η χρονική στιγμή στην οποία προέκυψε αυτή η συνεργασία, καθώς και στον Γρηγόρη και σ’ εμένα άλλαξαν τα επαγγελματικά σχέδια που είχαμε γι’ αυτό το χειμώνα. Συναντηθήκαμε την κατάλληλη στιγμή. Ήταν ιδιαίτερα τιμητικό το γεγονός ότι ήθελε να κάνουμε ένα έργο οι δυο μας κι ότι πίστευε σ’ εμένα τόσο πολύ».
