«Μεγάλη πρόκληση και στοίχημα η προσπάθεια να ερμηνεύσω επί σκηνής μια τόσο πολυδιάστατη προσωπικότητα και ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο
να πούμε την ιστορία ενός ανθρώπου που αξίζει να τη μάθει ο κόσμος, φωτίζοντας κομμάτια της που δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό» ανέφερε μεταξύ άλλων στο in.gr ο Χριστόφορος Αντωνιάδης για την παράσταση «Alexandros Iolas» που εκτός από τον ομώνυμο ρόλο που ερμηνεύει, υπογράφει και τη σκηνοθεσία.
Ειδικότερα, μεταξύ άλλων, στη συνέντευξή του στη Μαρία Παπουτσή, δήλωσε τα εξής:
Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον ώστε να καταπιαστείτε με μία τόσο αμφιλεγόμενη προσωπικότητα;
Όταν με προσέγγισε ο βιογράφος του Ιόλα, Νίκος Σταθούλης και μου πρότεινε τη θεατρική μεταφορά της ζωής του διάσημου μαικήνα της τέχνης, προβληματίστηκα αλλά και ενθουσιάστηκα. Μεγάλη πρόκληση και στοίχημα η προσπάθεια να ερμηνεύσω επί σκηνής μια τόσο πολυδιάστατη προσωπικότητα και ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο να πούμε την ιστορία ενός ανθρώπου που αξίζει να τη μάθει ο κόσμος, φωτίζοντας κομμάτια της που δεν γνωρίζει το ευρύ κοινό.
Τον «συναντάτε» στη σκηνή εάν ναι, πού;
Τον «συναντώ» από τις πρώτες ατάκες του έργου “Κενό. Ώρες ώρες το μυαλό μου κενό. Η ζωή μου; Πώς να ήταν άραγε η ζωή μου;” και τον «αποχαιρετώ» με την τελευταία ατάκα, που στην παράσταση στη λεηλατημένη βίλα του ήταν, “Και τώρα φύγετε όλοι από το σπίτι μου. Αυτό είναι το δικό μου σπίτι. Όλοι έξω. Έξω!”.
Ποια σκηνή ξεχωρίζετε και γιατί;
Μου είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάποια σκηνή. Είναι σαν ένας γονιός να ξεχωρίζει κάποιο από τα παιδιά του. Αν όμως θα έπρεπε, ίσως θα διάλεγα τη μοναδική διαλογική σκηνή του έργου, ανάμεσα στον Ιόλα και στην αδελφή του, Νίκη Στάιφελ, που έγραψα μελετώντας την ιδιαίτερη σχέση που είχαν τα δύο αδέλφια. Χαρακτηριστικό ότι καλούμαι να την αποδώσω επί σκηνής έχοντας απέναντι μου τη βιολογική μου αδελφή, Χριστιάνα Αντωνιάδου.
Ποια είναι η αγαπημένη σας φράση στο έργο, που σας αντιπροσωπεύει;
Δε θα μπορούσε να είναι άλλη, παρά η φράση που έχει πει ο ίδιος ο Αλέξανδρος Ιόλας “Μη βλέπετε την τέχνη με τα μάτια μα με την ψυχή”.
Γιατί οι παραστάσεις δεν παίζονται και φέτος στη λεηλατημένη βίλα του Αλέξανδρου Ιόλα και επιλέχθηκε το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης;
Η βίλα του Αλέξανδου Ιόλα είναι ένας μαγικός χώρος και νιώθω πολύ τυχερός που καταφέραμε έστω και για λίγες παραστάσεις να ζήσουμε αυτήν την εμπειρία. Από την άλλη όμως οι τεχνικές δυσκολίες είναι πολλές και καθιστούν δύσκολη την επανάληψη του εγχειρήματος.
Το Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης το επιλέξαμε γιατί ο ειδικά διαμορφωμένος υπόγειος χώρος ταιριάζει απόλυτα με τη αισθητική και την ατμόσφαιρα της παράστασης μας, αλλά και για να τιμήσουμε τη φιλική σχέση που είχε ο Μιχάλης Κακογιάννης με τον Αλέξανδρο Ιόλα, ο τελευταίος υπήρξε ένας από τους βασικούς χρηματοδότες της ταινίας, «Στέλλα».
Αναφέρεται στο Δ. Τύπου ότι η παράσταση θα παρουσιαστεί σε μια ακόμα εκδοχή της. Τι αλλαγές έχουν γίνει;
Όταν αλλάζει ο σκηνικός χώρος επόμενο είναι να αναπροσαρμόζεται και η σκηνοθεσία του έργου. Εκτός λοιπόν από τις σκηνοθετικές αλλαγές έχουν προστεθεί στο έργο και σκηνές με ακόμα περισσότερες άγνωστες στιγμές και ντοκουμέντα από τη ζωή του Ιόλα.
