Από τη Στέλλα Παπαδάκη
Η συγγραφέας παιδικών βιβλίων Μαρία Δουρίδα Μηταράκη γεννήθηκε το 1976 στην Κοζάνη και μεγάλωσε στην Αθήνα. Από μικρή, έβρισκε διέξοδο στο γράψιμο, αποτυπώνοντας στα γραπτά της τα συναισθήματα και τα καθημερινά της βιώματα.
Σπούδασε Φυσικοθεραπεία στην Αθήνα και στο Λονδίνο και εργάστηκε στη Γάνδη ως κλινική φυσικοθεραπεύτρια, και στο Λονδίνο ως Επίκουρη Καθηγήτρια, στο Πανεπιστήμιο University of East London. Σήμερα είναι διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και Εξωτερική Εξετάστρια στο University of Hertfordshire. Έχει επίσης ασχοληθεί με τη μουσική (πιάνο, χορωδία και κλασσικό τραγούδι) για πολλά χρόνια.
Είναι παντρεμένη με τον Νότη Μηταράκη κι έχουν αποκτήσει μια κόρη την Ελισάβετ. Στον κόσμο του παραμυθιού μπήκε όταν έγινε μητέρα κι άρχισε να πλάθει με το μυαλό της παιδικές ιστορίες για να τις εξιστορεί στη μικρή. Μετά από την παρακολούθηση σεμιναρίων Συγγραφής και Δημιουργικής Γραφής, αυτές οι ιστορίες απέκτησαν ολοκληρωμένη μορφή. Έτσι εξέδωσε τα πρώτα της παιδικά βιβλία.
Τη συναντήσαμε και κάναμε μαζί της μια όμορφη “βόλτα” στον παραμυθένιο της κόσμο…
Πώς αποφασίσατε να γράψετε ιστορίες για παιδιά; Τι είναι αυτό που σας αρέσει περισσότερο όταν συγγράφετε μια παιδική ιστορία;
Η ανάγκη μου για τη συγγραφή υπάρχει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με ηρεμούσε το να αποτυπώνω σκέψεις και συναισθήματα στο χαρτί. Ήταν και είναι μια μορφή αναστοχασμού και αυτοσυγκέντρωσης για μένα. Στο παιδικό παραμύθι μπήκα όταν γεννήθηκε η κόρη μας. Της έλεγα ιστορίες και που έπλαθα με το μυαλό μου και στη συνέχεια αποφάσισα να παρακολουθήσω σεμινάρια δημιουργικής γραφής και παιδικού παραμυθιού, με στόχο να μάθω τις τεχνικές συγγραφής του παραμυθιού.
Από που αντλείτε την έμπνευση σας;
Η πηγή έμπνευσής μου είναι η ζωή και η αναζήτηση του νοήματός της. Είμαι υποστηρικτής του ότι άσχετα με τις αντιξοότητες, η οπτική μας στη ζωή καθορίζει το πώς θα ζήσουμε τελικά. Επηρεασμένη από ένα πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησα τελευταία σε σχέση με την «Επιστήμη της Ευτυχίας» τείνω να υιοθετήσω πως η ευτυχία σχετίζεται με ηθελημένα επιλεγμένες δραστηριότητες που δεν γίνονται βίωμά μας αυτόματα, αλλά με εξάσκηση. Η συναναστροφή με τα παιδιά στις παρουσιάσεις των βιβλίων είναι πολύτιμο δώρο μια και τα παιδιά δεν έχουν χάσει αυτή την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά των παιδιών είναι ευλογία ! Είναι ωραίο να μπορώ να «συμβουλεύομαι» την Ελισάβετ στη διαδικασία της συγγραφής και της εικονογράφησης.
Ποιο ήταν το πρώτο σας παιδικό βιβλίο και ποιο ήταν το θέμα του; Ποια θέματα θίγετε στην ιστορία σας και γιατί είναι σημαντικά για εσάς:
Το πρώτο μου βιβλίο έχει τίτλο «Το όνομά της ήταν Μπουμπού και δεν ήταν συνηθισμένη στη ζέστη» και κυκλοφορεί σε δεύτερη έκδοση. Η Ηρωίδα του, η Μπουμπού, είναι μια πασχαλίτσα που αγαπά τη μουσική και βρίσκεται στην Αφρική, μακριά από τους δικούς της, για πρώτη φορά. Το περιβάλλον είναι άγνωστο και οι συνθήκες δύσκολες για εκείνη. Γίνεται φίλη με μια στρουθοκάμηλο, γνωρίζει τις αντιλόπες και τις κουκουβάγιες και γεύεται τις νοστιμιές του τόπου. Όταν ο κίνδυνος έρχεται πολύ κοντά, τη σώζει η μουσική! Είναι μια ιστορία για την επιβίωση σε νέες συνθήκες και εμπειρίες ζωής με μια αλληλουχία συναισθημάτων συνυφασμένα με τη μουσική.
Το δεύτερο βιβλίο μου εκδόθηκε πέρυσι και έχει τίτλο «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα». Το μικρό κόκκινο ελάφι ξεκίνησε ένα σαββατιάτικο πρωινό για την καθιερωμένη βόλτα του στο παζάρι. Το όνομά του ήταν Ρόκο και ήρθε η ώρα να ψάξει για το ονειροκούμπι. Τι είναι όμως το ονειροκούμπι; Τι πρέπει να κάνει για να το βρει κάποιος; Σε ποιον να απευθυνθεί για βοήθεια; Eίναι μια ιστορία για την ωρίμανση, την κατάκτηση στόχων, τη μαγική παρέμβαση της φύσης όταν η θέληση είναι μεγάλη αλλά και για την ομορφιά της ζωής.
Aπό πότε ξεκίνησε η αγάπη σας για το διάβασμα και το γράψιμο των δικών σας ιστοριών;
Το ερέθισμα για την ενασχόλησή μου με τη συγγραφή ήταν ο ερχομός της κόρης μου στη ζωή μας. Με την Ελισάβετ ένιωσα ότι καλούμαι να σκαρφιστώ ιστοριούλες που θα την ψυχαγωγήσουν και θα συνεισφέρουν στην οριοθέτησή της. Έτσι άρχισα να τις σημειώνω σε χαρτί με σκοπό να τις κρατήσω και να τις έχω για εμάς, για ανάμνηση. Στη συνέχεια όμως αποφάσισα να τις αποτυπώσω σε μορφή παραμυθιού με στόχο να εκδοθούν. Στο παιδικό παραμύθι, ως συγγραφέας αλλά και ως αναγνώστης, με ενδιαφέρει ο εντοπισμός του συναισθήματος και η αποτύπωσή του, η έκφρασή του. Σαν πλατφόρμα, το παιδικό παραμύθι έχει το πλεονέκτημα της απλότητας του λόγου, με συνέπεια να μην χρειάζεται να διστάσεις να εκφράσεις αυτό που νιώθεις, το οποίο είναι χρήσιμο όταν θέλεις να γράψεις από την ψυχή σου, χωρίς να φιλτράρεις.
Γιατί θεωρείτε σημαντικό ένα παιδί να αγαπήσει το βιβλίο και το διάβασμα;
Τα παραμύθια είναι η τροφή της φαντασίας! Ο Einstein είχε πει πως αν θέλουμε να γίνουν έξυπνα τα παιδιά μας, να τους διαβάζουμε παραμύθια. Και αν θέλουμε να γίνουν πιο έξυπνα, να τους διαβάζουμε περισσότερα παραμύθια! Η φαντασία είναι συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης και σημαντικό στοιχείο της κριτικής σκέψης. Σε έναν ρευστό κόσμο σαν τον σημερινό, η κρίση και η κριτική ικανότητα σκέψης είναι πολύ σημαντικά εργαλεία ζωής.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας συγγραφέας παιδικών βιβλίων;
Μεγάλωσα με τα βιβλία της Άλκης Ζέη, της Ζώρζ Σαρρή και της Πηνελόπης Δέλτα. Αλλά και τα βιβλία περιπέτειας της Enid Blyton. Επίσης με διασκέδαζαν και με ταξίδευαν πολύ τα κόμικς «Calvin and Hobbs».
Ποιο είναι το αγαπημένο σας παιδικό βιβλίο αυτή την εποχή;
To Γιγάντιο Πραγματάκι της Beatrice Alemagna, που μιλάει για την ευτυχία, που βρίσκεται παντού, σε όλα, αλλά δεν τη βλέπουμε (αμέσως) μερικές φορές. Αγαπημένο μου είναι και το δικό μου καινούριο βιβλίο που κυκλοφορεί σύντομα από τις εκδόσεις «Once Upon a Book», με τίτλο «Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά»
Μιλάει για μια αχώριστη παρέα η Νινού, το αγόρι με τα Λιλά μαλλιά και ο Μοκύλης ζουν όλοι μαζί σε ένα όμορφο σπίτι πάνω στο βουνό. Η ζωή κυλάει γλυκά μες στα γέλια και στα χρώματα ώσπου μια μέρα κατεβαίνουν απειλητικά από το βουνό οι αγριόγατες. Είναι μια ιστορία για τη φιλία, για τις αχώριστες παρέες που κάποτε αναγκάζονται να χωριστούν και για τα συναισθήματα που δεν χρειάζεται να είναι ούτε άσπρα, ούτε μαύρα. Μπορεί να είναι και… Λιλά!
Το καινούριο βιβλίο όπως και τα άλλα δύο, είναι διαθέσιμα για παραγγελία και ταχυδρομική αποστολή στην ιστοσελίδα: onceuponabook.gr (onceuponabook.gr/eshop)
