Της Στέλλας Παπαδάκη
Στο Μουσείο Μπενάκη– στο κτίριο της οδού Πειραιώς – έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης κεραμικής και γλυπτικής της Μαρίτσας Τραυλού, με πολλούς γνωστούς Αθηναίους να δίνουν το “παρών” για να συγχαρούν την εικαστικό και να θαυμάσουν τον περίτεχνο “υδάτινο” κόσμο της
Η Μαρίτσα Τραυλού, εδώ και τρεις δεκαετίες, δουλεύει αδιάλειπτα με επίπονες τεχνικές της κεραμικής για την ολοκλήρωση του οραματικού της σύμπαν. Οι πορσελάνινες φόρμες της, αν και αυτόνομες, αναπτύσσονται πάντα σε σειρές παρουσιάζοντας έναν κόσμο ομοειδών αντικειμένων, που κανένα, όμως, δεν είναι ίδιο με το άλλο. Δημιουργεί συνθέσεις και εγκαταστάσεις, όπως εκείνες με τα λεπτεπίλεπτα σμήνη ψαριών, όπου μέσα από την κίνησή τους, ζωντανεύει την αίσθηση της αιώνιας ζωής, την αίσθηση μιας συνεχούς κίνησης και ανέλιξης. Όπως η ίδια δηλώνει:
«Γεννήθηκα επάνω στη θάλασσα του Μοσχάτου, σε μια ατελείωτη παραλία με άμμο, όπου υπήρχε το «Ακταίον», στο Νέο Φάληρο, οι Τζιτζιφιές του Τσιτσάνη, του Παπαϊωάννου, της Νίνου και της Μπέλλου. Όλες αυτές οι εικόνες ορίζουν το έργο μου και όταν το χέρι μου πάει να κάνει κάτι, πηγαίνει πάντα προς τα εκεί. Η δουλειά μου εδώ και τριάντα χρόνια είναι οι μνήμες και η αγάπη μου για τον κόσμο. Η ίδια η κεραμική, εξάλλου, έχει μνήμη και αυτήν της την αλήθεια κρατώ ιερή στη ζωή μου.»
Ο επιμελητής της έκθεσης, Τάκης Μαυρωτάς, επισημαίνει: «Η Μαρίτσα Τραυλού ανήκει στην ομάδα εκείνων των σύγχρονων καλλιτεχνών που προτιμά να εργάζεται, με αγνότητα και καθαρότητα, περισσότερο με τη σιωπή του ατελιέ, αποφεύγοντας συστηματικά τη δημοσιοποίηση του έργου της. Έτσι τώρα, ύστερα από πολλά χρόνια επίπονης και ακατάπαυστης άσκησης, εκθέτει για πρώτη φορά στο Μουσείο Μπενάκη μικρές και μεγάλες γλυπτικές φόρμες από χρωματισμένη μάζα πορσελάνης, στους 1250ο έως 1260ο C, που σε ενότητες ολοκληρώνουν τις ευφάνταστες συνθέσεις της.
Η ίδια, βέβαια, γνωρίζει ότι κάθε μεγάλη εγκατάσταση απαιτεί ικανότητα και πείρα για τη συνθετική και τη χρωματική της ολοκλήρωση, την ισορροπία και τη ρυθμική σχηματοποίηση της τελικής εικόνας, όπως η τωρινή της μεγάλη εγκατάσταση στο Μουσείο Μπενάκη, με τα 120 αιωρούμενα ψάρια από πορσελάνη. Με τόλμη και φαντασία έχει δουλέψει με έντονα χρώματα, που αντανακλούν τη λαμπερή ποιότητα των εναλλαγών του φωτός, εστιάζοντας την προσοχή της στην αρμονική και ισορροπημένη ανάπτυξη της εγκατάστασης με τις οριζόντιες κατευθύνσεις που δημιουργεί μια ξεχωριστή πρωτόφαντη ατμόσφαιρα. Δουλεύει πάντα με μια τεράστια παλέτα λαμπερών χρωμάτων, εμφυσώντας στις δημιουργίες της την ψυχή και την πνοή της Ελλάδας.»
Την έκθεση συνοδεύει πολυσέλιδος δίγλωσσος κατάλογος με κείμενα των Γιώργο Μαγγίνη, Τάκη Μαυρωτά, Μαρίνας Λαμπράκη-Πλάκα και Νίκου Ναυρίδη.
