Την δική του δημιουργική πλευρά μας αποκαλύπτει, αυτή τη φορά, ο γνωστός συντηρητής τέχνης Σταύρος Μιχαλαριάς. Τα γλυπτά του από αλουμίνιο παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα στα…
πλαίσια της διεθνούς έκθεσης Art Athina .
Ο Σταύρος Μιχαλαριάς πετυχημένος γκαλερίστας και συντηρητής τέχνης με διεθνή καριέρα, ιδιοκτήτης των χώρων τέχνης “Art City Mihalarias” και ‘Stavros Mihalarias Art’, έκρυβε μέχρι πρόσφατα από το κοινό αυτή την πολύχρονη δημιουργική του πλευρά.
Το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού του Βερολίνου υπήρξε ο πρώτος φορέας που ανέδειξε τον καλλιτέχνη Μιχαλαριά σε μία μεγάλη έκθεση στους χώρους του ιδρύματος και στην Wittenbergplatz του Βερολίνου το 2011.
Ο Σταύρος Μιχαλαριάς, ο οποίος έσπασε με αυτόν τον τρόπο τον απαράβατο νόμο που λέει «ότι ο συντηρητής δεν έχει το δικαίωμα να είναι δημιουργός», παρουσιάζει φέτος στην Αrt Athina, γλυπτά μικρών και μεγαλύτερων διαστάσεων, δημιουργημένα από αλουμίνιο, ένα «υλικό του 20ού αιώνα που υπάρχει στην Ελλάδα».
Τα γλυπτά αυτά, που αντικατοπτρίζουν μια πολυετή δημιουργική πορεία, είναι κυρίως από γυαλισμένο και φινιρισμένο αλουμίνιο, ενώ η χρήση του χρώματος είναι επίσης αναπόσπαστο στοιχείο τους. Αποτελούνται από ένα σύνολο οργανικών μορφών που αιωρούνται φαινομενικά σε τρισδιάστατο επίπεδο με τρόπο που κάθε μορφή, φαίνεται σαν προέκταση του περιγράμματός της στον χώρο, χωρίς όμως να χάνει τον όγκο της.
«Τα έργα μου δεν είναι αφηρημένα, όλα ξεκινούν από κάτι συγκεκριμένο», επισημαίνει ο Σταύρος Μιχαλαριάς. «Τα πρώτα σχέδια με μοντέλο είναι απόλυτα παραστατικά. Σιγά σιγά αλλάζουν μορφή, γίνονται αφαιρετικά εφόσον δεν παρουσιάζω το σύνολο των κομματιών που τα απαρτίζουν, αλλά μόνον ορισμένα. Έτσι κερματισμένα δεν δείχνουν από την πρώτη ματιά αυτό που παριστάνουν. Ο θεατής πρέπει να βάλει σε κίνηση την φαντασία του για να το καταλάβει. Σ αυτή τη φαντασία του απευθύνομαι, εκείνος πρέπει να ψάξει να βρει τη μορφή, να αγκαλιάσει τη σύνθεση.»
Και καταλήγει: «Σε έναν κόσμο καταθλιπτικό μ’ ενδιαφέρει τα έργα μου να γεννούν ευχάριστη διάθεση, να εκπέμπουν ένα αισιόδοξο μήνυμα, έτσι καθώς είναι φτιαγμένα με ελληνικό αλουμίνιο από έναν Οδυσσέα που ταξίδεψε στα πέρατα της γης και επέστρεψε… Κάνω τέχνη επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς…Θα ήθελα να με κρίνουν, όχι όμως γι’ αυτό που είμαι, αλλά γι’ αυτό που κάνω.»
.
