Ο Χρήστος Χωμενίδης παρουσίασε το νέο του βιβλίο «Ο φοίνικας».
Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε χθες, Τετάρτη 23/5, στα Puplic Συντάγματος και σε αυτήν παρευρέθηκαν φίλοι, συνάδελφοι, αγαπημένα πρόσωπα και η οικογένεια του συγγραφέα. Η σύντροφος του Χρήστου Χωμενίδη ήταν φυσικά στο πλευρό του και μάλιστα είχε ενεργή συμμετοχή στην παρουσίαση, διαβάζοντας αποσπάσματα από το νέο του βιβλίου «Ο φοίνικας».
Από την παρουσίαση δεν θα μπορούσε να λείπει η μεγάλη αγάπη του συγγραφέα η κόρη του Νίκη, η οποία ήρθε με τη μητέρα της Αλεξάνδρα Κατσαρού. Η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Κατσαρού και ο Χρήστος Χωμενίδης χώρισαν λίγα χρόνια μετά τη γέννηση της μικρής Νίκης αλλά διατηρούν καλές σχέσεις και χθες ήταν εκεί για να στηρίξει μαζί με την κόρη της το νέο έργο του συγγραφέα.
Εκτός από την οικογένεια του, συγγραφείς, ηθοποιοί αλλά και πολιτικοί πήγαν στα Puplic για να τον ακούσουν να μιλά για το νέο πόνημα του.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Εμπνευσμένος από τον έρωτα της Εύας Πάλμερ και του Άγγελου Σικελιανού -μα όχι προσηλωμένος στα αληθινά γεγονότα- “ο Φοίνικας” είναι το πιο φιλόδοξο έργο του Χωμενίδη.
Καλύπτει εβδομήντα σχεδόν χρόνια, από το 1860 έως το 1927. Κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας μέχρι τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ού αιώνα κι από το “μαύρο 1897” ίσαμε τους Βαλκανικούς Πολέμους, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη μεσοπολεμική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς… Ένα πλήθος ιστορικών προσώπων -ή μυθιστορηματικών αντανακλάσεών τους- παρελαύνει στις σελίδες του. Από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Κωστή Παλαμά, την Κυβέλη έως τον Κώστα Καρυωτάκη, τον λαϊκό ζωγράφο Θεόφιλο, τον Μάρκο Βαμβακάρη…
Κυρίως όμως “ο Φοίνικας” δεν αφήνει ανέγγιχτο κανένα από τα μεγάλα, τα διαχρονικά ζητήματα. Την καταγωγή και την ταυτότητα του καθενός, τον έρωτα, τη γονεϊκότητα, τις ολισθηρές στροφές του βίου, την πίστη και την προδοσία, την αγωνία για ένα νόημα που θα υπερβαίνει τον θάνατο.
Ο φοίνικας, το εμβληματικό πουλί που αιώνια καίγεται από την ίδια τη φωτιά του και αιώνια ξαναγεννιέται από τις στάχτες του, κυριαρχεί “έστω και αθέατος” από την αρχή του μυθιστορήματος. Και αποθεώνεται στο τέλος του. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
