Στην Αλβανία κυκλοφορεί μια ερώτηση στην οποία όλοι οι φίλοι του ποδοσφαίρου της γειτονικής χώρας μπορούν να απαντήσουν μονολεκτικά: Υπάρχει γήπεδο της χώρας, όπου δεν είχαμε επεισόδια βαριάς μορφής; «Όχι»…
Αρκεί να διαβάσει κανείς της αποφάσεις του Αθλητικού Δικαστή. Στην τελευταία ανακοίνωση (25/9) αναφέρεται η τιμωρία «ευ όρου ζωής» τεσσάρων παικτών της Γκραμόζι, οι οποίοι πρωταγωνίστησαν στον ξυλοδαρμό διαιτητή σε αγώνα της τελευταίας αγωνιστικής!
Ενας πρόεδρος τιμωρήθηκε με 12 μήνες, 19χρονος ποδοσφαιριστής με οκτώ αγωνιστικές, προπονητής με δυο αγωνιστικές. Το ποδόσφαιρο στην Αλβανία δεν μπορεί να ζήσει χωρίς σκηνές… απείρου κάλλους. Στα 21 χρόνια της «ελευθερίας», δεν υπάρχει έδρα ομάδας που συμμετείχε στις τρεις πρώτες κατηγορίες η οποία δεν τιμωρήθηκε. Αν στα γήπεδα της μεγάλης κατηγορίας, τα επεισόδια παρουσιάζονται καμουφλαρισμένα, υπό τον φόβο των τηλεοπτικών καμερών, στις μικρές κατηγορίες το ξύλο αποτελεί τη μοναδική μορφή… νόμιμης διαμαρτυρίας.
Οι διαιτητές (ντόπιοι και ξένοι) έχουν δεχθεί επιθέσεις από τους Αγίους Σαράντες και το Κούκεσι μέχρι την Κοριτσά και το Φιέρι. Οπαδοί που ανήκουν στην κατηγορία των «γνωστών άγνωστων», βγάζουν πιστόλια, πρόεδροι ή παράγοντες που ξετρυπώνουν στα αποδυτήρια να συστήσουν στους διαιτητές καλύτερη συμπεριφορά στην επανάληψη, βουλευτές που βγάζουν όπλα, μικρά παιδιά που βρίζουν εν χορό διαιτητές και αντιπάλους.
Από το άγριο σκηνικό απουσιάζει η αστυνομία, καθώς η παρουσία της αποτελεί κομμάτι του ντεκόρ και τίποτα παραπάνω. Το Σάββατο στην πόλη της Ερσέκα, όπου εδρεύει η Γκραμόζι, οι αστυνομικοί παρακολουθούσαν τον ξυλοδαρμό του διαιτητή χωρίς να σβήσουν τα τσιγάρα που κάπνισαν εν ώρα υπηρεσίας!
Παντού τα ίδια, με την Ομοσπονδία να μοιράζει τις πιο περίεργες τιμωρίες. Πριν από χρόνια το γήπεδο της Μπουρέλι τιμωρήθηκε με 17 αγωνιστικές, καθώς οι παραβρισκόμενοι στο γήπεδο είχαν στείλει στο καλύτερο νοσοκομείο της χώρας τον υπεύθυνο διαιτησίας της Ομοσπονδίας. Αλλαξε τίποτα από τότε; Τίποτα, απολύτως τίποτα. «Φταίει η οικονομική κρίση», λένε στην Ομοσπονδία. Καμία φορά όμως φταίει η αστυνομία, όμως ποιος αστυνομικός θέλει να χαλάσει σχέσεις με τους πολίτες των μικρών πόλεων όπου υπηρετούν για να εισπράξουν κάθε μήνα το «φουσκωμένο» μισθό των 250 ευρώ το μήνα;
Το πόσο διεφθαρμένο είναι το αλβανικό ποδόσφαιρο, δεν χρειάζεται να το διαπιστώσουμε με τα προαναφερθέντα φαινόμενα. Γνωρίζουν καλύτερα οι υγιής οπαδοί που έχουν γυρίσει την πλάτη στο ποδόσφαιρο. Είναι οι ίδιοι που γελούν όταν ακούνε ιστορίες καθημερινής τρέλας. Τους προέδρους να εκφράζονται με το πλούσιο λεξιλόγιο των καλύτερων μπαρ των Τιράνων, όταν βλέπουν τους τοπικούς βουλευτές να επεμβαίνουν στις αποφάσεις, όταν κάθε χρόνο κυκλοφορούν έντονες φήμες για στημένους αγώνες. Αλλά το χειρότερο εμφανίζεται όταν καμία φορά διαβάζουν τις ανακοινώσεις της αστυνομίας.
Πέρασαν έξι χρόνια (24 Σεπτεμβρίου 2006) από εκείνο το επεισοδιακό αγώνα Φλαμουρτάρι – Τεούτα στον Αυλώνα, όμως το γεγονότα που ακολούθησαν δεν ξεχνιούνται εύκολα. Από την αρχή του αγώνα οι οπαδοί τα είχαν με τον διαιτητή. Τους ενδιέφερε μόνο η ομάδα τους να νικήσει. Ελα όμως που τα πράγματα πήραν άσχημα πορεία όταν η Τεούτα πέτυχε γκολ. Τα αίματα άναψαν με τους οπαδούς, μικρούς και μεγάλους να βρίζουν εν χορό τον διαιτητή. Επί μισή ώρα ακουγόταν «χορωδία» 2.000 οπαδών να βρίζουν την… αδελφή του διαιτητή. Στο τέλος έπεσαν δυνατές σφαλιάρες, κλωτσιές και γροθιές όμως το χυδαίο βρίσιμο είχε κάνει το γύρο της χώρας μέσο τηλεόρασης.
Ο «καημένος» διαιτητής ανέφερε τα πάντα, όμως η Ομοσπονδία ζήτησε από την τοπική αστυνομία να ερευνήσει το θέμα. Δυο ημέρες μετά, Ο Αθλητικός Δικαστής θα τιμωρήσει το γήπεδο της Φλαμουρτάρι με μόνο δύο αγωνιστικές, διότι η επιστολή της αστυνομίας είχε βγάλει ένα πρωτοποριακό πόρισμα: «Κύριοι, μετά από περαιτέρω έρευνα, σας ενημερώνουμε επίσημος ότι ο διαιτητής του αγώνα δεν έχει αδελφή».
Η ατάκα «ο διαιτητής δεν έχει αδελφή» έγινε της μόδας. Σαν σλόγκαν κάποιας διαφήμισης! Πριν από κάθε αγώνα οι οπαδοί ενημερώνονται για την οικογενειακή κατάσταση του κάθε ρέφερι κι ύστερα αποφασίζουν πως θα τον βρίσουν!
