Το βαθύ παρασκήνιο της εξόδου του Γιώργου Παπανδρέου από την πρωθυπουργία έχει όλα τα συστατικά ενός σκοτεινού πολιτικού θρίλερ ή, αλλιώς, ενός παραμυθιού με δράκο: Πιέσεις από τη μια πλευρά, παλινωδίες από την άλλη, αποτυχημένες απόπειρες συνεννόησης με αντίπαλες δυνάμεις, εκατέρωθεν τελεσίγραφα, υπερδοσολογία προπαγάνδας, κατασκευή σκιάχτρων, ματαιωμένα ραντεβού, χαλασμένα τηλέφωνα, βάδισμα στην άκρη της ταράτσας, εμμονές και ιδεοληψίες, πάρθια βέλη.
Τον πολεμούν τα συμφέροντα; Οι αφοσιωμένοι στον Γ. Παπανδρέου θα απαντήσουν καταφατικά. Οι απογοητευμένοι από τις πρωθυπουργικές επιδόσεις του θα πουν ότι ακόμη κι αν είναι πραγματική η σύγκρουσή του με ισχυρά καταστημένα, αυτό δεν αποτελεί απάντηση για το άδοξο τέλος της κυβέρνησής του. Και όσοι ήταν πάντα απέναντί του, ακόμη και αν συγκυριακά βρέθηκαν πλάι του μετά τις εκλογές του 2009, θα περιοριστούν στη διαπίστωση ότι οι θεωρίες συνωμοσίας αποτελούν παράγωγο πολιτικής απελπισίας.
Δημοσκοπήσεις που έχουν τεθεί υπ’ όψιν της Ιπποκράτους δείχνουν, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι το ακροατήριο δεν έχει πειστεί πως ο Γιώργος Παπανδρέου αποτελεί θύμα της επίθεσης εξωθεσμικών κέντρων. Ο αντίλογος είναι ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει διαφορετική συλλογική αίσθηση, αφού ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είναι αντιπαθής στα περισσότερα και μεγαλύτερα κέντρα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης. Άλλωστε η αντίστροφη μέτρηση για την παράδοση της πρωθυπουργίας ξεκίνησε μετά την επιστροφή του από τη σύνοδο κορυφής της 26ης-27ης Οκτωβρίου, με μια συμφωνία η οποία απορρίθηκε από την αντιπολίτευση και την πλειοψηφία της κοινής γνώμης με βάση μετρήσεις που έγιναν με συνοπτικές διαδικασίες. Είναι η ίδια συμφωνία για την οποία κατηγορήθηκε εκ των υστέρων ο Γ. Παπανδρέου ότι έθεσε σε κίνδυνο ανακοινώνοντας δημοψήφισμα. Και «εισαγγελείς» ήταν κυρίως εκείνοι που αρχικά τον είχαν εγκαλέσει ότι πανηγυρίζει χωρίς λόγο. Παραλογισμός; Κάτι βαθύτερο.
Κυνηγώντας τις μάγισσες
Η κυοφορούμενη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δημιουργεί νέα τάξη πραγμάτων για τις τράπεζες. Το «κούρεμα» φέρνει ζημιές και ανάγκη επανακεφαλαιοποίησης είτε με ίδιες δυνάμεις είτε με προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, δηλαδή με κρατικοποίηση. Η θέση του κ. Παπανδρέου ήταν και παραμένει ότι «εάν χρειαστούν κονδύλια για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αυτό να γίνει με κοινές μετοχές, δηλαδή όχι σε βάρος του Έλληνα φορολογούμενου, με υπερκέρδη στους τραπεζίτες» (από ομιλία του στη Βουλή κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης Παπαδήμου). Αρκετές φορές τους τελευταίους μήνες, άλλωστε, είχε αποδώσει τις επιθέσεις που δεχόταν σε συμφέροντα που θίγονται από την επικείμενη διαγραφή μέρους του ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές. Σύμφωνα με εξακριβωμένες πληροφορίες, ο κ. Παπανδρέου θεωρεί ότι η καρδιά της σύγχρονης διαπλοκής βρίσκεται στα «πολιτικά δάνεια», στην επιλεκτική δηλαδή χρηματοδότηση επιχειρήσεων που βρίσκονται σε φιλικά χέρια ή σε παράγοντες με μεγάλη επιρροή. Καθόλου τυχαίες δεν ήταν οι αναφορές του σε «υπερχρεωμένα ΜΜΕ», με τις οποίες διάνθιζε τις ομιλίες του το τελευταίο διάστημα. Στο στενό περιβάλλον του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κυριαρχεί η εκτίμηση ότι κινήθηκε γη και ουρανός για να φύγει από την πρωθυπουργία, λόγω της αγωνίας ισχυρών οικονομικών και μιντιακών κέντρων να βρουν πιο συνεννοήσιμο συνομιλητή. Μάλιστα κάποιοι φτάνουν στο σημείο να αποδίδουν και κάποιες ανταρσίες βουλευτών σε δόλια υποκίνηση.
Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο, υπάρχει και μια εντελώς αντίθετη προσέγγιση, κατά την οποία στήθηκε ένα σκηνικό πολέμου με τα συμφέροντα για να καλυφθούν διαχειριστικές αδυναμίες και πολιτικές ανεπάρκειες. Η αλήθεια, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, βρίσκεται μάλλον κάπου στη μέση.
Είναι γεγονός ότι μεγαλοεκδότες, καναλάρχες, τραπεζίτες και μεγιστάνες του πλούτου έπνεαν μένεα εναντίον του, είτε επειδή δεν τους έδωσε αρκετή σημασία είτε επειδή του καταλόγιζαν ευθύνες για την επιδείνωση της κατάστασής τους. Είναι επίσης γεγονός ότι οι κυβερνήσεις πέφτουν από τα λάθη τους και όχι από κάποιο αόρατο χέρι που τους δίνει τη μοιραία σπρωξιά.
Επιχείρηση χειροπέδες
Το μπαράζ συλλήψεων επιχειρηματιών για χρέη προς το Δημόσιο είναι αποτέλεσμα μιας προσωπικής στρατηγικής του Γ. Παπανδρέου, η οποία επιχειρήθηκε να ανατραπεί ακόμη και από συνεργάτες του. Ήταν καθαρή και σταθερή η επιλογή του να στείλει μήνυμα κοινωνικής δικαιοσύνης υποχρεώνοντας τους έχοντες και φοροδιαφεύγοντες να υποκύψουν στους κανόνες της ισονομίας και της ισοπολιτείας. Αυτή η μεγάλη πολιτική υπονομεύτηκε από μηχανισμούς και παραμένει ατελής λόγω του τρόπου λειτουργίας της διοίκησης και της Δικαιοσύνης. Στις περισσότερες περιπτώσεις μεγαλοσχήμονες διαπομπεύονται φορώντας χειροπέδες, περνούν μια τραυματική εμπειρία στο αυτόφωρο και μετά ελευθερώνονται κάνοντας διακανονισμό για καταβολή των οφειλών τους. Η κοινή γνώμη μένει να αναρωτιέται αν θα μπουν τα λεφτά στο ταμείο, τι θα γίνει με τα μεγάλα ψάρια, αν πρόκειται για θέαμα και επικοινωνιακή κατασκευή ή για κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο.
Δεν μπορεί παρά να παραδεχτεί κανείς ότι ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί κάτι τέτοιο στα ελληνικά χρονικά. Οι πρώτες συλλήψεις φοροφυγάδων αποτελούν είδηση πρώτου μεγέθους, η οποία μάλλον δεν παρουσιάζεται στις πραγματικές της διαστάσεις. Είναι μάλιστα εκκωφαντική η σιωπή των κομμάτων, που προσπερνούν τις συλλήψεις σαν business as usual ή σαν να μην αποτελεί εθνικό έγκλημα η φοροδιαφυγή.
Προηγήθηκαν εντατικές προσπάθειες αλλά και απόπειρες αποδόμησης του εγχειρήματος. Συνεργάστηκαν οι ελληνικές με τις ελβετικές αρχές για να εντοπιστούν ύποπτοι τραπεζικοί λογαριασμοί, μπήκαν και βγήκαν πολλές φορές διαφορετικές λίστες στα γραφεία του Μεγάρου Μαξίμου, έγιναν συσκέψεις επί συσκέψεων και κατατέθηκαν αντικρουόμενες εισηγήσεις. Στο Μέγαρο Μαξίμου γνώριζαν καλά ότι μέρος της επιχειρηματικής ελίτ έχει εξοργιστεί βλέποντας να έρχεται το τέλος του ακαταδίωκτου των ισχυρών και ότι θα υπήρχε σκληρή απάντηση από την πλευρά εκείνων που δυνητικά βάλλονται.
Η απόλυτη αντίφαση της πολιτικής Παπανδρέου είναι ότι επί των ημερών του υπήρξε συνταρακτική αποτυχία στην καταπολέμηση της μαζικής φοροδιαφυγής (ελεύθερων επαγγελματιών κτλ.), ενώ δρομολογήθηκε για πρώτη φορά η διαδικασία με βάση την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι με τη Δικαιοσύνη επιχειρηματίες που ούτε είχαν διανοηθεί ποτέ ότι θα τεθεί σε κίνδυνο το λευκό χρώμα του ποινικού τους μητρώου.
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&;article=91078
