Ο Νίκος Ορφανός μίλησε για τις καταγγελίες στο χώρο του θεάματος.
Μάλιστα, ανάφερε πως ανακουφίστηκε που «ξεσκεπάστηκαν» όλες αυτές οι υποθέσεις.
Ο ηθοποιός ανάφερε χαρακτηριστικά:
«Το είδα με κάποια “ανακούφιση”. Έσπασε ένα απόστημα το οποίο συσσωρευόταν για πολλά χρόνια, για δεκαετίες. Κάποια τα γνώριζα, κάποια τα είχα ακούσει αλλά δεν είχα δώσει σημασία.
Επειδή είναι ένας χώρος που κυκλοφορούν πολύ εύκολα φήμες, δεν δίνω πολύ εύκολα σημασία στις φήμες. Και γενικώς επειδή είμαι στον δικό μου κόσμο δεν ασχολούμαι πολύ με τα παρασκήνια. Εμένα δεν μου είχε τύχει ούτε να είμαι μάρτυρας, ούτε να έχω υποστεί κάτι τέτοιο, με τέτοιο συστηματικό τρόπο όπως είναι οι καταγγελίες.
Ήταν κάτι το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμβεί. Ζούμε σε μια εποχή που τα πάντα καταγράφονται, τα πάντα είναι πια δημόσια και πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο το πόσο ταλέντο είναι κάποιος», δήλωσε αρχικά στην εκπομπή «Αυτός κι ο άλλος» και συνέχισε:
«Σημασία έχει το πόσο σέβεται, το πόσο μπορεί να συνυπάρξει, κάνουμε μια δουλειά που είναι ομαδική και δεν έχει κανείς δικαίωμα, ακριβώς τη στιγμή που στις πρόβες για παράδειγμα, που ο ηθοποιός είναι ευάλωτος, που εκτίθεται, που σε εμπιστεύεται, που κατά κανόνα είναι απλήρωτος, εσύ να τον τραμπουκίζεις. Όποιος και να είσαι. Κανένα ταλέντο δεν είναι ελαφρυντικό και δεν δικαιολογεί καμία τέτοια συμπεριφορά.
Είναι μια θέση εξουσίας, δεν είναι μια υπαλληλική θέση όπου είναι προκαθορισμένα τα πλαίσια, είναι μια συναισθηματική εμπλοκή. Εκεί αν πέσεις σε μια τερατώδη προσωπικότητα μπορεί να σου αφήσει πολύ βαθιά τραύματα. Ακόμα κι αν είσαι ενήλικος ή εκπαιδευμένος, γιατί ακριβώς πας με θετική διάθεση, πας ανοιχτά, εμπιστευόμενος τον άνθρωπο που έχει να σε σκηνοθετήσει, να σε διευθύνει κι αυτός, αντί να σταθεί απέναντί σου με υπευθυνότητα σε κακοποιεί. Τέτοιες θέσεις δεν είναι εξουσιαστικού τύπου. Είναι θέσεις μεγάλης ευθύνης απέναντι στον κόσμο που έχεις.
Το πρώτο χρέος του σκηνοθέτη δεν είναι να κάνει καλές παραστάσεις, είναι να δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι συνεργάτες του να μπορούν να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και κατόπιν αυτή την προσφορά που θα του δώσουν να την πάρει και να την κάνει μια ωραία παράσταση. Οι ηθοποιοί είμαστε μικρά παιδιά για αυτό και λέμε παίζουμε. Αν μας δώσεις αγάπη γινόμαστε χαλί να μας πατήσεις.
Αλλά δεν είναι ανάγκη να το κάνεις και να μας πατήσεις».
