Η Ζέτα Δούκα αυτή την περίοδο είναι μια γυναίκα με πολλές δραστηριότητες. Πέρα από την συμμετοχή της στην κινηματογραφική ταινία “Νήσος 2”, παίζει στην νέα καθημερινή σειρά του Mega “Βασιλιάδες” , ενώ είναι και πρόεδρος του συλλόγου “ΑΝΑΣΑ”. Η γνωστή ηθοποιός ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για το έργο της στο σύλλογο, την προσωπική της ζωή αλλά και το ενδεχόμενο να υιοθετήσει ένα παιδί…
Σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «ΕΓΩ!» αναφέρθηκε στο έργο που υλοποιεί με τον σύλλογο “ΑΝΑΣΑ”, ο οποίος δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της ίδιας και στόχο την ενημέρωση, πρόληψη και υποστήριξη των ανθρώπων που πάσχουν από Διαταραχές Πρόσληψης Τροφής.
«Δεν θα ήθελα να με θυμούνται μόνο ως ηθοποιό. Θα ήθελα να με θυμούνται ως έναν άνθρωπο που έκανε πράγματα σε πολλά επίπεδα. Θεωρώ ότι η δράση μου ως προέδρου της “ΑΝΑΣΑΣ” είναι πιο σπουδαία. Βοηθάει καθημερινά ανθρώπους να ξεπεράσουν ένα πρόβλημα υγείας» είπε.
Η Ζέτα Δούκα πριν από λίγα χρόνια είχε αντιμετωπίσει πρόβλημα νευρικής ανορεξίας και είχε μιλήσει με απόλυτη ειλικρίνεια στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για το θέμα αυτό. Στην ερώτηση αν την έβλεπαν με διαφορετικό μάτι, μετά τη δημοσιοποίηση, απάντησε:
«Δεν ξέρω, είναι “ψηλά γράμματα” αυτό που αναφέρεις μπροστά στο έργο μας. Ήταν τεράστια η ανάγκη του κόσμου να ενημερωθεί για αυτό το πρόβλημα. Χρειαζόταν η ώθηση. Το ευκολότερο πράγμα ήταν να βγω και να μιλήσω. Δύσκολη ήταν η υλοποίηση του στόχου μας».
Όσον αφορά την προσωπική της ζωή και τους έρωτες που έχει ζήσει, τόνισε:
«Έχω ζήσει δυνατές καταστάσεις. Ο έρωτας είναι παραμυθένιος. Σε βγάζει έξω από τον εαυτό σου και βλέπεις ότι μπορείς να κάνεις πράγματα τα οποία δεν φανταζόσουν».
Τέλος, η ηθοποιός εκμυστηρεύτηκε πως θα ήθελε να υιοθετήσει ένα παιδί:
«Δυστυχώς, θεωρώ την εποχή που βιώνουμε εντελώς απαγορευτική για να κάνει κάποιος οικογένεια και παιδιά. Θα υιοθετούσα σίγουρα ένα παιδί, γιατί ξέρω ότι, ούτως ή άλλως, θα του προσφέρω μια καλύτερη ζωή από αυτή που ζει. Δε σου κρύβω ότι είναι κάτι που σκέφτομαι τον τελευταίο καιρό. Δυστυχώς, όσον αφορά το διαδικαστικό κομμάτι, είναι πολύ δύσκολο μια ανύπαντρη μητέρα να υιοθετήσει ένα παιδί».
