Απογοητευμένη από τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στο θέατρο, εμφανίζεται με συνέντευξή της σε εβδομαδιαίο περιοδικό, η Άννα Παναγιωτοπούλου, λέγοντας ότι έχει κατακλειστεί από λιγότερο ταλαντούχους ανθρώπους. Για την ακρίβεια όπως επισημαίνει “στο θέατρο παίζει η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα”…
Δεν μιλά συχνά η Άννα Παναγιωτοπούλου, αλλά όποτε το αποφασίσει, λέει πράγματα ουσίας. Με αφορμή την εμφάνισή της για δεύτερη πετυχημένη χρονιά στο θέατρο με την παράσταση Χαρολντ και Μοντ, η γνωστή ηθοποιός παραχωρεί συνέντευξη στο περιοδικό «Εγώ!», και αναφέρεται σε όλους και σε όλα.
Μιλά για την κριτική που έκανε η Ελένη Γερασιμίδου στην Ζέτα Μακρυπούλια και τις υποκριτικές της ικανότητες λέγοντας ότι το θέατρο έχει γεμίσει με ανθρώπους που δεν θα έπρεπε να βρίσκονται σε αυτό. Για τις δηλώσεις του Σταμάτη Φασουλή ότι και ο Ρουβάς μπορεί να παίξει στην Επίδαυρο, σημειώνει ότι από τη στιγμή που εμφανίστηκε σε αυτό ο Γιώργος Νταλάρας, θα μπορεί και ο Σάκης, ενώ μιλά με καυστικό τρόπο και για την κατάσταση στη χώρα την οποία χαρακτηρίζει δραματική και απαράδεκτη, αποτέλεσμα των κακών πολιτικών και την υπερκατανάλωση των πολιτών. Αναφέρεται τέλος και στο γάμο της με έναν άντρα 42 χρόνια μεγαλύτερό της.
Ακολουθούν αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Άννας Παναγιωτοπούλου στο περιοδικό.
Ερ: Η Ελένη Γερασιμίδου είπε πρόσφατα για τη Ζέτα Μακρυπούλια “Με ένα νι και ένα λι δεν γίνεσαι ηθοποιός”.
Απ: Συμφωνώ ότι δεν γίνεσαι ηθοποιός με ένα “νι” και ένα “λι”, αυτό όμως δεν αφορά μόνο τη Μακρυπούλια, αλλά το μισό ελληνικό θέατρο, που έχει τελειώσει και σχολές. Τη Μακρυπούλια δεν την ξέρω, δεν την έχω παρακολουθήσει, δεν την έχω δει στο θέατρο ποτέ, άρα δεν μπορώ να μιλήσω. Από την άλλη, όμως στο θέατρο παίζει η σάρα, η μάρα και το κακό συναπάντημα και ούτε είναι η μόνη που δεν έχει πάει σχολή. Άπειρα μοντέλα παίζουν, όπως και τραγουδιστές. Βεβαίως, δεν γίνονται ηθοποιοί. Αλλά το θέατρο πια αποτελείται πολύ λιγότερο από ταλαντούχους ηθοποιούς.
Ερ: Το καλοκαίρι, είχε γίνει θέμα με τη δήλωση του Σταμάτη Φασουλή ότι θα ήθελε τον Σάκη Ρουβά στην Επίδαυρο, σε έναν ειδικό ρόλο.
Απ: Δεν μπορώ να κατηγορήσω τον Φασουλή επειδή ήθελε τον Ρουβά, γιατί όταν πήγε ο Νταλάρας στην Επίδαυρο, δεν μίλησε κανείς. Δεν καταλαβαίνω. Δεν είναι το ίδιο Ρουβάς και ο Νταλάρας; Πόσο “άλλοι” είναι δηλαδή. Τραγουδιστής ο ένας τραγουδιστής και ο άλλος. Τι δουλειά έχει στο θέατρο της Επιδαύρου ένας τραγουδιστής με το μικρόφωνο του; Και όταν έχει παίξει ο να-μη-σου-πω-ποιος-και-τι στην Επίδαυρο,δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση να παίξει και ο Ρουβάς. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα βάλανε με το Φασουλή. Έχουν γίνει “τέρατα” στην Επίδαυρο. Θυμάμαι, είχα δει τον ” Οιδίποδα επί Κολωνό” και αναρωτιόμουν: ” Δεν έχει διαβάσει το έργο ο άνθρωπος που το ανέβασε;” Ανέφερε κάποια στιγμή στην τραγωδία ” Δεν θα δει κανείς το τάφο μου” και έδειχναν το τάφο. Ήταν να τρελαίνεσαι…Ούτε να έπαιζαν τον Καραγκιόζη φουρνάρη! Εγώ δεν έχω κανένα όνειρο να πάω στην Επίδαυρο, γιατί ξέρω ότι, για να παίξεις σε αυτό το θέατρο, πρέπει να το αντιμετωπίσεις. Δεν έχω αυτή την παιδεία. Μπορεί να τελείωσα σχολή του Εθνικού, αλλά δεν έχω καμία παιδεία όσον αφορά την αρχαία κωμωδία.
Ερ: Εν μέσω της δικτατορίας είχατε παρουσιάσει το έργο «Και συ χτενίζεσαι». Νομίζω ότι, 40 χρόνια μετά, ο τίτλος ταιριάζει με όσα ζούμε.
Απ: Δεν έχει σταματήσει να ταιριάζει στην Ελλάδα. Βεβαίως, τότε ήταν άλλες εποχές. Δεν ξέρω αν είναι χειρότερα τώρα. Στη Χούντα, τουλάχιστον, είχαμε το περιθώριο να αντισταθούμε.
Ερ: Πως βλέπετε την κατάσταση που ζούμε;
Απ: Δραματική και απαράδεκτη από κάθε άποψη. Όλοι θλιβόμαστε για την Ελλάδα σήμερα.
Ερ: Φανταζόσαστε ότι θα φτάναμε στο σημείο οι πολίτες να προσπαθούν να ζήσουν με 400 και 500 ευρώ το μήνα;
Απ: Έτσι που πήγαιναν τα πράγματα, με τις κυβερνήσεις μόνο να τρώνε και να βάζουν συνεχώς δικούς τους σε θέσεις στο δημόσιο, εκεί θα κατέληγε. Ύστερα, όλη αυτή η υπερκατανάλωση, που μας είχαν «ντοπάρει» για αυτοκίνητα, σπίτια, ρούχα, κάρτες, δεν είχε τέλος. Υπήρχε μέχρι και διακοποδάνειο και εορτοδάνειο.
Ερ: Πέσατε σε αυτή την παγίδα;
Απ: Όχι. Είχα πάντα τη συνείδηση ότι πρέπει να ζω με τα λεφτά που έχω. Δεν μπορεί να είσαι έξω από τα μέτρα σου. Μας είχαν βγάλει από τα μέτρα μας, λοιπόν.
Ερ: Υπήρξαν περίοδοι που δεν μπορούσατε να ζήσετε με τα χρήματα που παίρνατε;
Απ: Τώρα. Δεν έχω να δώσω αυτά που μου ζητούν. Δεν θα ζητιανέψω, αλλά θα κάνω τρεις δουλειές για να τα βγάλω πέρα. Δεν έχω καμία περιουσία πίσω μου.
Ερ: Σε νεαρή ηλικία, είχατε σχέση με έναν άντρα που ήταν πολύ μεγαλύτερος σας. Να φανταστώ ότι ήταν, αντίστοιχα, η “σανίδα σωτηρίας” σας;
Απ: Όχι.Ήταν 42 χρόνια μεγαλύτερος, όμως ήταν διαφορετική περίπτωση. Εγώ είχα μεγαλώσει χωρίς πατέρα. Στο σχολείο είχα ερωτευθεί έναν καθηγητή μου και έπειτα ερωτεύτηκα αυτόν τον άντρα.
Ερ: Σας ώθησε η ανάγκη για μια πατρική φιγούρα;
Απ: Ακριβώς αυτό, όπως το φαντάζομαι τώρα, γιατί τότε δεν το είχα σκεφτεί έτσι. Ήταν όμως ένας άνθρωπος που άξιζε να τον κόπο να τον ερωτευθείς.
Ερ: 39χρόνια παντρεμένη. Θέλει τόλμη για να αντέξει ένας γάμος στο χρόνο;
Απ: Δεν ήταν εύκολο. Ο γάμος ξεκινάει από τον έρωτα και ο έρωτας είναι διεκδικητικός. Εγώ έκανα μια δουλειά που με απασχολούσε ατέλειωτα και περάσαμε δύσκολα με τον άντρα μου μέχρι να προσαρμοστούμε ο ένας στην ζωή του άλλου. Δεν κοίμισα ποτέ το παιδί μου, δεν πήγα ποτέ διακοπές μαζί του. Δεν είναι ευχάριστα πράγματα αυτά. Όταν τα σκέφτομαι τώρα με στεναχωρούν και ο γιός μου τα έχει φυλαγμένα μέσα του.
Ερ: Νιώσατε τύψεις;
Απ: Όχι δεν ένιωσα τύψεις. Η μητέρα μου χώρισε με τον πατέρα μου όταν ήμουν δώδεκα ετών. Αφοσιώθηκε στα δύο παιδιά της. Μας σπούδασε, μας μεγάλωσε και δεν έκανε τίποτε άλλο στη ζωή της. Αυτο μου δημιούργούσε φοβερές ενοχές στη νεανική μου ηλικία. Παντρεύτηκα πολύ νέα και ίσως το γεγονός ότι οι γονείς μου ήταν χωρισμένοι ήταν ένας βασικός λόγος που κάναμε με τον άντρα μου τόσες προσπάθειες να κρατηθεί αυτός ο γάμος. Όταν έκανα το παιδό μου, ουσιαστικά το μεγάλωσε η μητέρα μου. Εκ των υστέρων, αισθάνθηκα ότι της χάρισα 20 χρόνια ζωής. Όμως δεν μπορούσα χωρίς θέατρο. Δεν ένιωσα τύψεις. Θεωρούσα ότι είναι προτιμότερο αυτό από το να έχει το παιδί μου ενοχές, επειδή εγώ θα ήμουν δυστυχισμένη αν δεν έκανα θεάτρο, Δεν ήθελα να το φορτώσω με αυτό.
